ఓ మనసు పడుతున్న భాదను చూసి జాబిలమ్మ జాలి పడింది
నేనున్నా అంటూ పలుకరంచి....ఓదార్చింది
సేదతీర్చి భాదపడోద్దని దైర్యిం చెప్పిందా వెన్నెలమ్మ
నా నుండి మనసును వేరు చేసి .. తన దగ్గర పెట్టుకుంది
ప్రపంచంలో నాకన్నా అదృష్ట వంతుడు లేడని .. జాబిలమ్మ ఒడిలో చేరా
తను చెప్పే తీయ్యని మాటలవింటూ ప్రపంచాన్నే మరిచా..హాయిగా నిద్రపోయా
ఎందుకొ నాకు నేను తగల బడుతున్న వాసన .. లేచి చూశా
జాబిలమ్మ లేదు... ఏర్రని సూర్యుడు నన్ను కాల్చేస్తున్నాడు
జాబిలమ్మ కనిపిస్తుందేమో అని జాలిగా అంతటాచూశా కనిపించలేదు
సూర్యుడు నన్ను కాల్చాడు.. తగలబడిపోయా.. ఒక్క హృదయం మాత్రం మిగిలింది
చీకటి పడింది .. జాబిలమ్మ వచ్చింది.. దూరంగా చూస్తుంది కాని దగ్గరకు రాలేదు
నేను తగల పడ్డా జాలి పడలేదు..తను తీసుకెళ్ళీన హృదయాన్ని విసిరేదింది
ఆత్మతో పాటు హృదయమే మిగిలింది ..నాకు ఇప్పుడు దేహంలేదు
జాబిల్లే నాకు దూరం అయితే ఇవికూడా ఎందుకని నేనే అగ్నిలో దూకా
అన్నీ చూస్తునే ఉంది కాని జాబిల్లికి జాలి కలుగలేదు ఎందుకనో...?
