మనసు ఉదయంలేని.... చీకటి లోకం.... నిన్ను కలిసేదాక.
అలోచనలు అలుపెరగని అలలు.... నీ పిలుపుల తీరం చేరేదాక.
మొగ్గతోడిగిన పువ్వులా నిన్ను చూసి సిగ్గులొలకపోసే నా మనసు.
తిరుగులేని కిరణంలా నీ మనసుపై ప్రేమను ఎలా ప్రకాశింపచేసిందో....
అంగీకారభావంతో ఈ అరుణోదయాన్ని ఆహ్లాదపరుస్తూ నువ్వొస్తావని ఎదురుచూసూ..
నిన్ను కలిసిన ప్రతిక్షణాన్ని నా మనోజాబిల్లి చుట్టూ చుక్కలుగా పేరుస్తూ..
విసుగు చెందిన ఉదయం కూడ విధిని వదిలి వెళ్ళిపోయింది.
వెలుగు నిండిన ఆశ కూడా కనుల నుండి జారిపోయింది.
కలలు కన్నీళ్ళుగా అలల తోడు చేరి నన్ను ఒంటరిని చేస్తుంటే.
మనసు తనకు ప్రేమను పంచలేకపోయవని ఎగతాళిచేస్తుంటే..
వెళ్ళిపోతున్న ప్రియా నా కలలకు కళ్ళెంవేస్తూ,ఆ అలలకు ఎదురెళ్తూ.
నీ కనుల నుండి దూరంగా... ఈ లోకం నుండి శాస్వతంగా....
