ఏమని చెప్పను ఎలా చెప్పను..
మాటలకందని ఆవేదన..
మనసును పిండేస్తున్న నిజాలు..
వద్దనుకున్నా కాదనుకున్నా జరిగే ఘటనలు..
నన్ను నేనే వెక్కిరిస్తున్న పరిస్థితులు
దిక్కులు పిక్కటిల్లేలా అరవాలని వుంది..
ఇనుప సంకెల్ల్లను కసిగా తెంచాలని..
ఎవరి మీద నాకసి ..ఎందుకు నాకీ ఆవేశం
విషయంలో ఎవ్వరినీ ఏమనలేకపోతున్నా..ఎందుకు
చేతకాని తనమా..నీ మీద ఇంకా మిగిలి ఉన్న ప్రేమా..
ఏమైనా చేయగలను కానీ ఏమీ చేయలేక పోతున్నా..
నీకు చిన్న భాద కూడా కలగకూడదన్నా స్వార్దం..
నన్ను నేను ఓటిపోయేలా చేస్తుంది..ఎందుకిలా
చేతకాని వాడిలా చేతలుడిగి ఆకాశంవైపు ఆవేదనగా చూస్తూ..
ఈ రక్తమాంసదేహం నుండి విమూక్తి పొందాలని..
ఏదో సాధించాలని.. మదిలొ అలజడి..
ఎవరో చెప్పారు..చెవిలో గుసగుస లాడుతున్నారు
నీవు బ్రతకడం దండగని..ఎవరు చెప్పినా అదే నిజం కదా...?
మదిలొని భావాలని వ్యక్తపరచలేని అసహాయతను మించిన ..
భాద మరొకటి ఉండదు నీవే దూరం అయినప్పటి నుంచి..
ఇప్పటిదాకా పడుతున్న భాద ఎప్పటిదాకా..ప్రియా..
అవును నీవు చెప్పింది నిజమే గొంతులో ప్రాణం ఉండేదాకేగా
