వెనుకంతా గతం వెళ్లి వెతికితే
చరితైతే ఘనత చెదలుంటే వృధా
జ్ఞాపకాల మధురం గాయాల విస్మయం
వెనుదిరగకు నీవు సుమా అది జ్ఞాపకమైనా విస్మయమైనా
నీ కళ్ళ ముందుంది దివ్య కాంతి
నీ కాళ్ళ ముందుంది భవ్య ధాత్రి , నేనొక ఆశావాదిని,
మీకు కనిలించే నిరాశావాదిని.
నేనొక కవితోద్యోగిని,
మీకు కనిపించే నేరుద్యోగిని.
నేనొక ఒంటరిని,
మీకు కనిపించే స్నేహసంచారిని.
నేనొక అగ్నిశిఖని,
మీకు కనిపించే ఆరిన భస్మాన్ని.
నేనొక రగిలే రవిని,
మీకు కనిపించే నవ్వే వెన్నలని.
నేనొక అర్థంకాని పుస్తకాన్ని,
చదవని మీ కళ్ళకి.
నేనొక వాగేవాన్ని,
మీ నిశ్శబ్దపు ప్రపంచానికి.
నేనొక సమరాన్ని,
యుద్ధం తెలియని మీ మనసుకి.
నేనొక విరహాన్ని,
మీరనుకునే ప్రేమికున్ని.
నేనొక స్వార్థాన్ని,
మీ నుండి నేను అనుకునే భావానికి.......
నా చితిలో భస్మాన్ని ఆర్పలేవు.
నా సమాధిపైన ధూళిని చెరపలేవు.
నీకు ఆ అర్హత లేదు.
సంసారపు సంకెళ్ళ సంతోషాలలో నువ్వున్నావ్.
విరహపు ఎడారి యాతనలో నేనున్నాను.
ఇంకొకరి సహవాసంలోని ఎడడుగులతో నాతో వేసిన తొలి అడుగుని మరచి పోయావ్....
నేను రేపిన అలజడిని గాలిలో కలిపెసావ్...
నీ ప్రేమ దీపాన్ని ఆర్పివేసావ్... కానీ
నా జీవనజ్యోతిని వెలిగించావ్ కవితవై, పాటవై, నేను రాసే కథవై....
నా చితిలోని భస్మాన్ని ఆర్పలేవు.
నా సమాధిపై ధూళిని చెరపలేవు.
నీకు ఆ అర్హత లేదు.
