ఆకాశంలో కదిలాడు తున్న నీలి మేఘాలు..మదిలో కడిలాడుతున్న నీ జ్ఞాపకాలు..
కదిలాడుతున్న మేఘాలు నిజం ..మన గతం అబద్దమా తేల్సుకోలేక పోతున్నా..
నిజాన్ని ఒప్పుకోలేక ..అబద్దం నిజమవ్వాలన్నస్వార్దం..మనసును నిలవనీయడంలేదు..
కళ్ళలో నిలచిపోయిన నీచిరునవ్వులు..కన్నీరొస్తే ఎక్కడ మిస్సవుతావోనని కన్నీటీని ఆపుతున్నా
గుండెల్లో భావాల్ని ఆపగలనేమోగాని కన్నీటి సుడిగుండాలు ఆగనంటున్నాయి
ఎందికిలా అవుతోందా నేనేం తప్పుచేశానో అన్ని ఏన్నోసార్లు ప్రశ్నించుకున్నా..
జరుగుతున్న వాస్తవాలు ఎందుకు అబద్దాలు కాకుడదన్న స్వార్దం మనసును తొలచి వేస్తుంది..
మనుష్యుల్లొ ఎందుకిలా మార్పులు...నేరగాన్ని చేస్తున్న పరిస్థితులు
నేనున్నా నంటూ పలుకరించే నేస్తంలో కూడా ఇన్ని మార్పులా నేను నమ్మలేకున్నా..
ప్రియతమా నేను రాతి శిలను కాని నిన్ను ప్రేమించి మర్చిపోవాడానికి..
నీవు మౌనంగా ఉన్నావని వేదించడానికి నేను రాక్షసుడను కాను
ఒక్కసారి నిన్ను చూడాలని ఉంది...మళ్ళీ చూస్తానో లేదోమరి..
నీ గురించి నేను కన్న కలలన్నీ...కన్నీరై కరుగుతున్నాయి ఎందుకు నేస్తం..
నీకోసం పరితపిస్తున్న ఈ చిన్ని గుండే ఆగిపోయేలోపు నీతో మాట్లాడ గలనా..
ఎమో నామీద నాకు నమ్మకం పోయింది....ఏది నిజమో ఏది అబద్దమో తెలియకున్నది
