గుండెకి ఏ భాషా తెలీదు..
కానీ అది మాట్లాడుతూనే వుంటుంది.
మనసు లోతుల్లోకి ఏదీ చేరనే చేరదు..
కానీ అది కోరుకోవడం మానదు.. .
కాలం గుప్పెట్లో దాచుకున్న ఇసుక, జీవితం అయితే..
దాన్ని నా ఆశల అంచనాలతో ఇంకా బంధించకపోతేనేం ?
వదులుకున్నది.. దాచుకున్నది.. చివరకు రెండూ ఒక్కటే అయినప్పుడు..
ఆ చేతిని మాత్రం మూసి ఉంచడమెందుకు .. ?
ఈ అనంతం లో అంతమెక్కడని వెతకను..?
నేనే లేనప్పుడు.. అది అంతమయినట్టే కదా..
అప్పుడది అనంతం ఎలా అవుతుంది ?
