నాకు దూరం అయ్యావెందుకు..నన్ను ఒంటరిని చేశావెందుకు..?

చీకటిని అందంగా చూపే నీ వెలుగులో చుక్కలని తిరిగి లెక్కబెట్టాను
కవ్వించే నీ ఉనికితో నువ్వు పుట్టించిన ప్రశ్నలెన్ని!
ఆ ప్రశ్నల్లో సమాధానాలుగా నే జీవిస్తున్నపుడు ఎంత సంబరం!
గడిచే ప్రతీ క్షణం క్షణపు విలువని తిరగరాసింది
ఇది ఎందాకానో తెలియని నేను నిను అందుకోబోయాను
ఆకాశమంత దూరంగా నువ్వు..

నీ దగ్గరితనపు దూరం కనుగునే ప్రయత్నం నేనాపలేదు
నా నీడే నిను అలుముకుందో
మరి ఏ నీడ నిన్ను కమ్ముక్కుందో
నానాటికీ చిక్కిపోయావు
ఓ నాడు నా కన్నులకి చిక్కకుండాపోయావు
చిన్నబోయిన అవి నిన్ను వెతకడం మానేసాయి
వెలుగునే కనుగొనడం ఆపేసాయి
కాలం ఏ మాయ చేసిందో..
నా చూపుల దారిని మళ్ళించింది
ఇక నే ఎప్పటికీ కనుగోలేనేమొ అనుకున్న నువ్వు
అది నువ్వే - ఎన్నడూ చూడనంత నిండుగా!

పెల్లుబికే ప్రశ్నలు నీ సమాధానాల్లో జీవించమన్నాయి
ఈ క్షణపు విలువ ఎంత అంటూ,
నీ దూరం ఎంత దగ్గర అంటూ..
ఏదో తెలియని భావం కన్నుల్లో ముసురుకుంది
మసక మసకగా నువ్వు..
కన్నుల నిండా ఉన్న కన్నీరు..
ఎదుట ఉన్నది ఎవ్వరీ అర్దం కావడంలేదు..
చూశావా నీకోసం ఎదురు చూస్తున్న నాకు నీవు ఏదురుగా ఉన్నా..?
చూడలేని గుడ్డివాన్ని అయ్యాను...ఒకప్పుడు నీవన్నది నిజం
ఎందుకంటే ఇప్పుడు నీవన్నది ఇప్పుడు బ్రమ...
ఎందుకిలా మారావని అడుగను అడిగే హక్కు లేదు కదా...?
మనం నుంచి నాకు దూరం అయ్యావెందుకు..నన్ను ఒంటరిని చేశావెందుకు..?
ప్రతినిమిషం..ప్రతిక్షనం నీగుర్తులు గుండెళ్ళో అగ్ని రాజేస్తున్నాయి..
ఆ అగ్నిలో దహించుకు పోతున్నా అని తెల్సి..నీవెలా ఉండ గలుగుతున్నావు..