నీ ఊహలతో బ్రతికే నాకు తెల్లవారుతుంటే భయం
చీకటి చీకటి గానే ఉండిపోతే ఎంత బాగుండు అనిపిస్తుంది
కలలోనైనా నీతో మనస్పూర్తిగా మాట్లాడానని పిస్తుంది
చీకటికి కూడా నేనంటే చిరాగ్గా ఉంటుందేమో
ఒక కల చెదిరిపోక మునుపే
నేనున్నానంటూ వస్తుంది వేకువజాము
నీతో నేను ఉన్నా అనుకొని భ్రమలో
నీ వెంట సాగుతుంటే
ఉలికిపాటుతో నన్ను మేల్కొలుపుతుంది
సూర్యభానుని ఉదయకిరణం
పగలంతా నా సహనానికి పరీక్ష పెడుతుంది
ప్రతిక్షనం నీతలపులు గుర్తుకు తెస్తుంటాయి
నిన్ను గుర్తుకు తెచ్చుకోకుండా వుండాలంటే
మొదట నిన్ను నే మర్చిపోవాలిగా
ఆ మరుపే నాకు సాద్యం కాకుండా వుంది
నిశ్శబ్ద నిశీధిలో నీతో వొంటరిగా
సుదూర తీరాలకు సాగిపోవాలనే ఆశ
నిరాశేనని నాకు తెలుసు మిత్రమా!
