నిశీధి రాత్రిలో తొలి కిరణం నీవు...
ఆశల సౌధానికి పునాది నీవు...
ఎడారి పయనంలో నీటి చెలమ నీవు...
నేనంటూ ఉన్నానని చెప్పింది నీవు...
నాలోని ప్రతి అంశకు సంకేతానివి నీవు...
నాలోని ప్రతి తలపుకు ప్రారంభానివి నీవు...
నా ఒంటరి జీవితంలో తొలి నేస్తానివి నీవు...
ఇన్నాళ్ల నా ఎదురుచూపుకు అర్థం నీవు...
నా ఇన్నేళ్ల జీవితానికి పరమార్థం నీవు...
నాకు మాత్రమే కనిపించే సరికొత్త రూపానివి నీవు...
అన్నీ నీవు... అంతటా నీవు... నాలోని ప్రతి అణువూ నీవు...
నాలో చలనాన్ని రగిలించింది నీవు...
నాకు సరికొత్త లోకాన్ని చూపించిందీ నీవు...
కానీ నాకు మాత్రం ఏమీ కావు...
ఇంతగా నిన్ను ప్రేమించాను..నా ప్రానంకంటే ఎక్కువగా..
ఎందుకు దూరం అయ్యావో దూరం అయ్యావు..
మళ్ళీ కలుసుకోలేనంతంగా దూరం అయ్యాము..
అందుకే నీవు లేని ఈ జీవితం వద్దు..
బ్రతకాలనే ఆశ చచ్చిపోయింది..
ఏక్షనంలొ చావు వస్తుందాని ఎదురు చూస్తున్నా..
బండిమీద పోతున్నప్పుడు ఎందుకు ఎక్సిడెంట్ కాదు అని చూస్తున్నా..
వర్షంలో నిల బడ్డప్పుడు నామీద ఎందుకు పిడుగులు పడవాని చూస్తున్నా..
నడుచుకుంటూ పోతున్నప్పుడు ఎవ్వరో వక్కరు వచ్చి ఎందుకు చంపేయరు..
ఎక్కడన్నా ఒంటరిగా కూర్చున్నప్పుడు పైనె కరెంట్ తీగలు నామీద పడి తే బాగుండు..
ఇలా ప్రతిక్షనం చావుకోసం ఎదురు చూస్తున్నా ప్రియా..నీవు లేని జీవితం నాకొద్దు
