రోజులు క్షనాళ్ళా గడుస్తున్నాయి నా మనో ధైర్యం సడలి పోతోంది

రోజులు క్షనాళ్ళా గడుస్తున్నాయి
నా మనో ధైర్యం సడలి పోతోంది
ఏడవడానికి కూడా ధైర్యం లేదు
నా దగ్గర నీవు లేని
చల్లనైన రాత్రులు నన్నెక్కెరిస్తున్నాయి  

కొన్ని రాత్రులునేను  ఆకాశంలోకి చూస్తూ
నీ గురించి ఆలోచిస్తూ
నన్ను నేను ప్రశ్నించుకుంటాను
నిన్ను ఎందుకు ఇంతగా ప్రేమించానని
అంతలోనే పెదవులపై చిరునవ్వు
దొరికిన కారణాలు జారిపోతున్నా 
ఆజ్ఞాపకాలను పట్టుకొని పేరుస్తుంటే
కత్తుల్లా  మనసులో గుచ్చుకుంటున్నాయి

ప్రియా  నీ గొంతు గుసగుసలు
నులివెచ్చని నీ  తియ్యని మాటలు
అందమైన నీ నవ్వు
గమకాల వయ్యారి నీ నడక
ప్రియా  రాత్రుల్లు మనం పంచుకున్న ఊసులు
చిమ్మచీకటిసాక్షిగా ,..పెంచుకున్న ఆశలు
అందరూ ఆదమరచి నిద్రిస్తుండగా
నాగుండెళ్ళో పెరిగిన నా ఊపిరి సాక్షిగా
ఉరకలెత్తే నీ పయ్యెద పొంగుల పరువాలు
ఇలా ఎన్ననిచెప్పను మైళ్ళ కొద్దీ సాగిన కారణాల్ని
తొలకరికి పులకరించే పుడమిలా
నీ  తనువులో తరించి పోవాలని పరితపించాను
విరహంలో నేను దహించుకొని పోయి 
ప్రియా  నీలో ఆక్యింకావాలని
నీలో  మమేకమవ్వాలని ఎదురుచూస్తున్నా.
జరిగినదంటా ఒక కలగా మిగిలిపోయింది
ఇప్పుడు బ్రమలో ఉన్నానో . .. 
నిజంలో కాలిపోయానో తెలియడంలేదు ప్రియా