ఎవరిదగ్గరో నీవు మంచి అనిపిచుకొనేందుకు నన్ను అవమానిస్తున్నావెందుకో ప్రియా

నేస్తమా
నిన్నటి వరకూ  ప్రాణ స్నేహితులం
కానీ... ఈ రోజు ప్రాణమే
మిగిలింది... స్నేహం కాదు
కలిసిరాని కాలం కన్నీటి సాక్షిగా...
మరపురాని మన
స్నేహాన్ని గతంగా మార్చేసింది
ప్రతి క్షణం నీవులేని లోటును 
తెలుపుతూనే వుంది
కష్టమొచ్చినప్పుడు
కన్నీటి కంటే ముందు
నేనున్నానని గుర్తుంచుకో...
మనుషులు విడిపోవచ్చు...
మనసులు ఓడిపోవచ్చు...
మమతలు మాసిపోవచ్చు... మారనిది
స్నేహమొక్కటే..
ఔను...నిజమే,, ఇప్పటికీ ఏం మారలేదు...  
నేనెవరో తెలీనట్టు అసలు నాపరిచయమేలేనట్టు 
నీ ఉన్నావు
అప్పటినుంచి నాలో నేను 
కుమిలిపోతూనే ఉన్నా ప్రియా
నువ్వు గుర్తొచ్చినప్పుడు
చిరుగాలి కన్నా చల్లని నీ చిరునవ్వు 
నను పలకరించి పోతుంది
నీవు నన్ను వీడి వీడి పోయిన విషయం గుర్తుకొచ్చి
గుండెలదిరేలా ఒక్కడినే ఏడుస్తున్నా ఏం చేయలేక
ఎవరిదగ్గరో నీవు మంచి అనిపిచుకొనేందుకు
నన్ను అవమానిస్తున్నావెందుకో ప్రియా
నీకందరూ మంచివాళ్ళే నేను తప్ప
వాళ్ళందరికి రెస్పెక్ట్ ఇస్తావు ఒక్క నాకు తప్ప
నిజం ఇలా నన్నే నాగుండెను వేదిస్తుంది ప్రియా