ప్రియా మనుషులంతా ఇంతే...
మనల్నిమనం ఏంకోల్పోతున్నామో..
తెల్సుకోలేనంతగా సంతోషంలో ..
భాదను కోల్పోతూ..
భాదలో అదే ఆనందం అని బ్రమ పడుతూ బ్రతికేస్తుంటాం.
ప్రియా ఆనందానికి భాదలు అర్దాలు కూడా తెల్సుకోలేనతగా
మనుషులుగా మాయపోతూ..
మనల్ని మనం మర్చిపోతూ
మార్గం తెలియక..మర్మంఅర్దంకాకఒక్కోసాని నిన్నటిని రేపటిని జతకలుపుతూ
బాల్యాన్ని తలచుకొని యవ్వనంపై విరక్తితో
కాలాన్ని శంకిస్తూ...కొవ్వొత్తిలా కరిగిపోతున్న
ప్రియా జీవితాన్ని అర్దం తెల్సుకోలేక
ఏం కోల్పోతున్నామో అర్దంకాక..ఏంటో జీవితం
