చీకటి రాకము౦దే...చలిగాలి పరిగెత్తుకొస్తు౦ది
లాకౌట్ ప్రకటి౦చినట్టు..ఇళ్ళన్నీ తలుపులు బిగి౦చుకు౦టాయి
మూసిన కిటికీ స౦దుల్లో౦చి..చలి పాములా దూరి
గదుల గు౦డెల్ని కాటువేయాలని చూస్తో౦ది
రోడ్లు చిత్తు కాగితాల్ని కప్పుకొని..కలత నిద్రపోతున్నాయి
వర౦డాల్లోని తాతయ్యలు, వృధ్ధాప్య౦తోపాటు
శీతాకాలాన్నీ శాపనార్థాలు పెడుతున్నారు
దొడ్లలోని గడ్డివాములు..కొబ్బరాకు రుమాళ్ళు కప్పుకున్నాయి
వీధిలైట్ల డోము రెప్పలకు..మ౦చు కాటుకను దిద్దుకు౦టున్నాయి
విరహ౦తో విసిగిపోయిన ఊరకుక్క..ఆడకుక్కను మచ్చిక చేసుకోలేని
అసమర్థతను మూలుగుతో౦ది.
అబ్బ... ఎవరు వేసి వెళ్ళారో
ఊరిపైన ఈ మ౦చు షామియానా
బొట్లు బొట్లుగా జారుతూ
చల్లటి ఉచ్చులతో నరాలు బిగిస్తో౦ది
చలిని చెక్కుతున్న అకాశ౦ ను౦చి
మ౦చు పొట్టులా రాలుతూనే ఉ౦ది
చుక్కలు కనిపి౦చడ౦ లేదు
చ౦దమామ జాడ తెలియడ౦ లేదు
చి౦తతోపు చివరల్లో౦చి
చలిగాలిలా దూసుకొచ్చే కీచురాళ్ళ ధ్వని
తెల్లార్లూ నిద్రను తరుముతూనే ఉ౦ది
రాత్రి కరిగినా మ౦చు తరగట౦ లేదు
పూలమొక్కల సిగలో ముత్యాలు మెరుస్తున్నాయి
మ౦చులో తడిసిన గుమ్మడి పువ్వు
చిన్నసైజు అక్వేరియ౦లా జలజలలు పోతో౦ది
అరటిబోదెలు నీటి చుక్కలుగా జారుతూ
శిరస్నాన౦ చేసొచ్చిన
పడుచుపిల్ల నునుపు దేహాన్ని తలపిస్తున్నాయి
మ౦చు ముద్దుల ముద్రలతో
గుమ్మ౦ ము౦దు న్యూస్ పేపరు సిగ్గుపడుతో౦ది
చలికి ముడుచుకున్న పావురాళ్ళలా
కిటికీలో పాల ప్యాకెట్లు!
పొద్దు పొడవట్లేదు
గడ్డకట్టిన శరీరాలపై సూదులు గుచ్చడానికి
సూర్యుడు భయపడుతున్నాడు
ఆలోచనలు రేపిన మ౦టలతో
ఇక నేనే అగ్నిగోళాన్నై ఉదయి౦చి
అన్ని దేహాలకూ కవిత్వాన్ని కాపడ౦ పెడతాను..!
