మాట్లాడటమే సరిగా రాని నేను
ప్రతి క్షణం నీతో
మాట్లాడటానికే వేచి చూసేవాడిని
ఎవరిని పట్టించుకోని నా కళ్ళు
నీ దర్శనం కోసం ఎప్పుడూ
ప్రతిక్షణం వెతుకుతుండేవి
నువ్వు లేనప్పుడు నాది ఒంటరి ప్రపంచం
నువ్వు వచ్చాక నేను..మరిచాను అ ప్రపంచం
నీవు పరిచయం కానప్పుడు నేనెవ్వరో అన్న ఫీలింగ్
నువ్వు వచ్చాక నాలో ఎక్కడో చెప్పలేని దైర్యిం
ఇంతకు ముందు నాకోసం నేను
నువ్వు వచ్చాక నీకోసం
చావునైనా ఎదిరించే తెగింపు
ఎమిటో మరి ఏమాయ చేసావో
నువ్వు ఇలా వచ్చి..అలా వెళ్ళిపోయావు
ఎందుకిలా జరుగుతోంది అని అడుగలేను..
నీవు మారావు ..నన్ను ఏమార్చావు.
నీవున్నప్పుడు ప్రపంచంలోని సంతోషం అంతా నాదే.
ఇప్పుడు ప్రపంచంలో దుక్కం అంతానాదే ..
ప్రతిక్షనం గుర్తుకొస్తున్నాను అన్న నీవే..
నేను అనే వాన్ని అసలెరుగను అన్నట్టుంటే ..
నా మనసుకు సమాదానం ఏమని చెప్పుకోను..
ఎందాకని ఊరడించను...చెప్పు ప్రియా
ఇలా ప్రతిక్షనం నీకోసం ఆలోచించే గుండె ఎప్పుడో ఆగిపోతుంది..
అయినా నీమనస్సు కరుగదు అలా తయారయ్యావు ఎందుకో..?
