నా కళ్ళకి చీకటి అలుముకుంది,
నా శరీరం చల్లబడింది,నా గొంతు మూగబొయింది,
నా గుండె ఆగిపొయింది,
శరీరాన్ని రాబందులు పీక్కు తింటున్నాయి..
శరీరం నుంచి విడిపోయిన నేనే నీవేంచేస్తున్నావని నీకోసం వచ్చా..
మరొకరి కౌగిలికో హేపీగా ఆనందంగా ఉన్నావు..తట్టుకోలేక పోయాను
ఇలాంటి ఘటనలు చూడలేకే..ఇలా అయ్యాను..
నా నిర్నయం తప్పుకాదనిపించింది..
ఇవన్నిటిని చూడలేక పొతున్నా పారిపోతున్నా...
ఎక్కడికి పోతున్నానో ఎందాకా పోతున్నానో తెలీదు..
ఎంత పరుగులు తీస్తున్నా అలుపు రావడం లేదు..
గుండె నిండా దుక్కం నాకు అలుపు అనిపించడంలేదు..
నాకిప్పుడు శరీరం లేదు ఆత్మగానే పరిగెడుతున్నా..
