ప్రియా ఒక ఊహలోంచి యధార్థంలోకి
పయనానికి సమాయత్తమవుతున్న వేళ
ఎన్నెన్ని అనుమానాలో... ఎన్నెన్ని ఆలోచనలో...
ప్రియాఅజ్ఞాతంలో నలుగుతున్న మనస్సు సమాదానం చెప్పేదెలా
మనసును ఎంతగా స్థిరపరచుకొంటున్నా
కమ్ముకొన్న ఆలోచనల దొంతరలెన్నో...
గుండేళ్ళో గుబులు రేపుతున్న జ్ఞాపకాల పలుకరింతలు
ఊహల్లో ఉండటం ఎంత
హాయిగా ఉంటుంది!
ప్రియా జరుగుతున్న వాస్తవం చేదుగా ఉంటుంది
మనసుని స్థిమితంగా ఉండ నీయదు
ప్రియా జరుగుతున్న వాస్తవాలను నమ్మలేక
భాదతో వచ్చే దుక్కాన్ని దిగమింగుకోలేక
ఒక నిజాన్ని ప్రతిష్ఠించే ప్రయత్నంలో .
తడబాటులు..తికమక పరిస్థితుల్లో
ప్రియా తనువంతా గాయం అయి ఫొయిన వేళ
గతకాలపు గందరగోళాలు
వెనక్కు లాగేస్తున్నాయి.
ప్రియా జీవితం క్షణక్షణంగా సాగే ఆలోచనల
సమాహారం కదా...
ఓ క్షణంలో మెరిసే వెలుగుకు ఆకృతి
కల్పించడానికి పట్టే సమయం
ఎవరికీ తెలీదేమో...!
అందుకే ఓర్పు ఎంతో కావాలి.
ప్రియా నిజాలను మమ్మలేక ఆ ఓర్పుకోల్పోవలసి వస్తుంది
ఆటుపోటులకు అలవాటు పడడమూ..
అవసరమే!
ప్రియా గుండేకు ఆ దైర్యించెప్పే హృదయమే ..
వద్దని దూరంగా ఉంటే..ఎవరికి చెప్పుకోవాలి
సమయంతోపాటు స్వచ్ఛతను
తోడు చేసుకోవడం అవసరమే.
వాస్తవచిత్రాలు రూపుదిద్దుకొనేవరకూ
వేచి ఉండటమూ అవసరమే!
ప్రతిదీ కాలమే నిర్నయిస్తుంది
జరగాల్సింది జరిగిపోతుంది..
గుండెళ్ళో కొండత భాదని మిగిల్చి ఒంటరిని చేస్తుంది
మనిషిగా నేను నీదగ్గరనుంచి ఇసుమత ప్రేమను నోచుకోలేక..
ఎప్పటికైనా వస్తావనే ఆశతో ఎదురు చూస్తున్నా ప్రియా నీకోసం
