జీవితం అంటే ఇలా ఉంటుందేమో తెలీదు..ప్రతీది వెదన బరితమని తెలేదు అలా అని తెలిస్తే నీజోలికి వచ్చే వాడిని కాదు నీజోలికే కాదు నన్ను నన్నుగా ఉండనీయక మోసం చేసిన వారి జోలికి కూడా నేనెందుకు వేదన పడాలి అని ఎన్ని సార్లు నన్ను నేనూ తిట్టుకున్నానో.. అందరూ మనుషులే స్వార్దం ఎదుటి మనిషి మనసు తో పని లేదు స్వార్దం అందుకేనేమో నన్ను చూస్తూనే నానుండి దూరమై గమ్యాన్ని వెతుకుతూ నీవెళ్ళిపోతే...నా గమ్యిం ఏంటో తెలేక నిషీద రాత్రుల్లు ఏడ్వటం తప్పించి నేనేం చేయలేక ... ఏం చేయ్యలో తెలీక...ఓదార్చే వారులేక ఆకాశం లోని జాబిళ్ళి వైపు ఆశగా చూస్తూ...అందదని తెల్సి ఆశపడ్డ నా బ్రతుకు తుట్టుకుంటూ ప్రియా నేను ఇది అన్ని నీవు ఎన్నీ రకాలుగా మనస్సును వేదించినా ఎందుకో నామనస్సు నిన్నే కోరుతుంది కాణి నీవు ఎందుకాల చేస్తున్నావో ఎదోమూల నేనున్నానా అని తడుముకుంటున్నా ప్రియా...కళ్ళెదురుగా జరుగుతున్న కొన్ని విషయాలు చూసి తట్టుకోలేక పారిపోయాను బుజ్జి...ఇంకా దూరంగా పారిపోవాలనే వుంది ...అప్పటి నానువ్వు ఇప్పటి నీవు ఒక్కటి కాదు నన్ను చీమలతో పోల్చినప్పుడే ఎంట భాదపడ్డానో కాని జాబిల్లి ఆందం నీది ..జాబిల్ల్ లాంటి నిన్ను చేరుకోలేని నేను నేనూ టిట్టుకుంటున్నా లాస్యా నివు నవ్వుతుండాలి అదే నా కోరిక ఏమైందో చెప్పమంటే ఏం చెప్పను ఏం చెబుతున్నానో అర్దం అవుతోందా ఇది చదువుతున్నా నీకూ నాకూ తప్ప ఎవ్వర్కి అర్దం కాని మనసు ఘోష ప్రియా నీ మనస్సు నుండి నీవు వెళ్ళినప్పటినుండి నవ్వనేదే లేదు ఒక్క క్షణమైనా కంటికి కునుకులేదని నిశిరేయిలో నా నీడను నేనే వెతికానిన్ను ఏదురుగా లేకపోయినా ఆకాశం లో జాబిల్లిలా కనిపిస్తావుగా ఆ ట్రుప్టి తో వెలుతున్నా ఎక్కడికో తెలీదు ప్రస్తుతానికి కొన్ని మాటలు చూడలేక పారిపోయి మళ్ళీ బ్లాగులో తేలా ఎవ్వరూ ఎందరు వచ్చినా నిన్ను నాకు దూరం చేయలేరని వాళ్ళకు తెలేదు కనీసం నీకూ కూడా తెలీదు కదా ప్రియా నన్ను బంధించి భాధిస్తున్న తలపులన్నీ గుండేల్లో బాంబుల్లా పేలుతుంటే ఆధాటికి ఎప్పుడో గుండె ఆగిపోయేట్టు ఉంది అదే కావాలని ఒక్కసారి చెప్పవూ ప్లీజ్ ప్రియా ..నీ మదిగోడల్లోనే నా జ్ఞాపకాలు సజీవ సమాధి అయిపోతే ఎవరికి చెప్పుకోలేక నా మనస్సు పడుతున్నా ఎందుకు అని అనడిగితే ఏమని చెప్పను నీవు లేకపోతే నాచుట్టూ చిమ్మ చీకట్లు నన్నావరించి చంపేసేలా ఉన్నాఅయినా నేను చనిపోయాని తెలిస్తే నీ మనసు కలవర పడుతుందని అన్నది పచ్చి అబద్దం కదా ప్రియా ఈ మద్యి నీ ప్రవర్తన చుస్తే అర్దం అయిందిలే ప్రియా అందుకే నేను వెళ్ళీనా నీ కంట నీరిడలేడు కారనం గుండేల్లో నేను లేనుకదా అందుకే అక్కడ వుండలేక పారిపొయా అందరినీ ప్రేమగా నీవిచ్చే రిప్లై నన్నూ వెక్కిరిస్తున్నట్టు ఉంది ..వాళ్ళు నీకోసం రాసే రాతలు గుండెళ్ళో గునపాలైపోతున్నాయి నేను చెప్పాలనుకున్నవేవీ నీకు నేను చెప్పలేనని తెలిసి తెల్లకాగితంపై నీ పేరునే రాస్తున్నా రాస్తున్నా అవే చివరి అక్షరాలు అవుతాయేమో తెలీదు అయినా నీకేం నీవు హేపీగానే ఉంటావు ఆ నవ్వు నానువ్వూ కాదిప్పుడూ చాలా చాలా మారిపోయావు ప్రియా ఏం అనలేను జాబిల్లి జాగ్ర్త్తగా ఉండు నిజంగా నీకు ఆపదంటు వస్తుంది అప్పుడన్న నన్ను తలచుకో ప్రియా నేనంటూ ఉంటే నీకంటూ ప్రానం ఎవ్వటానికి నేను ఎప్పుడూ సిద్దమే అని తెల్సుకో చాలు ప్రియా
