తమకంతో ఏదో వెతుకుతూ
నాకోసం నిన్ను ఎక్కడెక్కడో తడుముతున్నా
కాని కావల్సినది దొరకలేదు.. చిక్కాల్సింది చిక్కలేదు
అవసరమో అవకాశమో .. ఒక్కసారికీ నా శరీరంలో
1000 ఓల్టుల విద్యుత్ ప్రవాహం..
అది వచ్చింది ఇచ్చింది నీవే...
అప్పటిదాక అచేతనంగా వున్న నీవు
నావెతుకులాటలో ...
నేను నీ శారీరంలో ఏక్కడో స్విచ్ నొక్కాను
చీకట్ళో ఏంటో తెలీల విద్యుత్ షాక్ కొట్టాక
నేను ఎక్కడున్నానో అర్దం అయింది
నీ ఎదపరువాలపై సుతిమెత్తగా కదిలిన
నా చేతుల్లో ఒదిగిపోయిన ఆ పరువం
నేను నీ గుండెల మీదికి చేరినపుడు
నువ్వు విడిచే ఆ ఉచ్చ్వాస నిశ్చ్వాసలకు
నా ఒంట్లో వేడి రాజుకుంటుంటే..
దాన్ని ఎలాగైనా ఆపాలని..
ఎలా ఆపాలో తెలియక...
ఆపడానికి నా వద్ద ఎలాంటి
ఆయుధాలు లేక..
అమాయకంగా..
నా అధరాలనే ఆయుధాలుగా మలచుకొని
నీ అధరాయుధాలపై గురిపెట్టినపుడు..
నా ఒంట్లో ఒక చిన్న నిప్పు రవ్వగా వెలిగి
నేను విరహంతో భాగ భగ మండే సూర్యుడిగా రగిలిపోతున్నా
తమకపు వేడి రాజుకుని..
నీ ఒంటిని కూడా రగిలించిందని తెలుసుకున్నాక
నిన్నెలాగైనా నా వశం చేసుకోవాలనే ఆవేశంతో..
నిన్ను నాలో ఐక్యం చేసుకోవాలనే తహతహలో.
నీవు కూడా నన్ను పూర్తిగా ఆక్రమించుకొని
నీలోపలకి నన్ను దించేస్తున్నావు..లోతులు వెతికే కోద్ది
ఇంకా ఎక్కడెక్కడో వెతకాలని తపనతో తమకంతో
నీపై పైకి దాడి చేస్తూనే ఉన్నా...నీవు ఏం తక్కువ తిన్నావా
ఎదురు దాడి చేస్తూ ఏదపరువాలను అడ్డుగా పెట్టీ
నన్నోడించాలనే శతవిదాలా ప్రయత్నిస్తూనే ఉన్నావు
ఇలా మన మద్యి జరిగే అంతర్ యుద్దం లో
ఇద్దరం గెలుస్తూనే వున్నాం ఆగేలుపును ఆస్వాదిస్తుంటే
మన్మధుడు మతిపోయి మనిద్దరి యుద్దాన్నే తిలకిస్తున్నాడు
మనిద్దరిలో ఎవరు గెలుస్తారని కాదు ఆయుద్దం రసపట్టులో ఉంది
ఏంత పోరాడతారా అనిఅయినా నిమిషాలు గంటలైనా
మన అంతర్ యుద్దం అంతిమ దసకు చేరలేదు
ఎందుకో కాస్త సేదతీరుదాం అన్న మన శరీరం కోరికమేరకు
ఈ భూదిగంతాలను మరిచి.. అస్తమించిన సూర్యుడి మాదిరిగా..
నిస్సత్తువగా... సముద్రం అంచున, నాలో రగిలిన వేడిని ఆర్పుకుంటున్నాం ఇద్దరం నీఊరుకుంటావా మళ్ళీ చిలిపిగా నా ఎదవీణను కదిలించావు మళ్ళీ వేడి రాజుకొంది దాడికి సిద్దం అయ్యాను
నీవు తక్కువ తిన్నావా ప్రియా.. రమ్మని సైగచేసి
ఏం తెలియనట్టు సిగ్గుల మొగ్గై నాకు అన్నివిదాలా సహకరిస్తుంటే
నేనాగ గలనా నన్ను ఊరక ఉండానిస్తావా
మనమద్యి జాబిలమ్మ చల్లని వెలుతుర్లో మొదలైన యుద్దం
అలసిన సొలసి కళ్ళూ తెరచి చూస్తే ..బళ్ళున తెల్లారింది
నీపై నేను రాత్రంతా కష్టపడి100 ఎకరాల పొలం దున్నిన రైతులా
నీరసంగా పడిఉన్న నన్ను చూసి ఉదయకాలపు సూరీడు సిగ్గుపడ్డాడు
నాకోసం నిన్ను ఎక్కడెక్కడో తడుముతున్నాకాని కావల్సినది దొరకలేదు.. చిక్కాల్సింది చిక్కలేదు
అవసరమో అవకాశమో .. ఒక్కసారికీ నా శరీరంలో
1000 ఓల్టుల విద్యుత్ ప్రవాహం..
అది వచ్చింది ఇచ్చింది నీవే...
అప్పటిదాక అచేతనంగా వున్న నీవు
నావెతుకులాటలో ...
నేను నీ శారీరంలో ఏక్కడో స్విచ్ నొక్కాను
చీకట్ళో ఏంటో తెలీల విద్యుత్ షాక్ కొట్టాక
నేను ఎక్కడున్నానో అర్దం అయింది
నీ ఎదపరువాలపై సుతిమెత్తగా కదిలిన
నా చేతుల్లో ఒదిగిపోయిన ఆ పరువం
నేను నీ గుండెల మీదికి చేరినపుడు
నువ్వు విడిచే ఆ ఉచ్చ్వాస నిశ్చ్వాసలకు
నా ఒంట్లో వేడి రాజుకుంటుంటే..
దాన్ని ఎలాగైనా ఆపాలని.. ఎలా ఆపాలో తెలియక...
ఆపడానికి నా వద్ద ఎలాంటి
ఆయుధాలు లేక..
అమాయకంగా..
నా అధరాలనే ఆయుధాలుగా మలచుకొని
నీ అధరాయుధాలపై గురిపెట్టినపుడు..
నా ఒంట్లో ఒక చిన్న నిప్పు రవ్వగా వెలిగి
నేను విరహంతో భాగ భగ మండే సూర్యుడిగా రగిలిపోతున్నా
తమకపు వేడి రాజుకుని..
నీ ఒంటిని కూడా రగిలించిందని తెలుసుకున్నాక
నిన్నెలాగైనా నా వశం చేసుకోవాలనే ఆవేశంతో..
నిన్ను నాలో ఐక్యం చేసుకోవాలనే తహతహలో.
నీవు కూడా నన్ను పూర్తిగా ఆక్రమించుకొని
నీలోపలకి నన్ను దించేస్తున్నావు..లోతులు వెతికే కోద్ది
ఇంకా ఎక్కడెక్కడో వెతకాలని తపనతో తమకంతో
నీపై పైకి దాడి చేస్తూనే ఉన్నా...నీవు ఏం తక్కువ తిన్నావా
ఎదురు దాడి చేస్తూ ఏదపరువాలను అడ్డుగా పెట్టీ
నన్నోడించాలనే శతవిదాలా ప్రయత్నిస్తూనే ఉన్నావు
ఇలా మన మద్యి జరిగే అంతర్ యుద్దం లో
ఇద్దరం గెలుస్తూనే వున్నాం ఆగేలుపును ఆస్వాదిస్తుంటే
మన్మధుడు మతిపోయి మనిద్దరి యుద్దాన్నే తిలకిస్తున్నాడు
మనిద్దరిలో ఎవరు గెలుస్తారని కాదు ఆయుద్దం రసపట్టులో ఉంది
ఏంత పోరాడతారా అనిఅయినా నిమిషాలు గంటలైనా
మన అంతర్ యుద్దం అంతిమ దసకు చేరలేదు
ఎందుకో కాస్త సేదతీరుదాం అన్న మన శరీరం కోరికమేరకు
ఈ భూదిగంతాలను మరిచి.. అస్తమించిన సూర్యుడి మాదిరిగా..
నిస్సత్తువగా... సముద్రం అంచున, నాలో రగిలిన వేడిని ఆర్పుకుంటున్నాం ఇద్దరం నీఊరుకుంటావా మళ్ళీ చిలిపిగా నా ఎదవీణను కదిలించావు మళ్ళీ వేడి రాజుకొంది దాడికి సిద్దం అయ్యాను
నీవు తక్కువ తిన్నావా ప్రియా.. రమ్మని సైగచేసి
ఏం తెలియనట్టు సిగ్గుల మొగ్గై నాకు అన్నివిదాలా సహకరిస్తుంటే
నేనాగ గలనా నన్ను ఊరక ఉండానిస్తావా
మనమద్యి జాబిలమ్మ చల్లని వెలుతుర్లో మొదలైన యుద్దం
అలసిన సొలసి కళ్ళూ తెరచి చూస్తే ..బళ్ళున తెల్లారింది
నీపై నేను రాత్రంతా కష్టపడి100 ఎకరాల పొలం దున్నిన రైతులా
నీరసంగా పడిఉన్న నన్ను చూసి ఉదయకాలపు సూరీడు సిగ్గుపడ్డాడు
