రేయింబవళ్ళూ నీ ధ్యానం
నన్ను నిలువెల్ల రగిలించె నీ మౌనం
నీ చూపు నా పాలిట మరణ మృదంగం
నిను చూడక కదలాడునా నా ప్రాణం
నిదురబోయిన మనసును మేల్కొలిపావు
నా జీవన గమనానికి స్ఫూర్తిగ నిలిచావు
నిదురేరాని కనులకు ఓదార్పువైనావు
వేదన మరపించి ప్రశాంతిని నింపావు
కరిగిపోని స్వప్నమా...
ఆత్మీయ బంధమా..
జాబిలివై జాలిగా నన్ను.
సేదదీర్చు నేస్తమా..
నాకిక శక్తిలేదు అశక్తుడను చేసి
ఆడుకుంటున్నావు నామనస్సుతో
ఏదైనా నీకు సాద్యిం ప్రియా ఏదైనా చేయగలవు
నీండా స్వార్దం నిండీన మనిషివి ఇప్పుడూ నీవు
ఆడుకుంటున్నావు నామనస్సుతో
ఏదైనా నీకు సాద్యిం ప్రియా ఏదైనా చేయగలవు
నీండా స్వార్దం నిండీన మనిషివి ఇప్పుడూ నీవు