Sunday, June 26, 2011
నన్ను దోషిని చేసి అన్నీ సాదించుకున్నా వాడి మనసు కరుగలేదు
రాలిపడిన ఉల్కలాంటి చిటికెడు ప్రేమతో కొలిచాను
ప్రాణం వీచిన నీ ప్రేమ మహావృక్షం ముందు
చిన్నిమొక్కలా నీ ప్రేమకోసం ఇంకా చుస్తూనే ఉన్నా..
నీవెంత అవమానించినా అవమానించినా మన్నిస్తావనే నమ్మకమెలా వచ్చిందో నాకు!
బహుశా...ఇంకా నీమీద ఉన్న ప్రేమే కారణం అనుకుంటా
నా అహం నీ మెత్తని ప్రేమకు తల బాదుకుని ఇప్పటికి మరణించి వుంటుంది!
ఎంతసేపూ నీ గురించే...ఆలోచనలు పిచ్చెక్కిస్తున్నాయి
బహుశా...ప్రేమను గుర్తించలేకపోతే అప్పటికే ‘నేను’ మరణించి వుంటాను!
ఓ వ్యక్తి
అతని అసమర్థత... అతని స్వార్థం...
నీకేమీ ఇవ్వలేనితనం... చేతకాని దోషం...
అన్నీ కప్పిపుచ్చుకోవటానకే నిన్ను ఏమనలేక..
నన్ను దోషిని చేసి దూషించటాలు... ద్వేషించటాలు...
నన్ను దోషిని చేసి అన్నీ సాదించుకున్నా వాడి మనసు కరుగలేదు
నిన్ను మనస్పూర్తిగా ప్రేమిస్తే..నిన్ను అంతగా నమ్మితే..
నాస్నేహాన్ని ఎందుకు అడ్డుగా పెట్టుకోని ఆడుకొన్నాడు
గుండెలనిండా నీమీద మోహమా ప్రేమా అది..
Labels:
కవితలు