అందమైన నిండు జాబిల్లి నిన్న ఎంత అందంగా కనిపించావో నిండుగా అందాలు అరబోసినట్టు ఫుల్ గా కనిపించావు
నన్నెందుకు దూరంచేశావు..మనం ఎందుకిలా ఉన్నామన్నది ఇంకా నిజంకాదేమో అనిపిస్తుంది నన్ను నేను నీవుగా మార్చాను నాలో నేను లేను ఉందంతా నీవే ప్రియా నమ్మవానేను మొదటనుంచీ చాలాస్వార్దపరున్ని నా ఆలోచనలన్నీ అలాగే ఉంటాయి నా అనుకున్నది నాకే సొంతం ఎవ్వరూ కనీసం కూడా ఆలోచించకూడదు ..నేను తనగురించే ఆలోచిస్తా తను నాగురించే ఆలోచించాలి అనుకునేంత పిచ్చి ప్రేమ నాది...కాని ఏది కూడదు అనుకుంటానో అదేజరుగుద్ది నాజీవితంలో కారణం తెలీదు...అలా అనుకున్నవార్నే నేను నమ్మి పూర్తిహా జీవితంలో కి ఆహ్వానిస్తా అలా ఒకసారి నమ్మా మోసపోయా అప్పుడే అనిపించింది జీవితం అంటే ఇలా ఉండాలేమో .ఇలా ఉంటేనే మనుషులమేమో అని మరి నాకు ఆ పిచ్చాడిలా నటించడం ఏడ్వటం మాటలు మార్చడం ,,,మనసుల్ని ఏమార్చడం రాదు మరి అందుకే తను దూరం అయింది తనను కూడా తప్పు పట్టను తన లైఫ్ తనిష్టం నన్ను నమ్మని తను చెప్పలేదు...వాడిలా నటిస్తే తను నిజంగా దక్కేదేమో .. దేవుని గుడి సాక్షిగా వారు తనను పొదివి పట్టుకొన్నప్పుడు తను వాడికి సపోర్టుగా మాట్లాడిన క్షనం లో ఆరోజు నిండు పూర్నమి ఆకాశంలో అందమైనా " జాబిల్లి" కనిపించింది నేనున్నా అంటూ చిలిపిగా నవ్వింది...ఆనవ్వే నీదంది..అయినా నా అదృష్టం మీద నాకు నమ్మకం లేదు ఆ జాబిల్లి చెప్పే నిజాన్ని నమ్మలేదు ఆదే తనతో చెప్పా నీవు ఆలా నే చేస్తావా మాట్లాడకుండా పోతావా అని నేనలా చేయను అన్నావు నమ్మా పూర్తిగా నమ్మా సంపూర్తిగా తనే నాజీవితం అనుకున్నా...అప్పుడప్పుడు శాడిష్టుగాడు నామీద దాడి చేస్తూనే ఉన్నాడు ఏదో రూపంలో మౌనంగా బరించా వాడిని తనమీద ఇప్పటికీ నమ్మకంలేదు ఇంకా నామీద దాడి చేయాలనే చూస్తున్నాడు...అయినా నేను వాడిలా శాడిష్టునుకాదు..ఈ లోగా జాబిల్లి గుండే భరువును దించింది.. ప్రతినిమిషం ప్రతిక్షనం తనఆలోచనలే .. ఆలోచించే లోపు తియ్యగా మాట్లాడే స్వరంతో నా ఊపిరి వచ్చేది...ఏంటో అది నిజమేనా అని ఎన్ని సార్లు అనుకున్నానో తననే అడిగా నిజమే అంది..సృష్టిలో రహస్యిలుంటాయేమో గాని నామనస్సులో ప్రతిరహస్యి తనకు చెప్పుకున్నా అది తప్పైనా ఒప్పైనా ఎందుకో చెప్పాలనిపించింది తను నా గురించి చెడుగా అనుకునేంత కుంచిత మస్తత్వంకాదు అర్దం చేసుకుంటుంది అని నిజంగనే అర్దం చేసుకుంది ..ఎందుకో నాలోని స్వార్దపరుడు తన దూరం అవుతుందేమో అని హెచ్చరించాడు... అందుకే తను నా అని నేను ప్రవర్తించిన తీరు తనను హర్డ్ చేసింది.భాదపడింది ..నేనూ తను భాదపడితే తట్టు కోలేకపోయా తను హేపీగా ఉండాలని దూరంగా ఉన్నా... అయిన తనెక్కడున్నా నా మనసు కళ్ళూ వెతుకుతూనే ఉండేవి దూరంనించి అన్నీ గమనిస్తూ ఉండే వాడిని అందమైన జాబిల్లి అందమైన నవ్వును కద మళ్ళీ మొదటీకొచ్చింది ..తను నాది అంటూ పిచ్చిరాతలు వాళ్ళ రాతలను తన సపోర్టు చూసి హర్ద్ అయ్యా..అసలే నాకున్న స్వార్దం నన్ను పిచ్చాడిని చేసింది .... మళ్ళో మరో పదాల అళ్ళిక ఇంకా పిచ్చాడీని చేసింది .... వాళ్ళు తన అనడం తను ఆమాటలకు సపోర్టు చేయడం ,.,,నా గుండెళ్ళో నరాలు తెంపినంత భాద.. తలలో నరాలు తెగిపోతున్నాయేమో అన్నంత వేదన అయినా ఏం చేయగలను వాళ్ళు తనకోసం తనగురించి రాసే ప్రతి రాత నాగుండేల్నికోసే రంపాలయ్యాయి...వాళ్ళలా కోస్తూనే ఉన్నారు నేను భాదపడతానని తెల్సీ తనూ వాళ్ళకు సపోర్టు చేసింది..వాళ్ళు నీవిచ్చిన చనువును ఇంకా ఆసరాచేసుకొని నా గుండేళ్ళో నరాలి పీకి నాపరాయితో చిట్లగొడుతున్నంతా భాద పడ్డా... అవన్నీ చూసి నీవు నవ్వుతూ ఉండటం ఇంకా భాదపెట్టింది ఇప్పటికీ చావుకీ బ్రతుక్కి వ్రేలాడుతున్న మనిషిని అప్పటి నా జాబిల్లి కి ఇప్పటి జాబిల్లికి ఎంత తేడా అప్పుడు కొంచం భావపడ్డా కంగారు పడే మనిషి ఇప్పుడు ...కావాలని భాద పడేలా చేస్తుంది..బాధపడాలని చూస్తుంది నిజకాదని మనస్సును ఎలా సర్ది చెప్పను,,,కళ్ళెదురుగా జరుగుతున్న నిజాలను చుస్తూ అందుకే అక్కడీనుంచి పారిపోయా ఇక్కడికొచ్చా ఇక్కడా ఉండాలని లేదు ..చిమ్మచీకట్లో ఒంటరిగా తన జ్ఞాపకాలతో గడుపుతున్నా... అప్పుడన్నావు ..జ్ఞాపకాల మూటలన్ని పెట్టు ఏకాంతంలో కలుస్తాను అని అది సాద్యం అవుతుందేమో అని చిన్ని ఆశ ..ఇప్పుడెందుకో అది అత్యాసేమో అనిపిస్తుంది కాని ప్రియా ( బుజ్జి ) నీకో రోజు ఒక నిజం తెలుస్తుంది .. అప్పుడు కచ్చితంగా నీగుండే పగులుతుంది నాకోసం వెతుకుతావు కచ్చితంగా నేను నీకు కనిపీంచను నేనూ అందరిని నీవుకాకపోతే మరొకరు అనుకునా టైప్ కాదు ,,,ఈ జీవితానికి ఇంతే ఇంతవరకే జీవితం అనుకంటున్నా ఇలా మనస్సులో ప్రతిక్షనం మదన పడూతున్నా తీరని వేదన ఎన్నాళ్ళు ఆరోజు వరకేగా ప్రియా నాలో నేను కాలిపోవడానికి సిద్దం అయ్యాను ప్రియా ..కనిపించకుండా కనుమరుగయ్యే రోజు దగ్గరలోనే ఉంది లే..అందరూ శాడిష్టుగాళ్ళనే నమ్ముతారు నిజాన్ని నమ్మరు నిజ్లను తెల్సుకోరు నిజం తెల్సుకోరు తెల్సుకోలేరు ..?
నన్నెందుకు దూరంచేశావు..మనం ఎందుకిలా ఉన్నామన్నది ఇంకా నిజంకాదేమో అనిపిస్తుంది నన్ను నేను నీవుగా మార్చాను నాలో నేను లేను ఉందంతా నీవే ప్రియా నమ్మవానేను మొదటనుంచీ చాలాస్వార్దపరున్ని నా ఆలోచనలన్నీ అలాగే ఉంటాయి నా అనుకున్నది నాకే సొంతం ఎవ్వరూ కనీసం కూడా ఆలోచించకూడదు ..నేను తనగురించే ఆలోచిస్తా తను నాగురించే ఆలోచించాలి అనుకునేంత పిచ్చి ప్రేమ నాది...కాని ఏది కూడదు అనుకుంటానో అదేజరుగుద్ది నాజీవితంలో కారణం తెలీదు...అలా అనుకున్నవార్నే నేను నమ్మి పూర్తిహా జీవితంలో కి ఆహ్వానిస్తా అలా ఒకసారి నమ్మా మోసపోయా అప్పుడే అనిపించింది జీవితం అంటే ఇలా ఉండాలేమో .ఇలా ఉంటేనే మనుషులమేమో అని మరి నాకు ఆ పిచ్చాడిలా నటించడం ఏడ్వటం మాటలు మార్చడం ,,,మనసుల్ని ఏమార్చడం రాదు మరి అందుకే తను దూరం అయింది తనను కూడా తప్పు పట్టను తన లైఫ్ తనిష్టం నన్ను నమ్మని తను చెప్పలేదు...వాడిలా నటిస్తే తను నిజంగా దక్కేదేమో .. దేవుని గుడి సాక్షిగా వారు తనను పొదివి పట్టుకొన్నప్పుడు తను వాడికి సపోర్టుగా మాట్లాడిన క్షనం లో ఆరోజు నిండు పూర్నమి ఆకాశంలో అందమైనా " జాబిల్లి" కనిపించింది నేనున్నా అంటూ చిలిపిగా నవ్వింది...ఆనవ్వే నీదంది..అయినా నా అదృష్టం మీద నాకు నమ్మకం లేదు ఆ జాబిల్లి చెప్పే నిజాన్ని నమ్మలేదు ఆదే తనతో చెప్పా నీవు ఆలా నే చేస్తావా మాట్లాడకుండా పోతావా అని నేనలా చేయను అన్నావు నమ్మా పూర్తిగా నమ్మా సంపూర్తిగా తనే నాజీవితం అనుకున్నా...అప్పుడప్పుడు శాడిష్టుగాడు నామీద దాడి చేస్తూనే ఉన్నాడు ఏదో రూపంలో మౌనంగా బరించా వాడిని తనమీద ఇప్పటికీ నమ్మకంలేదు ఇంకా నామీద దాడి చేయాలనే చూస్తున్నాడు...అయినా నేను వాడిలా శాడిష్టునుకాదు..ఈ లోగా జాబిల్లి గుండే భరువును దించింది.. ప్రతినిమిషం ప్రతిక్షనం తనఆలోచనలే .. ఆలోచించే లోపు తియ్యగా మాట్లాడే స్వరంతో నా ఊపిరి వచ్చేది...ఏంటో అది నిజమేనా అని ఎన్ని సార్లు అనుకున్నానో తననే అడిగా నిజమే అంది..సృష్టిలో రహస్యిలుంటాయేమో గాని నామనస్సులో ప్రతిరహస్యి తనకు చెప్పుకున్నా అది తప్పైనా ఒప్పైనా ఎందుకో చెప్పాలనిపించింది తను నా గురించి చెడుగా అనుకునేంత కుంచిత మస్తత్వంకాదు అర్దం చేసుకుంటుంది అని నిజంగనే అర్దం చేసుకుంది ..ఎందుకో నాలోని స్వార్దపరుడు తన దూరం అవుతుందేమో అని హెచ్చరించాడు... అందుకే తను నా అని నేను ప్రవర్తించిన తీరు తనను హర్డ్ చేసింది.భాదపడింది ..నేనూ తను భాదపడితే తట్టు కోలేకపోయా తను హేపీగా ఉండాలని దూరంగా ఉన్నా... అయిన తనెక్కడున్నా నా మనసు కళ్ళూ వెతుకుతూనే ఉండేవి దూరంనించి అన్నీ గమనిస్తూ ఉండే వాడిని అందమైన జాబిల్లి అందమైన నవ్వును కద మళ్ళీ మొదటీకొచ్చింది ..తను నాది అంటూ పిచ్చిరాతలు వాళ్ళ రాతలను తన సపోర్టు చూసి హర్ద్ అయ్యా..అసలే నాకున్న స్వార్దం నన్ను పిచ్చాడిని చేసింది .... మళ్ళో మరో పదాల అళ్ళిక ఇంకా పిచ్చాడీని చేసింది .... వాళ్ళు తన అనడం తను ఆమాటలకు సపోర్టు చేయడం ,.,,నా గుండెళ్ళో నరాలు తెంపినంత భాద.. తలలో నరాలు తెగిపోతున్నాయేమో అన్నంత వేదన అయినా ఏం చేయగలను వాళ్ళు తనకోసం తనగురించి రాసే ప్రతి రాత నాగుండేల్నికోసే రంపాలయ్యాయి...వాళ్ళలా కోస్తూనే ఉన్నారు నేను భాదపడతానని తెల్సీ తనూ వాళ్ళకు సపోర్టు చేసింది..వాళ్ళు నీవిచ్చిన చనువును ఇంకా ఆసరాచేసుకొని నా గుండేళ్ళో నరాలి పీకి నాపరాయితో చిట్లగొడుతున్నంతా భాద పడ్డా... అవన్నీ చూసి నీవు నవ్వుతూ ఉండటం ఇంకా భాదపెట్టింది ఇప్పటికీ చావుకీ బ్రతుక్కి వ్రేలాడుతున్న మనిషిని అప్పటి నా జాబిల్లి కి ఇప్పటి జాబిల్లికి ఎంత తేడా అప్పుడు కొంచం భావపడ్డా కంగారు పడే మనిషి ఇప్పుడు ...కావాలని భాద పడేలా చేస్తుంది..బాధపడాలని చూస్తుంది నిజకాదని మనస్సును ఎలా సర్ది చెప్పను,,,కళ్ళెదురుగా జరుగుతున్న నిజాలను చుస్తూ అందుకే అక్కడీనుంచి పారిపోయా ఇక్కడికొచ్చా ఇక్కడా ఉండాలని లేదు ..చిమ్మచీకట్లో ఒంటరిగా తన జ్ఞాపకాలతో గడుపుతున్నా... అప్పుడన్నావు ..జ్ఞాపకాల మూటలన్ని పెట్టు ఏకాంతంలో కలుస్తాను అని అది సాద్యం అవుతుందేమో అని చిన్ని ఆశ ..ఇప్పుడెందుకో అది అత్యాసేమో అనిపిస్తుంది కాని ప్రియా ( బుజ్జి ) నీకో రోజు ఒక నిజం తెలుస్తుంది .. అప్పుడు కచ్చితంగా నీగుండే పగులుతుంది నాకోసం వెతుకుతావు కచ్చితంగా నేను నీకు కనిపీంచను నేనూ అందరిని నీవుకాకపోతే మరొకరు అనుకునా టైప్ కాదు ,,,ఈ జీవితానికి ఇంతే ఇంతవరకే జీవితం అనుకంటున్నా ఇలా మనస్సులో ప్రతిక్షనం మదన పడూతున్నా తీరని వేదన ఎన్నాళ్ళు ఆరోజు వరకేగా ప్రియా నాలో నేను కాలిపోవడానికి సిద్దం అయ్యాను ప్రియా ..కనిపించకుండా కనుమరుగయ్యే రోజు దగ్గరలోనే ఉంది లే..అందరూ శాడిష్టుగాళ్ళనే నమ్ముతారు నిజాన్ని నమ్మరు నిజ్లను తెల్సుకోరు నిజం తెల్సుకోరు తెల్సుకోలేరు ..?
