నేనో కాగితపు చెట్టును
ఈచిట్టడవిలో జీవితం చిరాకేస్తుంది అనుకుంటుండగానే
ఎవరొ నన్ను బలవంతంగా తీసుకెలుతున్నారు...
మాట్లాడలేని జీవిని ఏం చేయలేక అలా ఉండిపోయా
పొనీలే ఇలా అన్నా ఇక్కడ నుంచి వెలుతున్నా అన్న ఆనందం
అక్కడ పెద్ద పెద్ద మిషన్లలో నన్ను ఏమేమో చేశారు
చెట్టులా ఉన్న నన్ను తెల్లని కాగితం చేశారు
అందమైన పుస్తకంలో ఒదిగిపోయి
నన్ను నేను చూసుకుంటే నాకే ఎంత గర్వంగా ఉంది
మనిషి తెలివిలి చాలా సంతోషం వేసింది
ఎక్కడో అడవిలొ ఉన్న నన్ను ఇలా అందంగా చేసినందుకు
ఎవరో అందమైన అబ్బాయి చేతిలోకి వెళ్ళా
"చీ" దీనమ్మ జీవితం అమ్మాయి నన్నెందుకు కొనుక్కోలేదని ఫీల్ అయ్యా
పోనీలే దెవుడిలా రాసిపెట్టాడని మనస్సుకు సర్ది చెప్పుకున్నా
కదా జీవితంలో మలుపులంటే ఇవేనేమో
ఈ అబ్బాయి నన్ను దురంగా రాక్ లో పెట్టాడు
ఏంటో ఎప్పుడూ దిగాలుగా ఉంటాడు
నామీద ఏం రాస్తాడాని ఆత్రంగా ఎదురు చూస్తున్నా
అరోజు రానే వచ్చింది ఓరోజు హడావిడిగా వచ్చాడు
నన్ను తీసుకొని రాయడం మొదలు పెట్టాడు
రాస్తున్నప్పుడే నామీద అతని కన్నీటి చుక్కలు రాలాయి
మొత్తానికి మనస్సు భారంగా రాస్తున్నాడు
ఈ రాతల వళ్ళైనా తన గుండెభారం దిగుతుందిలే అన్న ఆలోచన
ఏదో అందమైన కవిత రాశాడు
నన్ను తన సంచిలో బద్రంగా తీసుకెలుతున్నాడు
ఓ పార్కులో అందమైన అమ్మాయి
కి నన్ను ఇచ్చాడు ఏంత ఆనందమో
మొత్తానికి అమ్మాయి చేతిలోకేళ్ళా
అప్యాయంగా నన్ను తీసుకోని
నాపై అందంగా రాసిన రాతలు చూసి మురిసిపోయింది
వాళ్ళిద్దరూ నవ్వుతూ మాట్లాడుతుంటే
నాకు చాలా హేపీ అనిపించింది
అలా అమ్మాయి ఇంటికి చేరా
ఆ అమ్మాయి చాలా అందంగా ఇంటీని
తనలాగే అందంగా ఉంచుకొంది
ఇంటిని నన్ను తీసుకొచ్చిన కాన్నుంచి
నాపై రాసిన అక్షరాలను ఎన్ని సార్లు చదువుకొందో
అలా నెలలు నన్నెంతా ఆప్యాయంగా చూసుకొందో
ఏమైందో ఏమో నాలాంటి లెటర్ కూత్తది తెచ్చిది
నన్ను చదవడం మానేసింది ఆలెటర్ తోనే
ఎక్కవ సమయం అంతకుముందు నన్నెంత
ఆప్యాయంగా చూసుకొందో ఇప్పుడా కొత్త లెటర్
చదువుతోంది నన్నసలు పట్టించుకోవడం లేదు
ఎందుకో ఓరోజు .. ఎక్కడొ పుస్తకంలో బద్రంగా ఉన్న నన్ను
తీసుకోని నలిపి చెత్తకుప్పలో పడేసింది
చీ ఎంత కంపో ..అయినా ఎందుకిలా చేసిందో తెలీదు
అప్పుడు మళ్ళీ మనిషి నమసును తిట్టూకున్నా
ఏదీ శాశ్వితంకాదు చివరికి ప్రేమకూడా
ఒకరోజు వరకు నామిద ఉన్న అక్షరాలను
చెడిపోకుండా ఊండలా చుట్టుకొని కాపాడా
మాళ్ళీ ఆ అమ్మాయి వచ్చి నన్ను తిసుకుంటుందేమో అని
రాలే కాని ఓ రోజు బోరున వర్షం నామీద ఉన్న అక్షరాలన్ని కొట్టూక పోయాని
నేనూ కొట్టుక పోతున్నా ఏతో తెలీదు ఏక్కడీకో తెలీదు
ఎందుకో నాపై అందంగా కన్నీటితో కావ్యం రాసిన అబ్బాయి
గుర్తుకొచ్చాడు ఏంచేస్తున్నాడో ఎంతలా ఏడుస్తున్నాడో అని
అయినా నేనేం చేయగలను ఓ చెత్తగాకితంగా మారిపోయా ఇప్పుడు
ఈచిట్టడవిలో జీవితం చిరాకేస్తుంది అనుకుంటుండగానే
ఎవరొ నన్ను బలవంతంగా తీసుకెలుతున్నారు...
మాట్లాడలేని జీవిని ఏం చేయలేక అలా ఉండిపోయా
పొనీలే ఇలా అన్నా ఇక్కడ నుంచి వెలుతున్నా అన్న ఆనందం
అక్కడ పెద్ద పెద్ద మిషన్లలో నన్ను ఏమేమో చేశారు
చెట్టులా ఉన్న నన్ను తెల్లని కాగితం చేశారు
అందమైన పుస్తకంలో ఒదిగిపోయి
నన్ను నేను చూసుకుంటే నాకే ఎంత గర్వంగా ఉంది
మనిషి తెలివిలి చాలా సంతోషం వేసింది
ఎక్కడో అడవిలొ ఉన్న నన్ను ఇలా అందంగా చేసినందుకు
ఎవరో అందమైన అబ్బాయి చేతిలోకి వెళ్ళా
"చీ" దీనమ్మ జీవితం అమ్మాయి నన్నెందుకు కొనుక్కోలేదని ఫీల్ అయ్యా
పోనీలే దెవుడిలా రాసిపెట్టాడని మనస్సుకు సర్ది చెప్పుకున్నా
కదా జీవితంలో మలుపులంటే ఇవేనేమో
ఈ అబ్బాయి నన్ను దురంగా రాక్ లో పెట్టాడు
ఏంటో ఎప్పుడూ దిగాలుగా ఉంటాడు
నామీద ఏం రాస్తాడాని ఆత్రంగా ఎదురు చూస్తున్నా
అరోజు రానే వచ్చింది ఓరోజు హడావిడిగా వచ్చాడు
నన్ను తీసుకొని రాయడం మొదలు పెట్టాడు
రాస్తున్నప్పుడే నామీద అతని కన్నీటి చుక్కలు రాలాయి
మొత్తానికి మనస్సు భారంగా రాస్తున్నాడు
ఈ రాతల వళ్ళైనా తన గుండెభారం దిగుతుందిలే అన్న ఆలోచన
ఏదో అందమైన కవిత రాశాడు
నన్ను తన సంచిలో బద్రంగా తీసుకెలుతున్నాడు
ఓ పార్కులో అందమైన అమ్మాయి
కి నన్ను ఇచ్చాడు ఏంత ఆనందమో
మొత్తానికి అమ్మాయి చేతిలోకేళ్ళా
అప్యాయంగా నన్ను తీసుకోని
నాపై అందంగా రాసిన రాతలు చూసి మురిసిపోయింది
వాళ్ళిద్దరూ నవ్వుతూ మాట్లాడుతుంటే
నాకు చాలా హేపీ అనిపించింది
అలా అమ్మాయి ఇంటికి చేరా
ఆ అమ్మాయి చాలా అందంగా ఇంటీని
తనలాగే అందంగా ఉంచుకొంది
ఇంటిని నన్ను తీసుకొచ్చిన కాన్నుంచి
నాపై రాసిన అక్షరాలను ఎన్ని సార్లు చదువుకొందో
అలా నెలలు నన్నెంతా ఆప్యాయంగా చూసుకొందో
ఏమైందో ఏమో నాలాంటి లెటర్ కూత్తది తెచ్చిది
నన్ను చదవడం మానేసింది ఆలెటర్ తోనే
ఎక్కవ సమయం అంతకుముందు నన్నెంత
ఆప్యాయంగా చూసుకొందో ఇప్పుడా కొత్త లెటర్
చదువుతోంది నన్నసలు పట్టించుకోవడం లేదు
ఎందుకో ఓరోజు .. ఎక్కడొ పుస్తకంలో బద్రంగా ఉన్న నన్ను
తీసుకోని నలిపి చెత్తకుప్పలో పడేసింది
చీ ఎంత కంపో ..అయినా ఎందుకిలా చేసిందో తెలీదు
అప్పుడు మళ్ళీ మనిషి నమసును తిట్టూకున్నా
ఏదీ శాశ్వితంకాదు చివరికి ప్రేమకూడా
ఒకరోజు వరకు నామిద ఉన్న అక్షరాలను
చెడిపోకుండా ఊండలా చుట్టుకొని కాపాడా
మాళ్ళీ ఆ అమ్మాయి వచ్చి నన్ను తిసుకుంటుందేమో అని
రాలే కాని ఓ రోజు బోరున వర్షం నామీద ఉన్న అక్షరాలన్ని కొట్టూక పోయాని
నేనూ కొట్టుక పోతున్నా ఏతో తెలీదు ఏక్కడీకో తెలీదు
ఎందుకో నాపై అందంగా కన్నీటితో కావ్యం రాసిన అబ్బాయి
గుర్తుకొచ్చాడు ఏంచేస్తున్నాడో ఎంతలా ఏడుస్తున్నాడో అని
అయినా నేనేం చేయగలను ఓ చెత్తగాకితంగా మారిపోయా ఇప్పుడు
