మదిని మరిపిస్తున్న సుందరీ ఎక్కడున్నావు..

మౌనంలో కరిగిపోతున్న గతం ..( నాలో నేను )

ఈరోజు ఉదయం చలిలో కొన్ని వణికిపోతున్న సంభాషణల్ని మనం అటూ ఇటూ రువ్వుకుంటూ కూర్చున్నాం. నీ సందేహంలోకి నేను పూర్తిగా ప్రవేశించగలనని అనుకోను కాని, ఆ దేహపు గోడల మీద పక్షినై కాసేపు రెక్కలు రెపరెప ఆడిస్తూ తిరిగానేమో బహుశా చివరి అకంకు వచ్చాము కదూ ఇన్నేళ్ళ ఇన్ని తడిపొడి బంధాల పెళుసు కాగితమ్ముక్కల చప్పుళ్ళలో ఏ ఇతర ఆకాశంలోకైనా కాస్త హాయిగా ఎగిరిపోగలనన్న నమ్మకం ఈ పక్షి గుండెకి లేదు కాదు ఊహల్లో ఎగిరె పక్ష్ రెక్కలు విరగ్గొట్టిందొ నీవే  కద ప్రతి దేహాన్నీ వొక ఇనప పంజరం చేసి, అందులో దాక్కున్న గుండెకి అన్ని అసహజత్వాలూ నేర్పుకున్న లౌక్యాల తేలిక సౌఖ్యాల కాలం కదా మనిద్దరిదీ ఇలాంటి వొకానొక స్థితిలో నువ్వడుగుతున్నావ్: “రాసిందల్లా సగంలో అబద్ధమై తెగిపోతున్నప్పుడు ఏం రాయమంటావ్? రాయకుండా వున్న రోజో, సగం రాసిన కాగితాలు చింపేసిన రోజో కాస్త ప్రశాంతంగా నిద్రపోతున్నప్పుడు- రాసి, పూర్తయ్యాకక్ పడే ఉరికోతని భరిస్తూ ఎందుకూ నిద్రపట్టని రాత్రిని కావిలించుకొని?” గడిపిన ఆ రాత్రుల్లో హోరెత్తిన  నాహృదయ ఘోష నీకేం తెలుసు ..అవసరాన్ని బట్టి స్నేహాలను మారుస్తూ స్వార్దం కోసం నా మనసుకు గుండె కోత మిగిల్చి నిన్ను చూసి నీవు ఆనద పడుతున్నావు ..వీడు వీడు కాకపోతే మరోడు ..లేదంటే వాడమ్మ మొగుడు ..నీక్కావలసింది స్వార్దము ఆనందం నిజాయితి స్నేహం ప్రేమ నీకక్కర లేదు..మరి నన్నెందుకు ఎన్నుకున్నావు నా మనసుతో ఎందు ఆడుకొన్నావు నివాడే గేంలో నన్నెందుకు సమిదను చేశావు  నేను అడగలేకపోయాను కాని  అడిగే అవకాశంలేదు అడిగే ద్రైర్యాన్ని ఎప్పుడో కోల్ఫోయేలా చేశావు ..నీ ఆనందం నీది కదూ  ఏంటో సగం మాత్రమే రాసిన కాగితాలు కూడా నాకు ఉరి కంబాల్లా కనిపిస్తున్నాయి రోజూ! ఆ స్తంభాల మధ్య దిసమొలతో చావు ఆట ఆడుకుంటూ రాత్రిలోకి జారుకుంటూ వెళ్తున్నానని నీకు చెప్పాలని అనుకుంటా. కాని, ఎందుకో కర్తకర్మ క్రియలన్నీ ఎంచక్కా అమరుకుంటూ వచ్చిన వాక్యం మీద చచ్చేంత ప్రాణం చావు రేఖ మీద విలవిల్లాడుతూ కూడా ఆ వాక్యం క్రియాంతం అయినప్పుడు వొక ప్రాణాంతక క్రీడానంతరం లోపలి తెల్లప్రవాహం అంతా వొక్కసారిగా పెల్లుబికి పారిన తృప్తి అసంపుర్తిగా  మారి నన్ను దహించి వేస్తుంది  నీవు అవును అన్నా కాదన్నా ఇది నిజం 

పరిగిడుతున్న కాలం వెనక అలిసిపోతున్నా

నవ్వు రావని తెలుస్తున్న
అందుకోడానికి నీ చేయి లేదని తెలిసిన
నా చెయ్యి చాచి నేవిపు చూస్తున్న
పరిగిడుతున్న కాలం వెనక
 నేన్ను అందుకోలేక
వేచి చూస్తున్న నే పిలుపుకే
నవ్వు నన్ను వదిలిన చోటి ఒంటరిని అయ్యి ...
విలపిస్తున్న కన్నీరే రాకుండా
కన్నులో నే రూపం చేరగాకుండదని
స్వసిస్తున్న ఊపిరి లేకున్నా
నా యెదలో నీకు ఊపిరిఅగకుండా
రెప్పవాల్చకుండా ఎదురుచూస్తున్నా

నీకోసం జ్ఞాపకం అనే నదిలో దూకాను

మౌనం మూగబోయింది

నీకోసం ఎదురు చూస్తూనే ఉంటా..

అమె వెల్లిపోయింది మరో కొత్త పరియంకోసం నన్నొదిలి

ఆమె ఎదురుపడింది.
తనంతట తానై వచ్చి.
గుండె వేగాన్ని పెంచేస్తూ,
కొత్త ప్రపంచానికి స్వాగతిస్తూ.

ఆమె పరిచయమయింది.
గతాన్నంతా చెరిపేస్తూ,
నాలో ప్రేమను గుర్తుచేస్తూ.
నన్ను నేనే మర్చిపోయేలా చేస్తూ .


ఆమె కలిసిపోయింది.
ఊపిరై మనసులొకి చేరుతూ,
ఊహలై మదిలో తిరుగుతూ.
మదిలో మౌనరాగాలు పైలికిస్తూ.

ఆమె కోపగించుకుంది.
నా ప్రేమను తిరస్కరిస్తూ,
నా మనసుకి గాయంచేస్తూ.

ఆమె వెళ్ళిపోతుంది.
నా ఆనందాలను మూటగట్టేస్తూ,
మరొకరిని వెతుక్కుంటూ.
తన్ ఆనందం కోసం గుండెకు గాయం చేసి
నా కన్నుల నిండా నీరు నింపేస్తూ, 
నన్ను  సజీవ సమాధి చేసిసమాది చేసి

మృత్యువా .. నాప్రేయసికంటే గొప్పదానివా ...?

గుండెల్లో తీరని వేదనతో ఇంకా బరువై
అప్పటిదాకా బరువుగా నున్న శరీరంలో మార్పు
గుండెల్లో అంతబారంగా ఉన్నా ఎందుకో గాళ్ళో తెలినట్టుంది
నిజాకి అబద్దానికి మద్య పెద్ద గొయ్యి తవ్వుతున్నారు 
ఏంటో మాఇంట్లో అంతా సందడి చెట్టూకింద కూర్చున్న 
నన్నెవరు ఎందుకు పకలించడంలేదు
పిలిచినా అరిచినా చూసి చూడనట్టు వెలుతున్నారు
అదేంటి అందరి కళ్ళలో నీరు ..
ఎందుకు అందరూ విషాదంగా ఉన్నారు.. 
బుజ్జీ ...బుజ్జీ అని నా బిడ్డను పిలుస్తున్నా
ఎందుకేడుస్తుందో తెలీదు  ..కన్నీరు వరదలైనట్టు 
తనుకుడా ఏటో చూస్తుంది ఏంటీ ఏం జరుగుతోంది 
ఏవరో  లీలగా  నన్ను పిలుస్తున్నారు 
నల్లగా చూస్తేనే బయంకరంగా ఉన్నాడు 
నన్ను పలుకరించి నవ్వుతున్నాడు 
విరగబడి నవ్వుతున్నాడు
ఎందుకో వాడి నవ్వు అంత భాదనిపించలేదు 
ఎందుకంటే .. వయ్యారి నవ్వులు నవ్వి 
గుండెల్లో గుచ్చేసి మరొకరి చెంత చేరిన 
నా ప్రేయసి గుర్తుకొచ్చి నాకు  నవ్వొచ్చింది 
అమే తో పోలిస్తే మృత్యువు గొప్ప అనిపించలేదు
అది బ్రతికున్నప్పుడే చంపేసింది 
ఇది చచ్చాక చంపేస్తుంది 
  

ఒంటరి రాత్రి మోసుకొచ్చే నిశ్శబ్ద నిట్టూర్పులు ..( నీకోసం నాలో నేను సంభాషించుకొంటూ )

పెదవుల కదలికల్లో..కనురెప్పల శబ్దాలు 
ధ్వనించే అంతరంగంతో సంభాషించాలి
మనసుతో మాట్లాడాలి అని వున్నా 
మనిషివి నా చెంత లేవుగా 

ఒంటరి రాత్రి మోసుకొచ్చే  నిశ్శబ్ద నిట్టూర్పులు 
నన్నెందుకో ఊరడించాలని చూస్తున్నాయి 
నన్నెందుకో అవి భయపెడుతూనో ముద్దాడుతూనో
సమూహాంతర ప్రవాహంలోకి నెట్టేస్తున్నాయి
నన్ను వంటరిగా ఉండమని వేదిస్తున్నాయి 

ఒకే ఊరిలో  వుంటూనే మనం
ముక్కలు ముక్కలుగా విసిరేయబడ్డాం 
మనిషిక్కడా మనసులే ఎక్కడో ఉన్నాయి 

సంభాషణకోసం సమయాన్ని వెదుక్కునేలోగా
ముచ్చటపడ్డ నీ రింగుటోను పాట
నా కాలర్ టోనై అది మ్రోగినప్పుడల్లా 
నన్ను గతంలోకి  లాక్కెళుతుంది

అక్షరీకరించలేని ఎన్నో సంభాషణలు
నా మనస్సు హాడిస్కు లో  నిక్షిప్తం అయివున్నా 
నీ మెమరీలో మన జ్ఞాపకాలను  డిలీట్ చేశావుగా 

కాలానికి ఎదురీదడం నాకు  కొత్తేమీ కాదు
కాలంలో కలిసిపోవడం  అలవాటు చేసెల్లావుగా 
కాని నన్ను నేను ఇలా 
అక్షరాలతో నిప్పంటిచుకొని 
గతం  జ్ఞాపకాలతో తగల బడూతూనే ఉంటా ఎప్పుడు 

తనే గెలవాలని నన్ను మానసికంగా చంపిన క్షనాలు

కవలలం ..నిజమే.. కలిసి
ఎన్నో పంచుకోవాలని కలలు కన్నాను
దగ్గర అవుతున్నా అనుకునే  కొద్దీ దూరమయ్యావు.

నీకోసం పలవరించిన ఏకాంతపు రాత్రులు
నాలో నేను కలవమని చేసిన అభ్యర్ధనలు..ప్రార్ధనలు
విదిలించి కొట్టి నా మానాన నన్నొదిలేశావు..

స్థితిగతులు మారి, నా నిస్సత్తువ గెలిచినప్పుడు
నన్ను కాక మరొకరిని గిలిపించి నప్పుడు 
తన్నను విజేతను చేసి నన్ను ఓడించిన క్షనాల్లో 
తనే గెలవాలని నన్ను  మానసికంగా చంపిన క్షనాలు 
నిస్సహాయుడనై ఒంటరిగా ఒదార్చే నీవే పదునైన కత్తివై 
గుండెల్లో గునపమై గుచ్చిన క్షనాల్లో  
నా అరుపులు ప్రతిధ్వనులై నన్నే  వెక్కిరించాయి.

నాతోనే ఉన్నావంటావా .. సాక్ష్యమేదీ ?
నా బ్రతుకంతా నువ్వు తప్పిన జ్నాపకాలే...
నువ్వెంతమందిని పిలిచావు?
ఎంతమందిని కలిశావు ?
ఏం నేచేసిన తప్పిదమేమిటి ?
వాళ్ళు నీకు చేసిన న్యాయమేంటో ..?


నా రాక.. నీకది ఇష్టంలేదేమో
నే రావడం.. అదీ కష్టమే ?
అసలాంతర్యమేమో ? ఈ ఎడబాటెందుకో ?
కలవని తెలీ ఈ కలవరింతలెందుకో ?

విధిని నమ్మిన వాడిని
నీ విధానాన్ని ప్రశ్నించాను..క్షమించు
కాలం జారుతుందిగా..
మన మధ్య దూరమూ..కరుగుతుంది.  

ఎప్పటికైనా మన కలయిక తధ్యమే  
కానీ తొందరలో చూడగలనన్న తీరని ఆశతో
ఆశ తీరదని తెల్సి తీరని ఆవేదనతో ఎదురు చూస్తూ నేను 

మనసు స్రవిస్తోన్న సిరా లో అక్షరాలు ఎర్రటిరంగు పులుముకుంటున్నాయి

ఏవేవో ఆలోచనలు
చుట్టూ వినిపిస్తున్న 
అక్షరాల ఆక్రందనలు
అల్లిబిల్లిగా అల్లేసుకుని
పీటముడి పడిపోయాయి
చిక్కులు విప్పుదామని
చెయ్యి దూరిస్తే
చల్లగా ఏదో తాకింది
చూస్తే ఎర్రటి రక్తం  
ఎవర్ని ఎవరొ పొడిస్తే వచ్చింది
కస్సుమన్న శబ్దంతోనే పౌంటెన్లా 
ఎగిసిపడ్డ రక్తం 
మనసు స్రవిస్తోన్న సిరా గా 
లో అక్షరాలుగా  మారిపోయి 
ఈ చిత్తు కాగితాన్ని అలికేసింది…..
 అలికిడిలో వచ్చిన అక్షరాలే ఇవి
చదువుతుంటే గజిబిజిగా అనిపించినా
మనసు లోతుల్లోంచి తీసిన 
పాత ఇనుములాంటీ జ్ఞాపకాలు
నాకు ఇసుమంత టైం ఇస్తే 
అన్నీ నీ కాళ్ళదగ్గర పేరుస్తా
చదివిచూడు..నాహృదయంపడే 
వేదన శబ్దాలు వినిపిస్తాయి
వినవు వినలేవు ఎందుకంటే
ఆమనసే ఉంటే ఇదంతా ఎదుకు కదా....?

మసకబారిన నా ప్రస్తుతాన్ని నేను

నిండిన కళ్ళతో 
మసకబారిన నా ప్రస్తుతాన్ని
విడమరిచి విశదీకరిస్తుంది 
విశ్రాంతినిస్తుంది
నను విడిన బంధాలని, 
విగత భావాలని
వక్రించిన విధి నన్ను వెక్కిరిస్తూ
మనసుపర్చిన
నిస్పృహల్లో ఆరేస్తుంది
కంటి గానుగనుండి 
కలల సారాన్ని ఆస్వాదిస్తూ
సాగే నీడకు నిర్లిప్త 
ప్రేక్షకుడిగా ఉండిపోయాను
అలల దాగుడు మూతల్లో  
నిద్రనోచుకోని నేను 
ఆప్యాయత కోసం
ఎదురు చూస్తున్నాను
నిలవని అడుగు జాడల్లో 
తడబడే అడుగుల్లో 
ఆత్మీయత వెదుక్కుంటున్నాను

మెరిసే తారలదే రూపం విరిసే పూవులదే రూపం

మెరిసే తారలదే రూపం విరిసే పూవులదే రూపం 
అది నా కంటికి శూన్యం 
మనసున కొలువై మమతల నెలవై వెలసిన దేవిది ఏ రూపం 
నా కన్నులు చూడని రూపం గుడిలో దేవత ప్రతిరూపం 
నీ రూపం అపురూపం 

ఎవరి రాకతో గళమున పాటల ఏరువాక సాగేనో 
ఆ వసంత మాసపు కులగోత్రాలను ఎల కోయిల అడిగేనా 
ఎవరి పిలుపుతో పులకరించి పురి విప్పి తనువు ఊగేనో 
ఆ తొలకరి మేఘపు గుణగణాలకై నెమలి వెదుకులాడేనా 

నా కన్నులు చూడని రూపం గుడిలో దేవత ప్రతిరూపం 
నీ రూపం అపురూపం 

ప్రాణం పుట్టుక ప్రాణికి తెలియాలా 
గానం పుట్టుక గాత్రం చూడాలా 
ప్రాణం పుట్టుక ప్రాణికి తెలియాలా 
గానం పుట్టుక గాత్రం చూడాలా 
వెదురును మురళిగ మలచి ఈ వెదురును మురళిగ మలచి 
నాలో జీవన నాదం పలికిన నీవే 
నా ప్రాణ స్పందన 
నీకే నా హృదయ నివేదన 

మనసున కొలువై మమతల నెలవై వెలసిన దేవిది ఏ రూపం 
నా కన్నులు చూడని రూపం గుడిలో దేవత ప్రతిరూపం 
నీ రూపం అపురూపం

గతాన్ని తడుముకున్న ప్రతిసారి గుండెల్లో గుచ్చుకునే నిజాలు

గతాన్ని తడుముకున్న ప్రతిసారి గుండెల్లో గుచ్చుకునే నిజాలు  నిజాన్ని నమ్మాలి కాని మసిపూసిన నిజం అబద్దంగా కనిపిస్తుంది ..మన అనుకుంటే తప్పుకూడా ఒప్పుగా కనిపిస్తుంది .... ఏవరో చెప్పిన మాటలు వింటే నిజాలన్ని అబద్దాలై ఎదుటి మనిషి ని చేతకాని  వాన్ని చేస్తాయి కొన్ని నిజాలు అంతే అడగలేం ...అన్నీ తెల్సి కడగలేం ఎదుటి మనిషిని దారునంగా మరో మనిషి ఎదురుగా ఓడించి తనను తాను సమర్ధించుకునే క్రమంలో ఎదుటి మనిషి పై వేసిన అబాండాలు అప్పుడు నీకు మనస్సాంతి ఇవ్వొచ్చు కాని కొందరికి అవే సూలాలై బానాలై మనసులో గుచ్చుతునే ఉంటాయి లైఫ్ అంటే ఎంజాయిమెంట్ ఒక్కటే కాదు రిలేషన్ వాల్సూస్ చాలా వుంటాయి అప్పుడలా ఇప్పుడిల ఎప్పటికప్పుడూ మారటం కొందరికి చాతకాదు అందుకే ఇలా వుంటారు జీవితంలో మనుషులు అలా మారిపోతునే ఉంటారు ..  


* Naaku mundu okammata manushula venaka inko maata inkoritho inko maata telidandi moham mida cheptaa milaaa matram chyanu chaala ignore chestaa naaku nachakapote ipdu ade chestunaaa

 * Meeredo pedda innocentlaaa nenedo mimmalni mosam chesinaatu mosali kannillu kaarchi sympathy pondutunaaremo kaani oka finger point cheste 4 fingers mee vaipe untaai telusukondi

 * Edainaa kaani jaragalsina damage jarigipoindi naaku nivalla mana madya emlekpoinaa create chesi chepalsina avasaramento naaku epatiki ardamkaadu

 * Nuvu naato anav naa munde acting andarito antaav adegaa prblm

 * Plz go n meet psychriatist

 * Natinchindu chaalu

మనం ఏది ఇచ్చినా వద్దు అనకుండా పుచ్చేసుకునేది మన మనసు ఒక్కటేనేమో ఈ ప్రపంచంలో... ఒక్కోసారి ఎదురు తిరిగినా మనం దాని నోరు నొక్కేసి మన ఇష్టం వచ్చ్సినట్టే దానిని ఉండమని చెప్పేస్తాం...వినక చస్తుందా మరి.. మనం మన మనసుకు మాత్రమే నియంతలం కదా...అందుకే దాన్ని మాత్రమే మన మాట వినేటట్లు చేసుకుంటాం..ఒకవేళ అది వినక పోయినా మనం పట్టించుకోము...అచ్చు మనని మన వాళ్ళు పట్టించుకోనట్లే...-:).
మనసు నిజంగా మధుకలశమే.. కాకపొతే దానిలో మనం కాని మన చుట్టూ మనం అల్లుకున్న లేదా పెంచుకున్న బంధాలు అనుబంధాలు వెదజల్లే పరిమళాల అనుభూతుల మీద ఆధారపడి ఆ సున్నితత్వం ఉంటుంది...నిన్ను నీకు చూపించే నీ మనసు అద్దంలో అన్ని నిజాలు స్పష్టంగా కనిపిస్తాయి...ఒప్పుకునే మంచి మనసే నీది కావాలి మరి.. ఎవరికీ తెలిసినా తెలియక పోయినా నీ మనసుకు నువ్వేంటో తెలుసు...అది ఏం చెప్తుందో నీకు తెలుసు... అందుకే నిన్ను నీకు చూపించే నీ నిజమైన నేస్తాన్ని నిర్లక్ష్యం చేయక నీ మాటే నీది కాకుండా ఓసారి అది చెప్పేది కూడా వింటే పోయేదేం ఉంది.. మహా అయితే అది చెప్పే మంచి నీకు నచ్చుతుంది అంతే కదా... లేదా ఎలానూ దాన్ని నోరు మూసుకుని ఓ పక్కన పడి ఉండమని చెప్పే అధికారం ఉండనే ఉందాయే...
చూసారా...మనలోని మన మనసుతోనే మనం ఎన్ని ఆటలు ఆడుకుంటున్నామో... పగలని అద్దం లో కనిపించేది ఒక రూపమే...అదే ముక్కలైన అద్దంలో లెక్కకు రాని రూపాల్లానే...ముక్కలైన మనసు అద్దంలో లెక్కకు దొరకని ఆలోచనా సంద్రాలెన్నో.. మెలి తిప్పే మనసు సుడిగుండాలెన్నో...  ఈనాటి మన అతుకుల అవసరపు బతుకుల్లానే మనసు ముక్కలు దాచేసుకుని ఓ రకంగా చెప్పాలంటే మనసనేది ఉందని మరిచి పోయి అవసరం కోసమో...భాద్యతల బంధాల కోసమో...సమాజంలో మనకంటూ ఓ గుర్తింపు కోసమో...బతికేస్తూ...నలుగురితో పాటు మనతో మనం కూడా నటించేస్తూ జీవిత నాటకాన్ని దిగ్విజంగా వెళ్ళదీసేస్తున్నాం...కొన్ని నిజాలు నమ్మాలి తప్పదు జరిగేవు అల జరుగుతూనే ఉంటాయి ఎందుకలా జరిగింది అని అనుకునే లోపే అన్ని అలా జరిగిపోతూ వుంటాయి ...నీలో నీవు నిఖార్సుగా ప్రశ్నించుకుంటే కచ్చితంగా నిజాలు తెలుస్తాయి అయినా నీకు నిజం తో పనేముంది . తెలుసుకోవాల్సిన  అవసరమేముంది .... అలా నీవు నిజం తెల్సుకోవాళనుకుంటే ఇలా ఎప్పటికే చేయవు . నీకు కావల్సింది నటీంచి నమ్మించాలి అదినావల్లకాదు నేనిలా నే వుంటా నాలానే ఉంటా .... 

కోపంలో నీ కంటి కొసన నిప్పు రాజుకుంది

అగ్ని గుండెల్లో మండుతున్న అగ్ని
రాసుకుంది ఎక్కడో కాదు గుండెల్లో
కోపంలో నీ కంటి కొసన నిప్పు రాజుకుంది
మంటల్లో కొన్ని స్వప్నాలు..
తగలబడుతున్నాయి
నా మరణవార్త నేనే చెప్పుకుని
దుఃఖిస్తాను..స్వరపేటికలో
నెత్తుటి పాట ..నింపుకుంటున్నాను
మృత్యోర్మా అమృతంగమయా అంటూ
నాలో నేణు చివరి 
పాట పాడుతూనే ఉన్నాను
ఇంకా పొరలు పొరలుగా 
కాని ఎందుకో ఎక్కడో
నా గుండెలో నీ జ్ఞాపకాలు 
నవ్వుతునే ఉన్నాయి
ప్రేమాక్రోశ అవేదనలో 
అరుస్తున్న అరుపులు
కలవర పడుతున్న 
మదిని తగులబెట్టాను
సమాధికింద బుట్టదాఖలైన
ప్రేమ పదాలు 
మూగగా నీకోసం రోదిస్తున్నా
పట్టీంచుకునే స్థితిలో లేని నీవు
చుట్టూ నిన్ను పొగిడే జనాల పొగడ్తల్లో
నా రోదలు నికేం వినిపిస్తాయిలే
ఆలకించేస్థితిలో లేని నీకోసం చేసే ఆక్రందనలు
నిన్ను చేరినా విన్నట్టే విని చిరాగ్గ పెట్టిన 
నీ అందమైన మొకాన్ని చూసి
ఆ ఆర్తనాదాలు నిన్ను చేరలేక నామీదే దాడిచేస్తున్నాయి

మిగిలిన తనువు, అలసటగా మేల్కొన్నప్పుడు

మన గమ్యాలు వేరు అన్నప్పడు
విరిగిన మనసు శాస్వత నిద్ర పోయినా
మిగిలిన తనువు, 
అలసటగా మేల్కొన్నప్పుడు
చెక్కిళ్ళపై జేరి చోద్యం చూసిన,
ఎప్పుడు రాలాయో తెలియని 
ఆ రెండు చుక్కలు 
నేటికీ ఉన్నట్టున్నాయి .

ఎందుకో ఈ రోజు 
నీ తలపు పవనాలు
జ్ఞాపకాలకు కన్నీరై 
వరదలా కురుస్తున్నాయి .
గుండె కన్నా పెద్ద ఇంకుడు గుంట ఏముంది
ఇవాళ అదీ నిండి నట్టుంది.. ఒలుకుతుంది.
నిండిన కంటి పున్తల్లో నుంచి
నా ప్రస్తుతం నీటి పొరల వెనక
లీలగా కదులుతూ కనిపిస్తుంది....

నాకు నేను ఓంటరిగా మిగిలిన చేదు జ్ఞాపకాన్ని నేను

ఎలా  చెప్పను  చెలి
హృదయపు తెల్ల కాగితం మీద
తొలి సంతకం నీవు
తెల్లటి మనసుపై 
పిచ్చిగీతల్లా మారిన
ఓ విరిగిపీయిన జ్ఞాపకాన్ని నేను 

కాలం విడిచిన
అనుభవాల పొరల్లో
చెదరని తీపిగుర్తువు నీవు
కన్నెర్ర చేసినా
నిన్నొదలని గజ్జికుక్కను నేను

సర్దుబాటుతో
గడిపే సంఘటనలెన్నున్నా
గుండెను కుదిపె స్పందన నీవు
మదిలో మెదిలినా 
గుర్తుకురాని వసంతాన్ని నేను
ఎన్నాళ్ళకు ఎన్నేళ్ళకు
కలిసినా తడి ఆరని
వెచ్చని తొలిముద్దువు నీవు
తడి ఆరిన పెదాల్లొ 
ఎండిపోయిన చర్మాన్ని నేను 

వేదనలాంటి వేసవిలో
నిరాశా నిస్పృహలతో ఉంటే
చల్లగా సేద తీర్చే చిరుజల్లువు నీవు
మెల్లగా జరిపోయిన నీటి బిందువు నేను

మోడుబారినా, మసకబారినా
నిత్యం కొత్త వెలుగు ప్రసరించే
నిత్య ఉగాదివి నీవు
వాడిపోయిన వసంతాన్ని నేను

కంటికి నీవు దూరమైనా
చిరునామా ఏదో చెదిరిపోయినా
తెలియని ఆశతో నడిపించే ఇంధనం నీవు
ఆ ఈందనంలో కాలిపోయిన కాగితం నేను 

తడిసిన మట్టి వాసనతో నేనేంటో నని వింత ప్రశ్నలు వేదిస్తాయి

కిటికీ లోంచీ వర్షాన్ని చూస్తుంటే
తెలియని రసప్రపంచపు 
రహస్య ద్వారమేదో తెరచుకున్నట్లుంటుంది
మనసు రహస్యపు ద్వారాలు 
తెరచుకొని ఉప్పోగే  ఉద్వేగం 
చిరుజల్లులై నను తాకాలని 
తొందర పెడుతున్నట్టు 
నీ నవ్వుల సవ్వడిలా 
మనసును ఉల్లాస పరుస్తాయి
కాని అంతలోనే ఎదో తెలీని దిగులు
ఆకాశపు నల్లటి మేఘాల్లా కమ్ముకొంటాయి  
ఎక్కడీ ఎదో అలజది నను కమ్మేస్తుంది
నీలిరంగు చీకటిలో నీడలు కదలాడినట్లు
మార్మిక ఛాయలేవో మనసును కలవరపెడతాయి
తడిసిన మట్టి వాసనతో 
గాలి శరీరాన్ని చుడితే
సాంద్రమూ సన్నిహితమూ 
అయిన స్వప్నమేదో స్పర్శించినట్లుంటుంది
ఈ వింత అనుబూతిలో 
అంతటి చల్లని చలిలో కూడా
నేను పూర్తిగా తగలబడిన 
వాసన నాలోనుండీ పొగలై వస్తున్నట్టు
అనిపిస్తూ నన్ను నేను దహించి వేస్తుంది
నీ అలొచనలు నన్ను దగ్దం చేసే మంటల్లా
నన్ను చుట్టు ముట్టి దహించి వేస్తుంటాయి 

సాక్షి సిటిప్లస్ లో కోబ్రాన్యూస్.net పై ఈరోజు వచ్చిన ఆర్టికల్..నమస్తే తెలంగాణాలో వచ్చిన ఆర్టికల్

ఏం వ్రాయాలో తేలక. మనసులో మాట మూగబొయిన జ్ఞాపకం ఇది

నా మనసులో ఏముందో వ్రాయాలి. కానీ ఎలా? ఎక్కడనుండీ మొదలుపెట్టాలి? ఏమని చెప్పాలి? ప్రేమలేఖలయితే ఎందరో వ్రాసారు. రిఫరెన్స్ దొరుకుతాయి. మరి గతంలో ఎవరయినా మనసులో మాట వ్రాసుంటారా? వ్రాస్తే మాత్రం బయటకి చెప్పుకుంటారా? ప్రేమ అనే పదానికి.. సారీ భావానికి అర్ధాన్ని వివరించాలని చరిత్రలో మొదటి పేజీ నుండి ఎందరో ప్రయత్నించారు. ఆ మహాయఙ్ఞానికి నేను సయితం సమిధనిచ్చా. అయినా ఆ మహాశక్తి విశ్వరూపం ఆవిష్కరింపబడలేదు. నిజమే అదే జరుగుంటే ఈ ప్రపంచం ఇలా ఉండేదా ఏమిటి? అయినా పదాలని వివరించగలంగానీ భావాల్ని అందులోనూ ప్రేమని నిర్వచించాలనుకోవటం ఏంటి నా వెర్రి కానీ.
సరే ప్రేమని నిర్వచించలేను మరి నా మనసులో ఏముందో..పెద్ద కవిసామ్రాట్ లా ఫోజుకొట్టేవాడినాయే మనసులో మాట ఏంటి మూగబొయిన జ్ఞాపకం ఏంటి చెప్పు అందరిలా బేలగా ఉంటే ఎలా? నాకేంటనో, నీ దురదృష్టం అనో అర్ధంవచ్చే కవిత ఒకటి అలవోకగా అలా అలా ఆశువుగా వదిలి, దర్పంగా కళ్ళు ఎగరేయాల్సిందే. అమ్మో అలా అయితే అందరూ వీడికి పొగరు అందుకే ఇలా జరిగింది అనుకుంటారేమో? గెలిచినా, ఓడినా సింపథీ ఎప్పుడూ మనవైపే ఉండేలా చూసుకోవాలి మరదే మానవనైజం. మరలా అయితే విధి ఆడే వికృత క్రీడ అనో, కధ-స్క్రీన్ ప్లే-దర్శకత్వం బ్రహ్మ అనో అర్ధమొచ్చేలా వేదాంతంలోకి పోతే ఎలా ఉంటుంది? ఇందులో కుడా ఇబ్బంది ఉంది మరి. చూసేవాళ్ళు వయస్సేమో పాతిక, వ్రాసేది మోసేది పాత చింతకాయ పచ్చడి అంటారు. పోనీ “వదిలిపోకు నేస్తమా, నా జీవిత ప్రయాణపు చివరి మజిలీలో.” “ఙ్ఞాపకాల తట్ట నా నెత్తిన పెట్టే సహాయం మాత్రమే చేస్తావు. నా తోడు రావు. నేనెప్పుడూ ఒంటరినే అమ్ముకుంటూ ఉంటా భావావేశాన్ని ఈ విశాలరహదారుల్లో బాటసారులకి..” ఇలా రాస్తే. ఖచ్చితంగా కొందరు జాలి చూపిస్తారు. కొందరు పైశాచిక ఆనందం పొందుతారు. ఇంకొందరు ప్రాక్టికాలిటీ లేదని తేల్చేస్తారు. అయినా నేను ఏం వ్రాస్తున్నా? ఎవరికి వ్రాస్తున్నా? పార్టింగ్ నోట్ ఏమయినా శ్వేత పత్రమా? బహిరంగలేఖా? మరి ఎవరెవరో దీనికి ఎందుకు స్పందిస్తారు? పక్కవాడి వ్యక్తిగత విషయాలు అందులోనూ, ప్రేమ విషయాలు ఎంత ఆసక్తిగా ఉంటాయో కదా!
మొత్తానికి ఎక్కడ మొదలుపెట్టానో అక్కడే ఉన్నా. ఏం వ్రాయాలో తేలక. మనసులో మాట ఏంటి మూగబొయిన జ్ఞాపకం ఏంటి చెప్పుమనసులో మాట ఏంటి మూగబొయిన జ్ఞాపకం ఏంటి చెప్పు ఒక దృశ్యమా? ఒక ఙ్ఞాపకమా? ఒక సంఘటనా? అసలుమనసులో మాట అంటే ప్రేమ లేఖ కాదా? “నీ సుఖమే నే కోరుకున్నా నిను వీడి అందుకే వెళుతున్నా..” “నిన్ను ప్రేమించే నేను నీ మనసుని భాందిచలేక మౌనంగా రోదిస్తూ వెళ్ళిపోతున్నా..” “నా మనసులో అపురూప కావ్యంలా ఒక గేయంలా నిలుస్తావనుకున్నా, కానీ ఒక మరుపురాని గాయంలా నిలిచిపోయావు” ఇవన్నీ మనలోని ప్రేమని చెప్పేవేగా మరలాంటప్పుడు ఇవి ప్రేమలేఖలు కావా? కాకపోతే మరి ప్రేమలేఖ అంటే ఏంటి? నాకు ఇప్పుడు మెల్లగా అర్ధమవుతుంది ప్రపంచమంతా ప్రేమనే భావంలో కాదు భ్రమలో మునిగితేలుతున్నారని. మనమంతా పువ్వుయొక్క సువాసనని అనుభూతి చెందుతున్నాం తప్పా, నిజమైన పువ్వుని, దానిలో నిఘూడమైన అందాలని,రహస్యాలని కనుగొనలేకపోయాం అని. కేవలం అనుభూతుల అలలే ఇంత ఆవేశాన్ని,ఉన్మాదాన్ని కలిగిస్తే, నిజంగా ప్రేమసాగరంలో ఆకేంద్రంలో లోతుల్లో ఇంకెంత విలయం ఉందో, అది ప్రపంచాన్ని ఇంకెంత కుదిపేస్తుందో కదా! కాదు కాదు నిజంగా ఆ ఉన్నత భావం విశ్వరూపం సందర్శనమయితే, నిజరూపం ఆవిష్కరింపబడితే మన మానవ మేధస్సు అర్ధం చేసుకోగలిగితే…. అరరే నేను ఏమి వ్రాస్తున్నా? నాకేమయింది? నేను వ్రాయాల్సింది మనసులో మాట కదా?నా ముందిప్పుడు రెండు మార్గాలున్నాయి. ఒకటి నా మనస్సు మీద కమ్ముకున్న ముసుగులను,ఇగోలను,అపోహలను,అందరూ ఏమంటారో అనే స్పృహను ప్రక్కనపెట్టాలి. అప్పుడే నాతో నేనే నటిస్తూ, నన్ను నేనే మోసంచేసుకునే పరిస్థితిని దాటగలను. లేదా పార్టింగ్‌నోట్ అనే ఆలోచనను పూర్తిగా వదిలేయాలి. మొదటిదే చేస్తా ఎందుకంటే అందరిముందు మంచి ఇంప్రెషన్ సంపాదించటం నాకు ముఖ్యం కాదేమో ఇప్పుడు. అన్ని ముసుగులను ఆభిజాత్యాలను వదిలేసా. నేను నేనుగా ఉన్నా. కాదు కాదు, నా మనస్సు కేవలం ఒక మనస్సుగా మిగిలింది. నేను అనే ప్రభావం, నా ఆలోచనలు దాని పైన లేవు. మకిలిపట్టిన ముత్యపు చిప్పలో అపురూపంగా దాచబడ్డ ముత్యంలా ఉన్న మనస్సు. ఇప్పుడు వ్రాయాలనే స్పృహ నాకు లేదు. నా మనస్సు నడిపిస్తుంది.
” ఎప్పుడూ నా జీవితంలో సంభోదన శూన్యమేనేమో. సరే కానీ..
ఎక్కడ మొదలుపెట్టాలో తెలియకపోయినా, మొదలుపెట్టక తప్పదుగా. వీడుకోలు తప్పదని తేల్చేసావుగా. అందుకే ఎవరికీ అన్యాయం జరగకుండా పెంచుకున్న భందాన్ని, పంచుకున్న అనుభూతుల్ని చెరిసగం వాటా వేసేద్దామని ఈ లేఖ. 
 ఙ్ఞాపకాలను నా గుండెలో కుడ్యచిత్రాలుగా చిత్రించి, ఆ దృశ్యాల్లో నన్ను నేను లిఖించుకునే ప్రయత్నం చేస్తున్నా. ఇన్నివేల క్షణాలకి శ్రోతను కాగలిగానే కానీ ప్రత్యక్ష సాక్షిని కాలేని నా దురదృష్టాన్ని నిందిచుకుంటున్నా. ఏరోజుకైనా శాశ్వతంగా నా వద్దకు వచ్చేస్తావుగా అనుకున్నా. కానీ ఈరోజున ఇలా వదిలివెళ్ళిపోతావని 
ఎప్పుడయినా నువ్వు కిచెన్ లో ఒంటరిగా వంటచేస్తున్నప్పుడు, అల్లరిగా నాచేతులు నిన్ను అల్లుకుంటాయన్న ఆలోచన నీకెప్పుడు రాదని మాటిస్తే ఖచ్చితంగా చెరిపేస్తా. భవిష్యత్తులో నీసొంతవాళ్లయినా “ఐ లవ్ యూ” అని చెప్పినప్పుడు. వాడు పదే పదే చెప్పే ఈమాటలో ఉండే ఫీల్ వీళ్ళు మొదటిసారి చెప్పినప్పుడు కూడా లేదేంటి? అనే అనుమానం ఎప్పటికీ కలగదని మాటివ్వు. నువ్వడిగినట్టే ఙ్ఞాపకాల్ని అతకలేని ముక్కలు చేసేద్దాం.” అంతకు మించి ఏమిచేయలేని నిస్సహాయ స్థితిలో ఉన్నా ...అన్నీ తెల్సి నన్ను నేను మోసం చేసుకొంటూ నేనేంటో తెల్సిన క్షనాలు కదా ఇవి

కోబ్రాన్యూస్ చానల్ 24x7 Crime and Investgaction టెష్ట్ సిగ్నల్ చూడండి

Broadcast live streaming video on Ustream

నన్ను నాలోనుంచి సగంగా చీల్చావు ఏం సాదించావు

ఎప్పటికీ ఇంకిపోదనుకున్న 
ఇంకు హఠాత్తుగా ఇంకిపోయింది
సరదాకు చిరునామా 
జాడలేని లోకాలకు నన్ను నెట్టేస్తున్నావు 
మిగిలి ఉన్న జీవితాన్ని వదిలేసి
ఒక చిరునవ్వును లాగేసుకున్నావు 

తొందరలు.. తొక్కిసలాటలు... 
మితిమీరిపోవటాలు
పత్రికల నిండా.. టీవీల నిండా ఎన్నెన్ని 
ఆత్మాహుతులు.. రక్త ప్రవాహాలు.. క్రౌర్యాలు..
ఎన్ని చూడలేదు.. ఎన్ని రాయలేదు..
నీ దాకా వచ్చేసరికి చిన్న 
పిచ్చి హేతువు చాలిందా 

పైకి కనిపించకుండా లోలోపల తొలచి తొలచివేసే 
బడబాగ్ని వంటి అనుభవం నీకు మాత్రమే తెలుసు
దినం గడుస్తున్న కొద్దీ పలుచబడకుండా గాఢమయిన 
ఆవేదన నీకు మాత్రమే తెలుసు
అంచనాలు తలక్రిందులయినాయి
ఓడిపోయిన అదనంతో తలవంచాను 

ఆ క్షణంలో ఏం జరిగింది
నిన్ను నువ్వు తిరస్కరించుకోలేని 
ఆదేశం నీవే ఇచ్చేసుకున్నావు
నేను  నిర్మించుకున్న 
కలల పరిధులను చేరుకోకముందే 
అచంచలంగా నిశ్చయించుకున్నావ్
మృత్యువు గుహలోకి 
నన్ను నువ్వే తోసేస్తున్నావు
ఎందుకింత తొందర?

ఎంత ఒత్తిడి.. ఎంత వ్యధ..
ఎంత నిరాశ? ఎంత తొక్కిడి..
ఇంతమందిమి ఉన్నాం..
ఎవరమూ వెనక్కి లాగలేకపోయాం
కళ్ల ముందే ఉదయాస్తమయాలు 
యథావిధిగా వెళ్లిపోతున్నాయి
నీవు వదిలి వెళ్లిన ఆ క్షణం 
మాత్రం చిత్తంలో పదిలంగా ఉండిపోయింది

నన్ను నాలోనుంచి సగంగా  చీల్చావు 
మిగిలిన సగంలో ఏదో గుర్తించరాని లోపం
నడకలో... నడతలో మమ్మల్ని ఆవహేళన చేస్తోంది
అందిందంతా అఇష్టమైన చోట పంచుతూ
అయిష్టమైన చీకట్లోనే సంతృప్తిని వెతుక్కున్నావు
నీ వారి ఇష్టాల హోరులో నీ అయిష్టం కలగలిసిపోయింది
ఎదుగుతున్న కొద్దీ ముక్కలుగా తరిగిపోతూ
నువ్వు నడిపిన జీవితం ఒక సమరం
ఇందులో ఓటమి లేదు.. గెలుపు లేదు.

చీకటీ రాత్రుల్లలో నీకోసం తడుముకున్న క్షణాల వేదన ఇది ...

రాత్రంటే కేవలం చీకటే కాదు
అందంగా ఆకాశాన్ని చుట్టుకునే నక్షత్రాలూ
చల్లని జాబిల్లి చుట్టూ చేరే
మినుగురు ల చెకుముకి మెరుపులు
రాత్రంటే -ఎందరి ప్రయాసలనో ఒడిలో చేర్చుకొని
లాలించి నిదురపుచ్చే నేస్తం
ఎన్నో హృదయాలను ఒకటిగా కలగలిపే
అమృత ఘడియల సమాహారం 
ఎన్నో మౌనాలను  మేల్కొలిపే
కొందరికి తీయని రాగం,.సరాగాల సమ్మేలనం 
ఎన్నో జ్ఞాపకాలను కొత్తగా
హత్తుకునే జ్ఞాననేత్రం
మనసులో భావాలను 
కల రూపంలో 
మనసుపై చిలకరించుకొని 
నిజంలో ఓడినా 
ఊహల నిద్రలో గెలిచే మధుర క్షనాలు 
నిన్ను నాలో కలుపుకొని 
నీవు దూరమైనా 
ఆక్షనంలో నిన్ను అబద్దంలో గెలుచుకొని
ఊహాలోకంలో తేలుతున్న చివరి క్షనాలు 

కనుపాపలలో... కనురెప్పల చాటున
కనిపించని కారానలెతుక్కొని 
గమ్మత్తు మత్తు 
కమ్ముకున్న దేహం లోపల
అర్ధగోళమూ రాత్రే...చీకటి మాటున సాగే 
నిశ్శబ్దంగా వీచే చెట్ల గుసగుసలు రాత్రి!
పురుడు పోసుకునే వేకువకు
నొప్పుల చీకటి రాత్రి
వెలుగుకు గుర్తింపు నిచ్చేది
ఎన్నో కలాలకు... కలలకు పనిచెప్పేది
ప్రశాంతంగా పడక గదికి మోసుకెళ్లేది
ఓ తియ్యని సందేల గువ్వల
ఊసుల కు మువ్వలు కదిలే రాత్రి 

నీజ్ఞాపకాల అలజడులకు  
ఉలిక్కి పడిలేచి
చిమ్మచీకత్లో ఎవ్వరూ చూడకుండా
ఎదసిపడే హృదయం 
నీకోసం పరితపిస్తూ
మౌనంగా వెక్కి వెక్కి ఏడ్చిన క్షనమూ 
ఆ చీకటీ రాత్రే ..నీవు హాయిగా నిద్రపోతున్నా
ఇక్కడ నీ జ్ఞాపకాలతో 
నిద్రలేని రాత్రుల్లతో 
ఎర్రబడిన గతాన్ని తలచుకొని 
రోదిస్తున్న చీకటి జ్ఞాపకాల రాత్రులు ఇవే 
నీకోసం ఊపిరి ఆగేదాకా 
నాకీ చీకటిమాటున వేదన తప్పదేమో  

నా మనస్సుతో నాకెందుకు ఈ పోరాటం ....?

ఇంత బాధని వొర్చుకోలేవా అని
దైవం ఆభాదను నాకు వదిలేస్తే

ఎవరో ప్రేమించిన మనస్సును 
నాదే అనుకొని అదేనిజమనుకొని
ప్రేమించే వరమనుకుని 
అమాయకంగా తనే కావాలని కోరుకున్నాను,

నను వీడి వెళిపోతుంటే
తిరిగిరానని తేల్చి చెబుతుంటే
పచ్చిగా గుండెలదిరేలా ఏడ్చాను 
ఎందుకు పిచ్చిగా ఆశలు పెట్టుకున్నాను? 
అని నామనసును నేను 
అడిగితే పిచ్చోడా అని తిట్టింది ..

తనకోసం అరచి అరచి
నరాలు తెగిపోతుంటే 
గుండె గోడలు పగిలిపోతుంటే
వూపిరి ఆగిపోతుందేమో 
అని ఎందుకు భయపడుతున్నాను?
బ్రతకాలని లేదుగా 
తను తిరిగి వస్తుంది అన్న ఆశకూడా లేదు  
మరెందుకో  ఈ ఆరాటం ..
నా మనస్సుతో నాకెందుకు ఈ పోరాటం 

మరుజన్మ కి కూడా నిను పొందలేనని 
ఎప్పుడో తేలిపోయింది 
నీవు వాడ్కొని గాలికొదిలిన 
నా మనస్సు నివేదన ఇది ప్రియతమా
ఈ జ్ఞాపకాలుకూడా 
మిగలవేమో అని బ్రతుకుతున్నాను ...
ఎందుకోతెలుసా 
అవమానాలతో ఆజ్ఞాపకాలను 
పగులకొడుతున్న నిన్ను చూసి 
నవ్వాలో ఏద్వాలో తెలీక ఎందుకో నేనిలా ...?

ఏదో ఒక రోజు నువ్వు నన్ను వదిలి వేల్లిపోతావు అని తెలుసు.

నువ్వు నా జీవితపు చివరి క్షణం వరకు తోడురావు.
ఏదో ఒక రోజు నువ్వు నన్ను వదిలి వేల్లిపోతావు అని తెలుసు.
ఒక్కసారిగా నువ్వు నా నుండి దూరం కావు.
మెల్లగా, మెల్లగా నా శ్వాసను ఆపుతూ దూరం అవుతావు.
అది ఎలాగో తెలుసా?
నా శరీర బాగంలో కలిసిన నువ్వు,
నా నుండి ఒక్కోరేకుగా విడిపోతున్నప్పుడు,
నేను ఎంత వేదన పడుతున్నానో నీకు తెలుసా?
ఆ భాదను చెప్పడానికి మౌన బావాన్నే ఎంచుకున్నాను.
ఎందుకంటే బాధ అనుభవింవే వారికే తెలుసు  ఆ నరకం.
మాటలకు అందనిది ఆ చేదు క్షణాలు.
అయినా! నువ్వంటే నాకు ప్రాణం.
నువ్వు నాతొ ఉన్నంతవరకు ప్రతిక్షణం నాకు సంతోషం.
నువ్వు నానుండి విడిపోయిన వెంటనే 
నా జీవితము అంతిమ దశకు చేరుకుంది .
నువ్వు ఎప్పటికి నాతొ వుండాలని ఆ దేవుడిని వరం అడిగాను.
అందుకు ఆ దేవుడు నాతో ఇలా అన్నాడు.
నేను బందాలు ఇస్తాను కాని అవి శాశ్వతంగా ఇవ్వను.
అలా ఇస్తే బందాల విలువ మరిచిపోతారు 
అది నిజమే నువ్వు ఉన్నంతవరకు నీ విలువ తెలియలేదు.
నువ్వు నానుండి దూరం అయిన తరువాతే నీ విలువ నాకు తెలిసింది.

మనసుగదిలో మారుతున్న నీడల నిజాలు

అదొక విశాలమైన గది
నా మనసుగది
దానిలో ఒక నిలువుటద్దం
నీ ప్రతిబింబం కనిపించగానే
విస్తీర్ణం పెరిగింది.
 అందులో
సగం నిజం
సగం భ్రమ.
రెంటికీ మధ్య
గిరి గీయడం కష్టం
గీతలకు దోరకని లావణ్యిం 
నన్ను నేను నమ్మలేని నిజం 
ఏంటీ కాని నిజం 
నాది కాదని తెల్సి 
నా మనసెందుకో నీకోసం 
ఆరాట పడుతుంది 
వాస్తవం మొక్క అయితే
స్వప్నం మొగ్గ.
స్వప్నానికి
గత చింతన ఉండదు
భవితవ్యానికది వంతెన.
ఎత్తులకెగిరే విమానానికి
లోయలోని కొండలు
సంధ్యలో ఎరుపెక్కిన
బుగ్గల్లా మారుతున్న సూర్యిని సాక్షిగా 
నాకు నేనే తెలియ్ని నిజంలా 

కర్త కనిపించని క్రియలు
అర్థంకాని విక్రియలుగా
చలిస్తాయి.
కెరటాన్నీ
దాని నురగనూ
కోసినట్టు విడదీయలేము.
పెట్టె తెరిస్తే
లోపల అనర్ఘరత్నాలు
కాని రెప్పమూస్తే
లోపల
అద్భుత ప్రపంచాలు
పువ్వుకోసం వెతికితే
మట్టి దొరికినట్టు
ఇదిగో
ఈ కవిత మీకోసం

గుండెబావి లో నీటిని కంటి చెమ్మ గా కోల్పోయిన వెర్రివాడ్ని నేను

ఎండమావి లో నీటికై వెతికి
గుండెబావి లో నీటిని కంటి చెమ్మ గా 
కోల్పోయిన వెర్రివాడ్ని నేను.
నిశీధి లో కాంతిని పంచుతానంటూ
గమ్యాన్ని వెతుకుతానంటూ గగ్గోలు పెట్టి
వెలుగు ను కోల్పొయిన చిరుదివ్వెను నేను
ఉన్నత శిఖరాలు అధిరోహించాలాంటూ
ఆరాటం తో ఆశతో అడుగులు వేస్తూ
అలసిపోయి అదుపు తప్పి అధఃపాతాలానికి
పడిపోయిన ఆరొహకుడ్ని నేను
అయినా పరిగెడుతున్నా, ప్రయాణిస్తున్నా
ప్రయత్నిస్తున్నా, ప్రయాస పడుతున్నా
నా దృష్టి దాష్ఠికాన్ని చూడలేని దూరాలకు పోతుంది.
నా అడుగు ఆవేశం తో అనంత దూరాలకు సాగిపోతుంది.
ఎందుకంటే,
నేను శరీరం క్రుళ్ళిన శవాల మధ్య ఉండగలను.
కాని, మనసు క్రుళ్ళిన మనుషుల మధ్య కాదు. 

www.cobranews.net మహిళపై అత్యాచారం చేసి వెబ్‌లో వీడియో అప్‌లోడ్ చేసిన నీచ్ కమీన్

www.cobranews.net
మహిళపై అత్యాచారం చేసి వెబ్‌లో వీడియో అప్‌లోడ్ చేసిన నీచ్ కమీన్

నాగుండెలపై వాలి... శూన్యంలోకి మగతగా చూసే నిన్ను.... నాతో పెదాలు కలిపి మూసిన కళ్ళ వెనుక " ఇవన్నీ ఒకప్పుడు జరిగిన వాస్తవాలు ..వాడు ప్రేమగా రాసుకున్న పదాలు.."

అందుకేనేమో వాడు నిజం అయ్యాడు నేను అబద్దం అయ్యి అదృస్యిం అవుతున్నానేమోకదా..?

" వెన్నెల ప్రవాహం...... పగటి వెలుగులో ముడుచుకుని. రాత్రి నిశ్శబ్దంలో విచ్చుకున్న మల్లెల నవ్వు... "
" మలుపులు తిరుగుతూ సాగుతున్న దారులు రెండు. యూసఫ్ గూడ కేఫ్ లో. కలుసుకున్న సాయంత్రం. మెరిసే కళ్ళు , నవ్వే "
" కొన్నిటిలో మూర్ఖుణ్ణయి... ఎదో చూసి..ఏదో విని... ఏదో అనుభూతించి... ఒక్క క్షణం అసలెక్కడా అని ఆగి , వెనక్కి చూసుకుంటే ... "
"అందమయిన అక్షరాలు..... అందమయిన అక్షరాలు మాట్లాడే అక్షరాలు రాగం తీసే అక్షరాలు అరకులోయలో ఒంటరి ప్రేయసిలా ."
" ఈ దేహాన్ని, చైతన్యాన్ని పట్టి ఉంచిన దేనినో అన్వేషిస్తూ... ఈ సంతోషానికి ,దిగులుకు మూలం ఎక్కడా అని యోచిస్తూ ..."
" ఙ్ఞాపకాలు వెంటాడుతాయి......కొన్ని చూపులు వెంటాడుతాయి.అలాగే కొన్ని అక్షరాలు కూడా.చదివేపుడు అవి కలిగించిన ."
" ఎవరు ....??ఎవరామె..??అంత స్వేచ్చగా రెండు రెక్కలు సాచి విహరిస్తోంది.....?నచ్చిన చోటికల్లా....,విరగబూసిన పూదోటల్లో... "
" జీవితం ఎందుకో, ఎటుపోతున్నాననే సందేహం,అలోచన నిరంతరం వెంటాడుతోంది.అర్థం లేని వెదకులాట. కాలం అలా సెకన్లు ."
" నీకూ నేనొక రహస్యంలాగే కనిపిస్తానా? నా మీసాలు,గడ్డాలూ, చేతుల్లో బలం....అన్నీ.. నాకయితే నువ్వెపుడూ నిలువెత్తు "
" నీ మౌనంలో........ నిదురించిన నా ఙ్ఞాపకాలు మేల్కొంటాయి... నీ నవ్వు నా చెవుల్లో మ్రోగేంతవరకూ... నీ ఙ్ఞాపకాల అలల్లో "
" సృష్టి పలికిస్తోంది...అనాదిగా.... నాదాన్ని ...ప్రణయ గీతాన్ని ...... ఒక్కొక్కరినుంచి..... ఒకప్పుడు నీనుంచి.......తీయగా."
" 1 సెప్టెం 2008 – మలుపులు తిరుగుతూ సాగుతున్న దారులు రెండు. యూసఫ్ గూడ కేఫ్ లో. కలుసుకున్న సాయంత్రం. మెరిసే ..."
" ఎన్ని స్పర్శలు. నీ శ్వాసతో నులివెచ్చని స్పర్శ. నన్ను కాల్చేసే గోర్వెచ్చని సుగంధపు స్పర్శ. నీ కంటి చూపు తాకగానే ..."
" నాగుండెలపై వాలి... శూన్యంలోకి మగతగా చూసే నిన్ను.... నాతో పెదాలు కలిపి మూసిన కళ్ళ వెనుక. ఙ్ఞాపకాలు నేనెలా పట్టను ..."

www.cobranews.net స్వేతా బసు సెక్స్ రాకెట్లో బిజినెస్ మెన్ బిగ్ "భి" బాలు ను పోలీసులు ఎందుకు తప్పించారు కోబ్రాన్యూస్ రిపోర్ట్

www.cobranews.net    స్వేతా బసు సెక్స్ రాకెట్లో బిజినెస్ మెన్ బిగ్ "భి" బాలు ను పోలీసులు ఎందుకు తప్పించారు కోబ్రాన్యూస్ రిపోర్ట్

నీ ఒడిలో తల ఉంచి గుండెలు పగిలేలా ఏడ్వాలని ఉంది

నాకు నువ్వు గుర్తుకొచ్చినప్పుడు 
నీ ఒడిలో తల ఉంచి  
గుండెలు పగిలేలా ఏడ్వాలని ఉంది
మనసారా నవ్వాలని ఉంది.
ఎందుకో తెలీదు గెలిచాననికాదు
ఎంతదారునంగా ఓడిపోయానో అని 
ఏం చేయాలో తెలీక చావచచ్చి
నా మనసంత  నీ ముందర పరచాలని ఉంది.
మన ఊహ లన్ని 
పంచుకోవాలని ఉంది. కాని ఏంలాభం. 
ఇప్పుడు నువ్వే నాతో లేవుగా?
నన్నొదిలి వెళ్ళాలని నీకెలా అనిపించింది?
నువ్వు వదలనని ఎన్ని బాసలు  చేసావు! 
నాతో ఒకప్పుడు అన్నవన్నీ కల్లలేనా ?
చూడు!నీకోసం నా కన్నులు 
నీరు ఎలా ప్రవహిస్తుందో.అవే నీవు ఉన్న  
ఆవిశాల లోకం లోకి రావాలి  
అని నిన్ను కరిగించాలి ఆని .
నాకు నిన్ను చూడాలని ఉంది.
ఏమి చేయాలో తెలియడంలేదు
అసలు   నాకు తెలియని 
మరో ప్రేమలోకాన్ని
చూపించి పరిచయం చేసింది నీవే  కదా 
ప్రకృతి పచ్చదానాన్ని ..
పంటివిరుల కమ్మదనాన్ని
కార్లో చుట్టూ పచ్చని చెట్లూ మనిద్దరమే 
అలా సాగిపోతూ ఎంత దూరం 
అయినా పోవాలనిపించేది
మరెందుకు అగిపోయి 
నీదారు నీవు చూసుకున్నావు చెప్పవూ
అల అర్దాంతరంగా 
వెళ్లి పోయి ఏమి మాట్లాడరెందుకు?
ఎలా విడిచి వెళ్ళాలనిపించింది ?
ఎందుకో  నా అత్రుతలా ఉంది 
ఏ అలికిడి ఐన నీవు వచావనే ఆశ
ఎవరు  పిలిచినా నీ పిలుపే ననే ద్యాష  
నను ఉలికిపాటుకి గురి చేసి 
ప్రతి రోజు భారంగా 
కనురెప్పలు వాల్చేస్తున్నాను 
నీ తీపి గురుతులే జ్ఞాపకాలుగా 
కాలాల ను గెంటు కుంటూ 
ఈ లోకంలో ఉన్నన్తవరకూ 
నా జీవన ప్రయాణం ఎడారిలో 
ఒయాసిస్సై  విలపిస్తూ నీ కోసం నిరీక్షి స్తూ
చావలేక బ్రతుకుతూ 
ఎన్నాల్లిలా ఎదురు చూడను చెప్పు 

మనసు రక్తం ఓడిన ఓ కర్కసమైన ఓ నిజం సాక్షిగా

సందానం లేని ప్రశ్నల్లొనుంచి
జవాబుల్లోకి జారి 
జవాబుదారీతనాల్లోంచి
నిజంలో మునిగిపోయి 
దేనికోసమో వెతుకుతున్న 
అవును నీకోసమే కదూ 
ఏంటో ఇంకా అర్దంకాని 
ప్రశ్న్లతో ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతున్నా 
ఏంటో నా ఈ ప్రయానం 
రెక్కల ప్రశ్ననై ప్రయాణమయ్యాను.
జనావాసాలకీ, అరణ్యాలకీ మధ్య
నాకు తెలీని నిజాన్ని వెతుక్కంటూ 

మనసు రక్తం ఓడిన 
ఓ కర్కసమైన ఓ నిజం సాక్షిగా 

దారులన్నీ ప్రవహిస్తున్నాయి,
అబ్ద్దపు రక్తపు టేరులై  
ఈ చివరన నిలబడి చూస్తే
ఎక్కడా చిన్న చీలికైనా లేకుండా
నిజాన్ని అబద్దంలో ఇరికించి 
నటనను నాకెదురుగా చూపిస్తూ
పగలబడీ నవ్వుతున్నావుగా 
నేల మీద పరచుకున్న ఆకాశంలా
రోడ్డు నిజమోకనిపిస్తుంది,
బ్రమనో  తెలియని 
అభూత కల్పనైంది కదా నాజీవితం
కాదు కాదు నీవే నన్నలా తయారు చేసావు 

నేను రాసే ప్రతి అక్షరంలో ఉంది నేవే కదూ

నిజమే.. 
నిన్ను నేను మరచాను..
అనుకుంటున్నావు నేను రాసే 
ప్రతి అక్షరంలో ఉంది నేవే కదూ 
కానీ... నువ్వే 
ప్రతిక్షణం..ప్రతిఒక్క క్షణం.. 
గుర్తొస్తున్నావు ..
కంటి తడిలాగానో..
కవితా శకలంలాగానో
కంగారుపడి జారిపడ్డ
స్వేదపు చుక్కలానో
పెరిగిన గుండెదడలో
కల్సిపోయిన జీవితపు 
అనుభవాన్ని
ఆత్రంగా అందుకోవాలని చూసి 
చేజారిపోయిన గతాన్ని అందుకోలేక 
చేతకానివానిలా మిగిలిపోయా
ఎందుకంటే అందరిని గెలిపిస్తూ 
నన్నోడించి చేతగాని వాడిలా 
చేవచచ్చిన వానిలా మిగిల్చావు గా..

జారిపోయే క్షణాలు
రెప్పల వెనక
తిరుగుతాయే కానీ
చెక్కిళ్ళపై జేరి..
బరువైనా దించవు..
వ్యస్థ జీవితం ముసుగులో
ముఖం దాస్తున్నాయి నీ జ్ఞాపకాలు

నిన్ను మరిచానన్న నమ్మకం
నీకు కలిగించడం కోసమేనేమో...
ఈ అసంకల్పిత స్పందన
సారి మరోసారి క్షమించు 
నీకు నిజాలు నచ్చవు
అబద్దాలు నేను చెప్పలేను
వీడు వీడుకాకపోతే వాడమ్మ మొగుడు
నిజమే ఇదే జీవితంకదూ 
రైలుబండిలో ఎక్కేవారు ఎక్కుతారు 
దిగేవారు దిగుతున్నారు 
నీలో నిన్నేం కోల్పోతున్నావో 
నీకిప్పుడు తెలీదు
మనసుకు తగిలిన ఉలిదెబ్బ 
గాటు తగిలిన రోజు అన్ని 
నిజాలు రీల్లలా తిరుగుతాయి 

జాగ్రత్త నేస్తమా 
ఆచి తూచి అడుగులు వేయి 
ఎందుకంటే నీ అంత  
మేధావిని నేను కాదు 
పైపై మెరుగులు కాదు 
మనస్సులో అందం ఎవరికి కావాలి 
మాటలతో మాయచేయాలి 
మనసును మోసం చేస్తూ అది నేను చేయలేను లే 

నా మరణం కోసం నేనే ఎదురు పరుగెత్తుతున్నా ..నీనుండి పారిపోవాలని

నా మరణం కోసం నేనే 
ఎదురు పరుగెత్తుతున్నా ..
నీనుండి పారిపోవాలని 
ఎవరికైనా ఎప్పుడైనా
మరణం ఎలా రావాలంటే ...
పిలవగానే కువకువలాడుతూ
పెంపుడు పావురంలా
భుజంపై వచ్చి వాలాలి
టికెట్టు కొనుక్కున్న రైలుబండిని
సకాలంలో అందుకున్నట్టు
నిదానంగా అన్నీ సర్దుకుని
నింపాదిగా ఎక్కాలి
ఎవ్వారికోసం నేను 
నీకోసం (మరణం)
వాళ్ళ చిరునవ్వే చిరునామా కావాలి 

నా మన్సు పుస్తకాన్నిపూర్తిగా చదివేసిన 
జాగ్రత్తగా మడిచి పెట్టి
పేజీలన్నీ చించేశావుగా
నేనంటో నాకు అర్దంకాకుండా 
నిన్ను తలవగానే
నిన్ను నేను మననం చేసుకున్నట్టు
మనస్ఫూర్తిగా మనశ్శాంతితో వెళ్లిపోవాలి
నిస్సవ్వడిగా మట్టిలో
ఇంకిపోయే బిందువులా
భూమిలా నాలో నేను 
ఇంకిపోవాలి 

కాలం ఒడిలోకి జర్రున 
జారిపోవాలి నా జీవం
నడిచి వచ్చిన దారి తను మరిచిపోయినా
ముందున్న దీపధారి చూపే కాంతిలో
కూనిరాగాలు తీసే బాటసారిలా
సుదూరాలకు సాగిపోవాలి ప్రాణి
వాయిద్యాలతో తరలివస్తున్న
దేవదేవుని పల్లకీకి ఎదురేగి
సమూహంలో కలిసిపోయినట్టు
కనుమరుగవాలి నాప్రాణం
అనాయాసేన మరణం
నా మరణం నీకు ఆనందమేగా 

www.cobranews.net లో ఈ రోజు నేరవార్తలు

www.cobranews.net లో ఈ రోజు నేరవార్తలు

1) శ్వేతాబసు జీవితంలో ప్రజలకు తెలీని మరో కోణం...

2 ) ఓ అమ్మాయి చంపుతానని బెదిరిస్తోంది.. ట్విట్టర్ లో క్రికెటర్ జడేజా

3) బ్యాంకాక్ నుంచి నకిలీ కరెన్సీ తీసుకువచ్చి నగరంలో చలామణి చేస్తున్న ఇద్దరి అరెస్ట్

4) ప్లీజ్ ఈమెను కాపాడండి.. ఫేస్ బుక్ లో చనిపోతానంటూ పోష్టు పెట్టింది

5) తల్లీకూతుళ్ల బట్టలిప్పి,అర్ధనగ్నంగా ఊరేగింపు

6) బాలీవుడ్ దర్శకుడు హన్సల్ మెహతా తన తరువాతి చిత్రంలో శ్వేతాబసుకు బంపర్ ఆఫర్

7) మరణ రహస్యం బైటపడింది.. భార్యను, పోలీస్ శాఖను మోసం చేశాడు

నీలో నేను లేనని తెల్సి ఇంకా నీలో నన్ను వెతుక్కుంటా .. నాకు పిచ్చేమో కదూ..?

నీకోసం ఎదురుచూస్తూనే ఉంటాను
 నీవురావని తెల్సినా.. ఎందుకో..? 
నీతో మాత్లాడుతూనే ఉంటాను 
నీవు పక్కన లేకున్నా..ఎందుకో..? 
నీగురించి ఆలోచిస్తునే ఉంటాను 
నీవు నాగురించి ఆలోచించనవి తెల్సినా..ఎందుకో...? 
నీవు గుర్తుకు వచ్చిన ప్రతిక్షనం 
నేను భాదపడుతూనే ఎందుకో తెలీదు..? 
ఎక్కడ నీవు అని ప్రశ్నిస్తూనే ఉంటా 
నీవు సమాదానం చెప్పేవని తెల్సినా ఎందుకో...? 
నీకోసం పరుగెత్తుతునే ఉంటా అక్కడ 
నీవు లేవని తెల్సినా ఎందుకో...? 
నీకోసం ఆవేదన పడుతూనే ఉంటా .. 
నా ఆవేదన నీవు అర్దం చేసుకోలేవని తెల్సినా ఎందుకో...? 
నీకోసం కన్నీళ్ళు కారుస్తూనే ఉంటా ..
కన్నీళ్ళకు స్పందిచవని తెల్సినా ఎందుకో...?

www.cobranews.net హీరోయిన్స్ ను సప్లైచేస్తున్న జూనియర్ ఆర్టిష్ట్..అందమైన పార్క్ హోటలే అడ్డా...కోబ్రాన్యూస్ రిపోర్ట్

www.cobranews.net హీరోయిన్స్ ను సప్లైచేస్తున్న జూనియర్ ఆర్టిష్ట్..అందమైన పార్క్ హోటలే అడ్డా...కోబ్రాన్యూస్ రిపోర్ట్

www.cobranews.net కోబ్రాన్యూస్ ప్రొమో

www.cobranews.net...ఆఫీసులో వేదింపులు .గృహ హింసాసైబర్ నేరమా రౌడీ మూకల వేదింపులా. బ్లాక్ మైలింగ్ సమస్యి ఎవరికీ చెప్పుకోలేని సమస్యిలు మాదృష్టికి తీసుకురండిఎలాంటి దైనా మాకు సమాచారం ఇవ్వండి

నన్ను నన్ను గా ఎప్పుడు గుర్తిస్తావో

నా గుండె గదులు కబ్జా చేసి
మోయలేనంత భారంగా
దూరలేనంత చిక్కంగా
ఆకాశంలా అనంతమౌతూన్న
నన్ను నన్ను గా ఎప్పుడు గుర్తిస్తావో

మనుషుల మధ్య ఉన్నా
ఎక్కడైనా ఎప్పుడైనా
తొంగి చూసే నిన్ను
తరిమి కొట్టలేక
దిగమింగుకోనూలేక
ఎన్ని అగ్నిపర్వతాలు 
నాగుండెల్లోబద్దలవలేదూ?!
అవమానమనే 
లావాలో పొంగిపొర్లిన 
నాదేహం ఎన్నిసార్లు 
చితికిపోలేదు?!
నిజాన్ని మోయలేక 
అబద్దన్ని దాచుకోలేక 
నా గుండె ఎంత 
వేదన పడుతుందో నీకేం తెల్సు 

నమస్తే తెలంగా ఆదివారం ఎడిషన్ 20 వ పేజీలో కోబ్రాన్యూస్ పై న్యూస్

ఆశతో నేను కాల్ చేసినపుడు దయచేసి నీవు ఫోను తీయ్ ప్లీజ్

ఆశతో నేను
కాల్ చేసినపుడు
దయచేసి నీవు
ఫోను తీయ్ ప్లీజ్ 
విసుగును కొంత సహించి
ఒక్క నిమిషమైనా  మాట్లాడు!
ఒక్కసారి నిన్ను 
కల్సి మాట్లాడతానని 
ఉబలాటపడితే
రాలేనని చీవాట్లు పెట్టు!
కబుర్లు చెప్పుకోవడానికైతే
కాలం విలువ నాకు తెలీదని  
గట్టిగా బెదిరించు!
కవిత్వం వినిపించడానికి
బలవంతం చేస్తే
అబద్దాలాడి
రాకుండా తప్పించుకో!
కలుసుకొనే ఇష్టం లేకపోతే
ఎగ్గొట్టడానికి
ఎన్నైనా నాటకాలాడు!
కాని -
ఒకసారి ఫోను తీసి పలుకు!
ఏ అవసరముండి
ఫోను చేస్తానో
ఎటువంటి ఆపదలో చిక్కుకొని
నీ ఆసరా కోరుతానో
నీ స్వరం విన్న నాలో 
కలిగే  భావాల తుంపరలతో 
నా మనస్సేంత  ఆనంద 
పడుతుందో నీకేం తెల్సు 
కరుణించి కాసేపు
నా ఆర్తనాదంతో
చెలగాటమాడకు!
రాంగ్ నెంబరొస్తే
కోపమొచ్చినట్టు
అవసరం లేని వాళ్లయితే
చూసీచూడనట్టు
అర్థించే ఆత్మీయున్నైన నన్ను 
గాయం చేయకు!
తెలిసిన పిలుపుని
తేలిగ్గా కొట్టేసి -
ఈ మిత్రుణ్ణి ఇంకా
ఏకాకిని చేయకు!
నా ఫోన్ బ్లాక్ లిష్ట్ల్ లో 
ఎందుకు పెట్టావు 
నేను నా మాట నీకెప్పటికీ 
వినిపిచకూడదనేగా 
నీవు రోజూ మాట్లాదే వాల్లలో 
నేను పనికిరాని వాన్ననేగా 
అంతలా నీకేం ద్రోహం చేసాను
అందరిలో నన్నిలా అవమానిస్తున్నావు 

ఆమె అడుగుల కింద నా "ప్రేమ" వాక్యం నిశబ్దంగా ముక్కలయ్యింది

నిద్ర ఒలికిన ఆ రాత్రంతా
ఆమె జ్ఞాపకాల్లో ఇటూ అటూ దొర్లుతుంటే
నాకు విరహపు మరకలు అంటుకొని
నా మనసంతా గాయాల పాలై
నన్ను వేదిస్తున్నాయి
నీవు నాలోనే వున్నావు
నీలో నేనున్నానో లేదో
అస్సలు ఓ మనిషిగా
నన్నెందుకు అర్దం చేసుకోవో తెలీదు
అపార్దంలో నన్ను ముక్కలు చేసి
నీవేం సాదిచావో
నాకిప్పటి సమాదానం లేని ప్రశ్నలే
నీ మనస్సులో లేత ప్రాయపు చిగుర్లు
ఉచ్ఛ్వాస నిశ్వాసాలను
అందుకునే నా ప్రయత్నానికి
ఆమెదేహాన్ని దేవాలయం
అనుకొని నా మనసింకా తనకోసం
ప్రదక్షిణలు చేస్తూనే ఉంది
నాకు అవమానాల గాయాలను 
బహుమతిగా ఇచ్చింది
అందరిలో నన్ను దోషిని చేసి
శిదిలం అయిన నా మనసనే
ఆలయంలో తడబడుతున్న నా జ్ఞాపకాలు
ఆమె అడుగుల కింద
నా "ప్రేమ" వాక్యం నిశబ్దంగా ముక్కలయ్యింది
సున్నిత రూపం లేతగా
సున్నిత మనసు మరింత లేతగా
నేను అక్కున చేర్చుకుందామంటే
అపస్వరాలు వినిపిస్తున్నాయి
వేసవి కాలపు వేడి గాలి
ఆమె ముంగురుల చివరి
చెమట చుక్కను మోసుకొచ్చి
నా పెదాలపై చిలకరించింది
ఆమె అందాల పుష్పగుచ్చమై
పుప్పొడిని నా హృదయంపై చల్లి
నిష్క్రమించింది
ఒంటి స్తంబపు ఆలయపు జేగంటలకు
నా జ్ఞాపకాలను అతికించి
వెనె్నల చెరువులాంటి ఆమెలోకి
నాకు నేను తొంగి చూసుకుంటున్నాను
నా హృదయం ద్రవించీ ద్రవించీ
చంద్రవంకలా మారిపోయింది
మాటలు రాని మనసు
ఆమె ఆలోచనల పంజరంలో
పెనుగులాడి పెనుగులాడి
యవ్వనపు తోటలో మొలకెత్తాలని
తొలకరి వానకై కలగంటున్నది
ఆశగా, ఆర్ద్రతగా
ఎన్నాల్లని వేచి చూడను
తను రాదని తెల్సి
నా మనస్సు ఇంకా ఇంకా
తనకోసం తపన పడుతూనే ఉంది

చెంపలపై ఆత్మీయపు తడి తగిలితే ఏంటా అనుకున్నా వాన చినుకులా

అర్ధరాత్రి చెంపలపై ఆత్మీయపు తడి తగిలితే 
నా కన్నీరేమో అదేంటి నాకు తెల్వ కుండా  
వస్తున్నాయి అనుకున్నా
కిటికీ అవతల వర్షం కురుస్తోంది
తెల్లని పువ్వయి విచ్చుకున్న ఆ
కాశపు హృదయం నుండీ
జాల్వారినట్లు వాన కురుస్తోంది 
గతాన్ని గాయం చేశావుగా 
అందుకే నా కన్నీళ్ళు వానై కురుస్తోంది 

తెలియని రసప్రపంచపు రహస్య 

ద్వారమేదో తెరచుకున్నట్లుంటుంది

నీలిరంగు చీకటిలో నీడలు కదలాడినట్లు

మార్మిక ఛాయలేవో మనసును కలవరపెడతాయి

తడిసిన మట్టి వాసనతో గాలి శరీరాన్ని చుడితే

సాంద్రమూ సన్నిహితమూ అయిన స్వప్నమేదో 

స్పర్శించినట్లుంటుంది మనసెప్ప్పుడు 

నిన్నే తలస్తోంది

లేని నిన్ను నీ జ్ఞాపకాలు తలుస్తున్నాయి 

సగం తెరిచిన కిటికీ రెక్కపై

చిత్రమైన సంగీతాన్ని ధ్వనించే చినుకులు

చిరుజల్లై నన్ను తాకి నిన్నే 

గుతుకు తెస్తున్నాయి

నిద్రకూ మెలకువకూ మధ్య నిలిచి

నిద్రను దూరం చెస్తున్నాయి

మనసు ఉల్లాసంగా ఉన్నా..

ఎక్కడో ఎందుకో తెలీని భాద

మంద్రస్థాయిలో వినిపించే 

జంత్రవాయిద్యపు సంగీతవిభావరిలో

తన్మయమై పోయిన మనస్సు

తెలియకుండానే పొలిమేర 

దాటి నిద్రలో జోగుతుంది

తెరలు తెరలుగా దృశ్యం 

అదృశ్యంలోకి మాయమయినట్లుగా

ఏంటో ఏదో తెలియని భాద

తెలియని ఆందొలన 

ఎప్పుడూ నీవేం చేస్తావో 

అని ఎక్కడున్నావో అని 

తడబడుతున్న మనస్సు

నన్ను నేను కంట్రోల్ చేసుకోలేక

వర్షం లో నేను కార్చే కన్నీరు 

ఎవ్వరూ చూడలేరుగా 

నీకు చూడాల్సిన అవసరం నీకు లేదుగా 

నమ్మకు నమ్మకు ఆడల్లలోని ప్రేమలను నమ్మినవానికి చూపెడుతుంది నరకాన్ని

నమ్మకు నమ్మకు ఆడల్లలోని ప్రేమలను నమ్మినవానికి చూపెడుతుంది నరకాన్ని

నన్నెందుకు ఇలా....వేధిస్తావు

ఎవరు నీవు.....
నాకు ఏమవుతావు.....
నన్నెందుకు ఇలా....వేధిస్తావు
నీవు కలవైతే
నేను నిదురిస్తాను...
మధురమైన జ్ఞాపకమైతే
నా మస్తిష్కంలో ఏదో పొరలో.....
నిన్ను పదిలంగా.....నిక్షిప్తపరుస్తాను.
గాయం రేపె బాధవైతే
మౌనంగా.....భరిస్తాను.
కానీ....,
నీవు మాటలు రాని మౌనంలా...
వెలుగు లేని చీకటిలా...
గులాబీ చాటు ముల్లులా......
అనుక్షణం నన్ను వెంటాడే నీడలా...
ఎందుకు నన్ను ఇలా.......వేధిస్తావు...
ఒక్కోసారి నీ మాటలతో నన్ను నామనస్సును
పెద్ద పెద్ద గాయాలు అయ్యేలా చేశావు
నీకది ఆనందమా.. ఎందుకలా మారావు
అప్పుడు అలా లేవే.. ఇంతలో ఇంత మార్పా
అభిమానించినందుకు అవమానించాలా
ఎందుకలా నేనూ మనిషినే కదా
ఒకప్పుడు నేనెక్కడ భాదపడతానో అని ఫీల్ అయ్యావు
ఇప్పుడు ఏదో విదంగా భాదపెడుతున్నావు...

నన్ను నా జ్ఞాపకాలను నీ కాలి ముని వేల్లతో తన్నావు గా..?

విరిగిన బంధం విలువెరిగి
కన్నీటి దరల్లో 
చెంపల గీతలెన్ని తుడిచినా
గతం మారదు

పోయిన పరువు బరువెరిగి
పొగిలిన చింత ఎంత కురిసిన
బరువు తీరదు.
పగిలిన గుండె సాక్షిగా 

వీడిన నిద్దుర సుఖమెరిగి
నిలచిన తనువులెంత తూలినా
తనివి తీరదు.
తానేంటొ తెల్సిన క్షనాన 

జారిన మాటల పదునెరిగి
తెగిన తావుల నెంతకుట్టినా
గాయం మానదు.
గుండె లోతుల్లో 
గాయాన్ని నీవు చూడలేవుగా ..?


అంతా వీడిన ఆవల
నన్ను  నా జ్ఞాపకాలను 
నీ కాలి ముని వేల్లతో 
తన్నావు ఇప్పుడునేను 
విలవిలలాడేం ఏం లాభం ?

చెల్లని చిత్తు కాగితాన్ని  చేసి
నన్ను నీవు విసిరిన క్షనాల్లో 
నాకు నేను మడతలు పడి
ఓడిన నేను వాడిపోయిన  మనస్సుతో 
నన్ను నేను ఎప్పుడో వీడిపోయాను లే