అదృష్టమో దురదృష్టమో కానీ ఎందరో మనసులోతులూ, ఆ మనసుల్లో గూడుకట్టుకున్న అంతులేని వేదనా ఒక్కోసారి గుర్తుకొస్తున్న జ్జాపకాల నీడలు మనసులో చెరలరేపే అలజడులకు .. ప్రతిక్షనం ఆందోళన పడల్సి వస్తోంది
ఏ ఒక్కరి వ్యక్తిగత విషయాలూ వేరొకరితో పంచుకోలేం, భాదల్లో తచ్చాడి తానై వచ్చిన భాదపడకు నేనున్నా అంటూ తీయ్యని పలుకులతో పలుకరించిన అ చిలక పలుకులు ఎలా మరువను భాదల్లొ ఉన్న నాకు పలుకరించి మనసుపులకరింపజేసి .. అగ్గిరాజేసి అల వదిలేసి వెళ్ళావెందుకు ప్రియా.నన్నిలా ఒంటరిగా వదిలేసి తానే మరో భాదగా మిగిలి పోతే.... చెబితే ఇలా ఉంటే ఆభాద అనుబవించిన వాడికే తెలుస్తుంది
నాతో ఉన్న ప్రపంచం ప్రతీ క్షణం ఆనందంగా ఉండాలని కోరుకునే నేను నా చుట్టుపక్కల ఉండే అందరి మనస్సుల్లోని వేదనల్ని జీర్ణించుకోలేకపోతున్నాను.నిజమే జీవితం ఎన్నో సవాళ్లని ముందు పెడుతుంది!సమస్యలూ, భిన్న మనస్థత్వాల వ్యక్తులూ, వారు సృష్టించే నరకమూ, మన నియంత్రణలో లేని పరిస్థితులూ… అన్నీ కలగలిపి నిండు జీవితాల్ని మొండిబరుస్తూనే ఉంటాయి.కానీ జీవితం ఆ సమస్యలే కాదు, ఆ పాత జ్ఞాపకాలే కాదు, లేదా ఈ క్షణమూ మెలిపెడుతున్న బాధాకరమైన పరిస్థితులే కాదు.నమ్మకంగా ఈ మనిషిని నమ్మొచ్చు తానే నాజీవితం .. అనుకుంటాం .. ప్రపంచంలో తాను తోడుంటే చాలు అనుకొని సంతోషించే లోపే..కారనం ఏదైనా దూరం కావడం జీవితంలో తగులుతున్న దెబ్బలకు మరో భాదాకరమైన తీయ్యని భాదగా మిగిలి పోతుంది..ఆమనిషికి ముందే చెప్పా..నాకు దగ్గరైన వాళ్ళు దూరం అవుతాను అని నావిషయం లో అలా జరగదూ అంటూనే ..భాదాకరమైన పరిస్థ్తితుల్లో దూరం అయి గుండెళ్ళో భారంగా భాదగ మిగిలిపోతుంది
ఎంత బాధలో ఉన్నా మనస్సులో ఆనందాన్ని నింపుకోగలిగే ప్రజ్ఞ ఎప్పటికి సాధించగలం? బాధల్ని మోయడం తప్ప ఇంకా జీవితంలో మిగిలిందేం లేదా?జీవితాంతం గడిచిపోయినవో, ఇప్పటివో బాధలే మోస్తూ ఉండాలంటే నా తోటి స్నేహితుల్లాగే నేనూ ఎంత బాధపడుతూ కూర్చోవాలో! అవును… నిజం చెప్తున్నాను… నేను బాధపడడానికి వంద కారణాలు ఇప్పటికీ నాకున్నాయి!! కానీ నేను భాదల్లో ఉన్నప్పుడు తానంతటా తానే ..పరిచయం చేసుకొని మనసుకు దగ్గరై..నేనున్నా అంటూ ఇచ్చిన ఓదార్పు మాటల్లో చెప్పలేనిది..ఎంత చెప్పుకున్నా తరగని తీయ్యని జ్ఞాపకం..అమె పరిచయమే . ఓ అద్బుతం.. మరి అకారణంగా దూరం అవ్వడం
చిన్నదైనా, పెద్దదైనా ప్రతీ సమస్యనీ మనస్సులోకి లోతుగా తీసుకుంటూ మనల్ని మనం ఎంత వేదనలో కుంగదీసుకున్నామో ఆలోచించండి!నా దృష్టిలో ఆనందం అనేది.. స్విచ్ ఆన్, ఆఫ్ లాంటిది. ఇదే థీరీని నేను కొన్నేళ్లుగా నమ్ముతున్నాను. ఈ థీరీ కరెక్టే కాదో టెస్ట్ చేసుకుందామని చాలా బాధాకరమైన సందర్భాల్లోనూ మనస్సులో ఆనందాన్ని నింపుకుని నేను చేస్తున్న విఫల ప్రయత్నాలన్నీ నన్ను ప్రతిసారి వెక్కిరిస్తుంటాయి..పిచ్చోడా అని..నిజమేకదా..నన్ను కాదని వాళ్ళ సంతోషాన్ని వెతుక్కొని వెళ్ళిన వారికోసం నామనసు పడుతున్న వేదన ఎలా తెలపాలి అలా తెలుపలేని నేను నిజంగా పిచ్చోడీనే కదా .
ఈ క్షణం నా ఆలోచన ఇలా సాగుతోంది అనుకుందాం.. "ఎందుకు నీ లైఫ్ ఇలాగైపోయింది… ఎన్ని కష్టాలొచ్చాయి.. అస్సలు నీ లైఫే ఎందుకు ఇలాగుండాలి.." ఇలా రకరకాల ఆలోచనలు వస్తున్నాయి. అవే అలోచనలు రిపీటెడ్‌గా మైండ్‌లో తిరుగుతున్నాయనుకుందాం. నా మానసిక స్థితి పుట్టెడు కష్టాల్లో కాక గంపెడు ఆనందంలో ఉంటుందా? ఒక్కోసారి హేపీగా ఉండే వాళ్ళను చూస్తే ... వింతగా అనిపిస్తుంది.. ఎలా ఉంటారు ఇలా .. ఎవరైనా ఇద్దరు ఆత్మీయంగా మాట్లాడుతుటే నాతో ఎందుకిలా ఉండరు అని నామీద నాకు చిరాకేస్తుంది.... నేనేం తప్పులు చేయలేదు. గుండెల నిండా ప్రేమ ..తానే లోకం అనుకున్ననే మరి ఇప్పుడేంది ఇలా..ఎక్కడ దూరం అవుతావో అన్న కంగారే గాని..తనను ఇబ్బంది పెట్టాలని కాదు.. అంతగా అర్దం చేసుకున్న అమె ఎందుకిలా ఆపార్దం చేసుకుంది.. నన్ను మర్చిపోయి తన స్నేహితులతో తానూ హేపీగానే ఉంది అస్సలు నాజ్ఞాపకాలు తనకు గుర్తే లేనట్టు.. తానెవరో తెలీనట్టు ...కాని నేనెందుకిలా ప్రతిక్షనం ప్రతినిమిషం తన కోసం తన తీయ్యని పిలుపుకోసం అల్లాడుతున్నా..ఇదేనా ప్రేమ అంటే.. తానే ప్రేమించాను అంది తరువాత .. అలా అన్నానా.. ..స్నేహాన్ని ప్రేమ పేరుతో అపహాస్యిం చేస్తున్నా అన్న క్షనాన భూమి బద్దలైనట్టు గుండెళ్ళో డైన మేట్లు పేలి హృదయం చింద్రమైనట్టె చెప్పలేని చెప్పుకోలేని భాద.. ఎవరికి ఎలా చెప్పుకోవాలి చెప్పుకుంటే ఎవరు బా భాదకు సొల్యూషన్ చూస్తారా అది వల్ల అవుతుందా ఏంటో నాది పిచ్చి ప్రేమ .. అబద్దాన్ని నిజం అనుకున్నానేమో తాను అన్నట్టు.. తానంతటా తానై వచ్చి . అలలాగా వచ్చి కలలాగా మిగిలి గుండెళ్ళో చెప్పుకోలేని భాదగా మిగిలి పోయావా ప్రియా
