నిన్ను చూసినప్పుడే
నీ నువ్వుగా మారాను
నీకు నువ్వుగా
నన్ను పలకరించినప్పుడే
నా నవ్వుగా మారావు
నీకు నాకు నడుమ
అక్షరం ఆలంబన అయితే
నా గుండెలో భావాలు
విరిసే పుష్పాలుగా మారాయి
కదులుతున్న కాలంలో
నీ కలం కమనీయమయితే
నీ కోసం నిరీక్షించే నా కన్నులు
రమణీయతను చాటుతున్నాయి
అద్దంలో మనిషి ముఖం కనిపిస్తే
ప్రేమించే హృదయంలో
మనసు రూపం కనిపిస్తుంది
ఒకచోట నిలబడని ఊహ
ఒకనాటికి అంతమవని అజ్ఞానం
ఒకేసారి పలకరించే అనురాగం
ఒకే క్షణంలో పోయే ప్రాణం
ఇలా ఒక్కొక్కసారి జరిగే కదలిక
ఎక్కడికక్కడ తలుపులు తెరుచుకుని
తలపులే వేదికగా ఎప్పటికప్పుడు
మనల్ని హెచ్చరిస్తూనే ఉంటాయి..
జీవితం నుండి, హృదయ స్పందన వరకు
వదలలేక వదిలి తిరుగుతున్న గుండె చప్పుడు
మరింత వేగాన్ని పెంచినా
కించిత్ మెరుపు వేగంతో
చీకట్లను చీల్చుతూ వెలుగుల్ని చిత్రిస్తూ
నా చుట్టూ నీడలు నీ ఆకారంలోనే ఉన్నాయి
అవును
ఇపుడు
నాలో కనిపించేది నేను కాదు
నాలో వినిపించేది నా స్వరం కానే కాదు
నా స్తంభించిన గుండెను నడిపిస్తున్న ఒక తరంగం
అదే నాకంటూ మిగిలిన..ఓ చిన్ని అశాతరంగం..
నీ కళ్ళలో కాంతులే నా ఊపిరి..
పెదాల మద్య మెరిసే చిరునవ్వుల కాంతే నా జీవం..
అలా జీవిస్తున్న ఇద్దరిమద్యి కాలం కఠినంగా ఉంది..
కాలం కఠిన మైంది కాబట్టే ఇదరినీదూరం చేసి వెర్రినవ్వులు నవ్వుతోంది
