కనురెప్పల అంచున చేరిన కన్నీటి చుక్క...
కారనాలు అడుగుతోంది...నీవెక్కడ అంటూ
నేను ఇప్పుడు ఆ కన్నీరుకి కారణం చెప్పేపనిలేదు..
అర్దంచేసుకుంది..నా భాద తగ్గించాలంటే తానున్నానంటూ దైర్యం చెబుతోంది
నీవు గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా అదే నాకు ఓదార్చే నేస్తం..
ప్రతిసారి వెచ్చటి కన్నీరే నాకు తోడు..చివరివరకు..
అ కన్నీరు కూడా ఇంకిపోయి నన్ను ఉడికిస్తోంది ఒక్కోసారి..
ఆ కన్నీరుకి కూడా ఒక్కోసారి నేను గుర్తుకురానేమో అవికూడా రావు..
ఆ కన్నీరుని నిలదీస్తే..వేసవికి ఇంకిపోయాని ప్రతిసారి రానంటూ కరాకండీగా చెప్పిందా కన్నీరు..
ఆప్పుడనిపిస్తుంది నేను ఒంటరినని గుర్తుచేస్తోంది కదాని
ఇలా నేనున్నానంటూ దైర్యంచెప్పిన నేస్తాలు దూరం అయితే నేనేట్టా తట్టుకోగలను..
అందుకే నాకనిపిస్తోంది...నా నిర్నయమే కరేక్టని..ఆ రోజుకోసం ఎదురుచూస్తూ..
