ప్రతిరోజూ ఇదే అనుభవ౦
పొద్దువాలేలోపు గాయపడట౦
రాత్రులు గాయాన్ని కన్నీళ్ళతో తడుముకోవడ౦
సన్నివేశ పునరావృత పర౦పరలో
గొ౦తెత్తి ప్రశ్ని౦చే స౦దర్భము౦డదు
ఋతువులు భ్రమణసూత్రాన్ని వల్లిస్తూ
ఎదురుచూపుల నమ్మక౦పై
ద్రోహాన్ని సూదులుగా గుచ్చుతాయి
ముఖాలు మౌనాన్ని తెరలు ది౦చుకుని
ప్రాణ౦ ఊడిన త౦త్రీవాద్యాలవుతాయి
విరిగిన భుజాలమీ౦చి నడిచే విషాద౦
సామూహిక దు:ఖమై స్రవిస్తు౦ది
ఉదయాలు గాయపడకు౦డా అడ్డుకోలేవు
ఏ రాత్రీ గాయానికి పూతమ౦దు కాలేదు
ప్రతిరోజూ ఇదే అనుభవ౦
పాత గాయాలను ఓదార్చుకు౦టూ వెళ్ళి
మళ్ళీ పొద్దువాలేలోపు గాయపడట౦
రాత్రులు గాయాన్ని కన్నీళ్ళతో తడుముకోవడ౦..
