ఏకాంత సాయింకాలపు పలుచని వెలుతురులో
హృదయంలో విరిసిన సన్నజాజుల గానంలా
ఓ జ్ఞాపకం హాయిగా సలుపుతుంది.
గుప్పిట రహస్యాలను విప్పిన నూత్న యవ్వన వనాల
పరిమళాలు విరజిమ్మే శీతాకాల రాత్రులలో
నీ సాంగత్యపు కొలిమిలో నన్ను నేను
కొలిమిలో కాలిపోయి, కరిగించుకొని మరిగించుకొనే క్షణాన
వర్షించిన సౌందర్యానందం నిన్నూ నన్నూ
ఆకాశపుటంచుల వరకూ విసిరికొట్టిన
జ్ఞాపకం హాయిగా సలుపుతుంది.
కాని ప్రియా ఆజ్ఞాపకం... నిర్జీవంచేశావు..
నిర్దయగా నా జ్ఞాపకాలను చిత్తుకాగితాలు చేసి
నాహృదయాన్ని దోచి..వలచి వచ్చిన నన్ను.
నిన్ను నిలదీసి అడుగలేని నా నిరాశక్తత తెల్సునీకు
నా వల్ల నీవు క్షనకాలం కూడా భాద పడకూడాదు
నేను జీవితకాలం అయినా ఆ భాదను బరిస్తాను ప్రియా
ఊరడించి మోసం చేసి ఓడించి ఒంటరినిచేశావు ప్రియా..
నేనోడి పోయాను ప్రియా గెలుస్తాను అన్న నమ్మకంలేదు
నీవు వోడించావు.. అందుకే గెలవాలన్న ఆశే నన్ను గేలి చేస్తుంది ప్రియా
