Sunday, June 26, 2011
జన్మంతా నీ చెంతే బతకాలనుకున్నా..కలకాలం నీ వెంటే ఉండాలని ఉన్నా
జన్మంతా నీ చెంతే బతకాలనుకున్నా
దైవేచ్చకు తల వంచి నే మరణిస్తున్నా
కలకాలం నీ వెంటే ఉండాలని ఉన్నా
విదికి ఎదురు తిరగలేక నే కన్నుమూస్తున్నా
నిన్ను కానని నా మనసు ఉరకలు వేస్తుంది
కనిపించే ప్రతి వారిని నీ గురించి ఆరా తీస్తుంది
ఏమైనా ఈ క్షనమే కలవాలంటుంది
నీ నేస్తం ఇక లేడని చెప్పాలంటుంది
ఏమీ చేయలేని నిస్సహాయున్నా రా నేను
అడగకనే నీ ఆశలు తీర్చాలనుకున్నా
చెప్పకనే నా శ్వాసను వదిలేస్తున్నా
నీ కల్లల్లో కన్నీటిని తుడవాలనుకున్నా
నీ ముందుండీ కదలలేక శిలనై పొతున్నా
నన్ను విడిచిన నా ఆత్మ నీకోసం దిక్కులు చూస్తుంది
ఏ దిక్కున నీవున్నా కనీసం ఆఖరి చూపు చూస్తావని..
నీ స్నేహితుల తో సంతోషం బిజీగా ఉన్నావు..
నా మరణ వార్త తెల్సికూడా మౌనంగానే ఉన్నావు..
ఇలా ఉంటా వని నేను కలలో కూడా అనుకోలేదు..
నేనిక బ్రతికి ఉండటం వేష్టని నీవు చెప్పకనే చెప్పినట్టుంది
కాని చివరిసారి నీ నవ్వును చూడాలంటుంది
నవ్వలేని నిన్ను చూసి నాకు ఏడ్వాలని పిస్తుంది
నేనిప్పుడు చచ్చిన శవాన్ని అని మర్చిపోయా..
రాలిపోయి నేలపైన శిలనై పడి ఉన్నా
వీడిపోని నీడనై నడవాలనుకున్నా
కదలలేని కాయమై ,ఓ కలనై పోతున్నా
గతియించిన నా దేహం నీ ముందే ఉంది
నేను ఇప్పుడు బ్రతికి లేని ఓ జీవం లేని శవాన్ని
నీ స్పర్శకు నోచుకోక కన్నీరు మున్నీరవుతోంది
ముందుకొచ్చి ముద్దిచ్చి సాగనంపు నేస్తం ప్లీజ్
మనసారా కౌగిలించుకో ఇది నా ఆఖరి కోరిక
అందరాని తీరాలకు నే అడుగులు వేస్తున్నా
అనంతదూరానికి వెలుతున్నా నీవు లేకుండా
Labels:
కవితలు