ఆవేదననుంచి పుట్టిన ఆక్రోసం...అలల్లా మనసుని తట్టిలేపుతూ నిజంకాని నిజంలా ఊరించి ఉడికించి అదృస్యింఅయితే..వచ్చేవి నిజాలేనా..అంటే ఏంచెప్పాలి...చెప్పుకోలేని మనసుభాద ,మనసును బంక మట్టిలా చేరి నిజాన్ని కప్పేస్తుంటే...నటించి నాటకాలాడేవారిని నమ్ముతుంటే... లోకం నిజాన్ని నమ్మటం మర్చిపోయినప్పుడు.....మనసాక్షిని చంపుకొని బ్రతకడంలో..నీతి, నిజాయితి సమాదిని చేసి సంతోషంగా ఉన్నానని చెప్పుకున్నా నీలో నిజంగా మనస్సాక్షి అనేది ఉంటే నిజాన్ని నిర్బయంగా ఒప్పుకుటానని డాంబికంగా చెప్పుకోవడం కాదు...రాతల్లో కాదు చేతల్లో ఉండాలి...నిజాన్ని నిజంగా ఒప్పుకోలేని , ప్రేమ,స్నేహం అంటూ ఎందుకు వెపర్లాడటం..నటించే వాళ్ళనే నమ్ము వాస్తవం తెలుసుకునే రోజొస్తుంది...అప్పుడు వెనక్కు తిగిరిగి చూస్తే అంతా సూన్యిం ఉంటుంది అప్పుడు ఏది కోల్పోతున్నావో తెలుస్తుంది...ఏది కొల్ఫోయావో అంటూ గతం నిన్ను వెక్కిరిస్తుంది ఇది వాస్తవం..కలల్లోనే కల్లోల పెడుతుంటే మీరిలా అయితే నిజం మనుషులే కళ్ళోల పెట్టి కళ్ళముందే తిరుగుతుంటే నిజాన్ని నమ్మాలా ...ఈ నిజం అబద్దం ఎందుకు కాకూడదూ అని..మనసును సర్ది చెప్పుకున్నా..నిజం అబద్దంగా మారదు...వాస్తవం అప్పటికప్పుడు అవాస్తంకాదు...కాని కొన్నిటికి కారణాలు చెప్పలేం..చెప్పుకోలేం అయినా ఇంత మనస్సులేకుండా ఎలా ఉండగలుగుతున్నారన్నదే అసలైన అర్దంకాని వాస్తవం..నిజమే నీడలామారి దూరం అవుతుంటే ....కలల్లో జరిగేది వాస్తంఅని సంతోషపడాలా...ఎందుకు బాబు జరిగేవి చూస్తుంటేనే మనుష్యుల్లో వస్తున్న మార్పులు ...మనసులోని ఊహలు కలల్లా వచ్చి కన్నీళ్ళే మిగులుస్తాయి అనే నిజాన్ని ఎప్పుడు తెల్సుకుటారో ఏమో నిజాలే నీడలౌతుంటే లేని వాటిని ఊహల్లో నిజమనుకోవడం పిచ్చే...వద్దు మనుషుల రిలేషన్స్ అన్నీ....నిజాలు కాదు అన్నీ అబద్దాలే నిజాలుగా కనిపించే...నీటి బుడగ అది ఎప్పుడు పగులుతుందో తెలీదు...రంగుల ప్రపంచాన్ని చూపించి అదే నిజమనిపించేలా చేస్తుంది...ఆ రంగుల బుడగ పగిలినప్పుడు అసలు వాస్తవం తెలుస్తుంది..అది అంతా నిజం కాదని బ్రమేనని ...నిజం కాదు నటన అని....జరిగిన జరుగుతున్న అసలు నిజాలు తట్టుకోలేక అప్పటికే గుండె పగిపోతుంది
