సూర్యతాపంతో ఎండిపోయిన సరస్సు లా,
మబ్బుల్లో దాగిన చందమామను అడిగాను,
జాబిలిలో వీచిన చిరుగాలిని అడిగాను,
వెన్నెల్లో విరిసిన మల్లెపూవును అడిగాను,
నింగిలో మెరిసిన నక్షత్రాలను అడిగాను,
నిశీధిలో కురిసిన మంచుబిందువులను అడిగాను ,
నా ప్రాణ స్నేహం ఎక్కడుందని..?
ఎవ్వరూ నా స్నేహం ఆచూకీ తెలుపలేదు..
చివరకు ఏమీ పాలుపోక,
నా హృదయాన్ని తట్టిచూశా...!
అక్కడే నా నేస్తం ప్రశాంతంగా నిద్రపోతుంది..
ఉలిక్కిపడి లేచి చూసా..పైన నక్షత్రాలు చుట్టూ చిమ్మ చీకటి తప్ప ఏమీ కనిపించడంలేదు..
