నీన్నేమనగలను అర్హత లేని మనస్సుకదా నాది

నిదురిస్తే మళ్ళీ మేలుకొంటానా,
మరణిస్తే మళ్ళీ పుడతానా
ఎందుకు బ్రతకాలి 
బ్రతికి  సాదించేదేముందొ
ఇపుడే చూడగలిగినంత చూసుకోవాలి
నా మెలకువ బెలూనులో జ్ఞాపకాలను
చాతనైనంత నింపుకోవాలి..
నన్ను నేను దాచుకోవాలి
ఈ విశాలమైన ఆకాశంతో,
నక్షత్రాలతో, చలిగాలులతో
నాకిక పనిలేదు నేను 
ఇప్పుడూ ఓంటరిని
నామీద నాకు అసహ్యం వేస్తుంది 
నీన్నేమనగలను 
అర్హత లేని మనస్సుకదా నాది 

నిద్రరాని ఈ రాత్రి,
నా మనసు గది తలుపులు తెరిచి
నన్ను నేణు చూసుకున్నా
అన్ని అరల్లో
అన్ని పొరల్లో నేవే వున్నావు
నాకోసం నేను 
ఎక్కడన్న కనిపిస్తేనేమో అని
లేదు నాలోనే నేను లేనప్పుడూ
నేనేందుకు బ్రతకాలి
చలికి ఒణికిన గాలితెర
ఒకటి మళ్ళీ జీవితం తాకినట్టు తాకివెళ్ళింది
అది నిజం అనుకున్నా 
కాదు అది బ్రమని తెల్సింది
అద్దంలాంటి ఆకాశంలోకి
ప్రశ్నలన్నీ పక్షుల్లాగా ఎగిరిపోయాయి
కొన్ని గద్దలై నన్ను పొడుస్తున్నాయి
ఈ రాత్రి ఎంత బావుంది
రేపటి రాత్రిని చూడలేనేమో
ఈ చల్లదనమూ,
ఆకాశమూ ఎంత బావున్నాయి
ఇవన్నీ ఇప్పుడూ నాకోసం లేవేమో
వీటన్నిటినీ చూడటమెంత బాగుంది
కాని రేపటిని కనలేని నాఖు
ఇప్పుడు తలచుకొని చుస్తే అన్నీ
వింతగ కనిపిస్తున్నాయి
రేపటి వెలుగులు చూడలేనేమొ
ఇప్పుడూ మూసిన కనులు
రేపటికి తెరువలేనేమో

మనసంతా ఖాళీగా ఉంది

ఈరోజెందుకో
మనసంతా ఖాళీగా ఉంది
అన్నీ ఒకేలాగా....
అందరూ తనలాగే కనిపిస్తున్నారు
మనసులోతుల్లో మౌనంగా..
ఎవరో పలుకరిస్తున్నట్టు
ఎక్కడ మొదలైయ్యానో తెలీక
అక్కడే మిగిలిపోతున్నా ఇప్పటికీ
అయినా అసలు భాదకు కారనం
ఇదీ' అనీ తెలికపోవడం ఎంత నరకం

ఇద్దరిలో నన్ను ఒక్కడిని మాత్రమే వెలివేసిన క్షనాలు నన్ను చంపేస్తున్నాయి ఇంకా...?

ఇద్దరిలో నన్ను ఒక్కడిని మాత్రమే  వెలివేసిన క్షనాలు నన్ను చంపేస్తున్నాయి ఇంకా...? కాలం చేసిన తప్పిదమా .. నీవు నాకు వేసిన శిక్షో చెప్పుకోలేనుగాని.. మనస్సును ఇంతలా బాదిస్తున్న గతం .. ఎప్పుడూ నన్ను చిత్రవద చేస్తూనే ఉంది..కాణి నీవు మాత్రం గతంలో ఏమి జరగనట్టు ఎంత హాయిగా ఉన్నావో చూస్తుంటే చిత్రంగా అనిపిస్తుంది అస్సలు మనసనేది లేకుండా ఓ మనిషిని పక్కన పెట్టి మాటలతో చిత్రవద చేసి ... మరో మనిషి వంచన చేరి అంతలేని మాటలు .. మనసు భాదపడేలా అతనితోఉంటూ అన్న మాటలు నీకు గుర్తులేవు అనుకుంటా.. వాడు నావైపు చూసిన వెటకారపు చూపులు ఇంకా నన్ను వేంటాడుతూనే ఉన్నాయి ఆ చివరిక్షనాల్లో నీవిచ్చిన దైర్యం  గుర్తుకొచ్చి కన్నీళ్ళపర్యంత ఏడ్చిన క్షనాలు ఎన్నని చెప్పను .. ఎవరికి చెప్పుకోను .. వాడీని నీవున్నావు నీ అండ ఉంది కాబట్టే అంతలా నామీద నా జీవితం మీద దాడీ చేసి ఇప్పటికీ ఎవ్వరికీ చెప్పుకోలేని చోట దెబ్బతీశాడు...ఏమైపోతానో అని కంగారు పడ్డ నీవే ఏమైతే నాకేంటి అన్న మాటలు వినాల్సి రావడం .. ఏది జరగకూడదో అదే జరిగితే తట్టూకోవడం ..ఎలాజరిగింది .. నాకే ఎందుకు జరుగుతోంది అని ఎన్నిసార్లు ప్రశ్నించుకున్నా అన్ని ప్రశ్నలే జీవితం అంటే ఎవరైనా ఆకాశంలో మెరిసే నక్షత్రంలా, న ందనవనంలో పరిమళాలు వెదజల్లే పువ్వులా ఉంటుందనుకుంటారు గానీ, ఒక శిధిల  స్మశానపు బూడిదలా ఉంటుందనుకోరు కదా! చుట్టూ స్మశానం అయిపోవడమే కాదు. తానే ఒక బూడిద కుప్పలో కలిసిపోవడం, తన మంటల్లో నేణు కాలిపోవడం ఏమిటిదంతా? ఏ గ్రీష్మమో వచ్చి ఆకులూ, పూలు రాలిపోతుంటే ఎవరూ అంతగా కుమిలిపోరు. ఏముందిలే మళ్లీ వసంతం వస్తుంది. మళ్లీ చెట్టు చిగురిస్తుంది. ఆకులు పుట్టుకొస్తాయి? పూలు వికసిస్తాయి అనుకుంటారు.కానీ ఏ ఉప్పెనో వచ్చి మొత్తం వృక్షాన్నే కూకటి వేళ్లతో పెకిలించి వేస్తుంటే ఇంక ఆశలేముంటాయి? భగవంతుడిగా చలామనీ అవుతూ ఇవేనా నిన్ను నమ్మినందుకు నాకు నీవిచ్చిన బహుమతి అంతలా ఎలా చేయగలవు ఎలా సాద్యం నీకు ఎవ్వరూ ఇలా చేయ్యలేరు ఒక్క నీవు తప్ప నీ వాళ్లెవరో, పరాయిలెవరో తేల్చుకోలేక తల వ్రక్కలైపోవడమేగా...నమ్మకం లేని జీవితాలతో ఆడూకొని  ఈ మాత్రం దానికి ఇక్కడే నీ స్వర్గం, నీ ఆనంద దుర్గం అంటూ మనిషిని ఈ భూమ్మీదికి ఎందుకు పంపించిన ట్లు? భూమ్యాకాశాలను శత్రువులుగా నిలబెట్టి ఇంకా అతిధి ఆహ్వానాలెందుకు? తన ప్రేమ సామ్రాజ్యం తన చేతికి అందినట్లే అంది హఠాత్తుగా దూరమైపోతే ఈ ప్రపంచం ఉత్త శూన్యంలా కాక మరేమనిపిస్తుంది? ఇన్ని వైరుధ్యాలు చూశాక, ఇన్ని విషపరిణామాలు చవిచూశాక ఇంకా ఈ జీవితం మీద ఎవరికైనా ఆసక్తి ఏముంటుంది? జీవితం కన్నా మరణించడమే మేలనే భావన కలగక ఇంకేమనిపిస్తుంది? ఒక బహదూరపు బాటసారిని మార్గ మధ్యంలోనే ఆపడంలోని మర్మం ఏమిటి? భగవంతుడు అనుసరిస్తున్న ఆ ధర్మం ఏమిటి? నిజం అన్నీ నిజాలే బ్రమల్లో నన్ను పెట్టి ఆడుకున్నావేమో కదు ... నీ ఆట చాలా బాగుంది ఆ ఆట నామనస్సుతో ఆడుకోవాల్సింది కాదేమో .. నేనే దొరికానా అయినా అప్పుదన్ని నిజాలు కళ్ళ్ముందు పెట్టి ఒక్కసారిగా కుప్పకూలిన భవనాన్ని చేసి నా మనసును శిదిలం చేసావు అదేమిటో గానీ, తాను ప్రేమించిన, తన ప్రాణంలో ప్రాణమైన హృదయాన్ని కలవాలనే కోరిక కొందరికి ఒక పట్టాన తీరదు. జీవన వనిలో ప్రేమ పుష్పాలు వికసించాలనే ఆశ ఏ తీరాన్నీ చేరదు. ఊహకైనా అందదు. లోకానికి అంత కఠినమైన మనసుందన్న ఆలోచనైనా రాదు. ఎన్నెన్నో అవరోధాలు అడ్డుపడతాయి? ఎన్నెన్ని సుడిగుండాలు నీ హృదయ నావను నిలువునా ముంచే ప్రయత్నం చేస్తాయి? ఎన్నో అవస్థలు పడి, అన్నీ చేధించుకుని ఎలాగోలా తీరా వచ్చేశామే అనుకుంటే, తాను చేరుకోవలసిన లోకాన్ని అప్పటికే ఎవరో ధ్వంసం చేసి దాన్నో స్మశానంగా మార్చి వదిలేస్తారు. ఒక వాడ కూలి పోతే మరో వాడకు వెళ్లొచ్చు. ఒక ఊరు కాలిపోతే మరో ఊరు చేరుకోవచ్చు. అదేమీ కాకుండా, ఏకంగా నీ లోకాన్నే సమాధి చేస్తే ఆ మనసేమైపోవాలి? ఆ ఆత్మ ఏమైపోవాలి? మొత్తం తన ప్రపంచాన్నే శిధిలం చేసే విధితత్వం మీద, జీవన విధ్వంస కారకుల మీద ఎవరికైనా ఆగ్రహం పుట్టక ఏం చేస్తుంది? గుండెల్లోంచి అగ్ని సరస్సులు పెల్లుబికి రాక ఏం చేస్తాయి? నిరాశల్లో కొట్టుమిట్టాడుతూ నమ్మిన మనిషిని నట్టేట ముంచి మనసును ప్రతి నిమిషం నలిపేస్తాయి ..గుండెను ముక్కలు చేస్తాయి ..నా ఆకాంక్షల నగరంలో అగ్గి ముట్టించి, ఏం బాపుకున్నావు నువ్వు ...ఏం చేసినా దానికో ఫలితం ఉండాలని ఎవరనైనా కోరుకుంటారు?  కలం పట్టిన వాడు తన కావ్యం పూర్తి కావాలనుకుంటాడు. ప్రయాణం చేసిన వాడు తన తీరం చేరాలనుకుంటాడు. ఏదీ ఆశించకుండా ఎవరైనా ఏ కార్యమైనా ఎందుకు చేపడతారు? కానీ, అదేపనిగా హృదయాల్ని గాయం చేస్తూ వె ళ్లే వారికి ఏ లక్ష్యం ఉందనుకోవాలి. దాని వల్ల వారికి ఒరిగేదేమిటి? ఎదుటి వారు కన్నీరు మున్నీరయ్యేలా చేసి ఎవరైనా ఏం బాపుకుంటారు? ఆశే కదా మనిషినైనా లోకాన్నయినా నిలబెట్టేది? ఆ ఆశా సౌధానికే ఎవ రైనా నిప్పంటిస్తే ఏమవుతుంది? హృదయాలు అగ్ని గుండాలవుతాయి. ఆ ఆక్రోశంలోనే ఏమాశించి ఇలా చేశావ ని ఒక హృదయం ఇలా నిదీస్తోంది అయినా అర్దం చేసుకునే మనస్సే నీకుంటే సంతరాల తరబడి నాకీ వేదన ఎందుకు .. మాట ఏమార్చి నేనల అనలేదని అన్నప్పుడూ నాకు నేను ఏంటో అర్దంకాలేదు నీవేనా అలా అంటూన్నది అని ఎన్నిమాటలు మాఋఆయీ .. ఒకే మాటకు కట్టుబడీ ఎందుకు లేవు .. ఎందుకలా మాటలు మార్చేసావు  ఏం  సాదించావు కాని అన్నీ మర్చిపోయి సంతోషంగా ఉన్న నిన్ను చూస్తుంటే నివేనా ఆ నవ్వునీదేనా అనిపిస్తుంది ..నమ్మక తప్పదు కొన్ని నిజాలను ఇలాంటి అవమానం నాఖు జరిగింది పగవాడికి కూడా జరగొద్దు .. మరో మనిషి వద్ద చెప్పుకోలేని ఘటనలు గుండెకు తగిలిన దెబ్బలు
 

పిచ్చాడిలా తిరుగుతునే ఉన్నా గమ్యిం తెలీక నీకోసం

మిగిలిపోయిన గాయాల గురించి
బెంగలేదు..గుండెలో
పగుళ్లిచ్చిన కలల గురించి
పశ్చాత్తాపం అయినా 
ఆదరించే వారేడి
ముళ్లను కౌగిలించునున్నా 
అదే నీ ప్రేమని తెలీక
కళ్లు నులుముకున్న
 ప్రతిసారీ కన్నీళ్ళే వస్తున్నాయి
నిప్పులకుంపట్లు బయటకు 
దూకుతున్నాయి నీజ్ఞాపకాలై 


తెల్లవారుజాముల్లో 
ఎన్నెన్ని మరణాలు
చీకటితెరల్ని చించుకుంటూ..
నాకు నేను మరనిస్తూ
వెలుగుపొరల్ని కౌగిలించుకుంటూ..
నన్ను నేను  అసహ్యించుకొంటూ
చచ్చుబడిన క్షనాలను 
నిద్రలేపిన నీ తియ్యటి గుర్తులు..
నన్ను వెక్కిరిస్తున్నాయి
అక్షరాలు అలసిపోయేదాకా..
పిచ్చిరాతలు రాస్తూనే ఉన్నా అలుపెరగక 

గుండెలమీద రెపరెపలాడే  
జ్ఞాపకాల పేజీలు
నేనేంటొ తెల్సి కూడా 
నన్ను వెతుక్కుంటూ
చుట్టూ సూర్యకిరణాల 
పరిభ్రమణం చేస్తునే ఉన్నాయ్
మైలురాళ్ల వెంట ఆహ్వానతోరణాలు..
నీవనే తియ్యటి జ్ఞాపకాలు
తీరం చేరిన ప్రతిసారీ ఎక్కడో 
నేను  ఓడిపోయిన నిజం
పరుగెత్తే మోహంలో ..
నన్ను కాటేస్తున్న నిజాలు
ఏమేం పోగొట్టుకున్నానో గుర్తించలేక.
నేనోడిపోయాను
రాలిపడుతున్నగతాన్ని  ఏరుకుని
మళ్లీ ఒంటికి అతికించుకోలేక
పిచ్చాడిలా తిరుగుతునే 
ఉన్నా గమ్యిం తెలీక నీకోసం

నాకొక ప్రేమ కావాలి.ప్రేమ మాత్రమే కావాలి.

నాకొక ప్రేమ కావాలి.ప్రేమ మాత్రమే కావాలి.నేను చూడని ప్రపంచాన్ని చూపే నిజ ,నిర్మల,శాశ్వత ప్రేమ...కానీ ,ఎక్కడుందా...ప్రేమ ? ఈ రోజాకు వాసనే కాదు మనసు కూడా లేదనుకుంటున్నాయి ఆ తుమ్మెదలు.వాటికీ మకరంధమే తప్ప బాహ్య సౌందర్యము కూడా కావాలి కదా...!!
          గడ్డి పూలలో నేను ఓ గడ్డి పోచనై కలసి పోవాలి....అనుకుంటాను.కానీ ,భిన్నమైన నా భావాలూ వాటితో కలవనిస్తే కదా....! ఏ వసంతానికో....ఆశల చిరుగాలి నన్ను తాకి ,అమ్మ ప్రేమలా... నన్ను లాలించి కొమ్మకో... ఆకు చొప్పున చిగురింప చేసి , చేట్టువైన తర్వాత ఇతరులకు నీడ నివ్వడానికైనా... బ్రతుకు అన్నట్టు శాసిస్తోంది.
             భావాల బరువు తాళలేక నా పూరేకులు ఒక్కొక్కటే రాలిపోతున్నాయి.అన్నీ, రాలితేనే కదా నాకు హాయి.నాకు లేని స్వేచ్చ నా భావాలకైనా కలుగుతుంది. వసంత చిరుగాలి నువ్వు తప్ప నాకెవరున్నారు  చెప్పు నా బాధను పంచుకోవడానికి.అలా...అలా... గాలికి కొట్టుకోనిపోతూ...నా కలల ప్రేమసౌధం తాజ్ మహల్ ని చేరి ,ముంతాజ్ సమాధిపై రాలి ,వాడిపోయినా.... మరుజన్మకైనా... నేను కోరే ప్రేమ దొరుకుతుందేమో....
                     ఎన్నటికీ చిగురించని నా ఆశల్లా...మోడువారిన దేహంతో... ఆ చెట్టు మాత్రమే మిగులుతుంది నా జ్ఞాపకాల నీలి నీడలను ఈ భూమిపై పడవేస్తూ....పువ్వు లాంటి నా మనసేనాడో వాడిపోయింది.గాలితో కలసిన నా ఆత్మ నను కన్న నా దైవం వద్దకు వెళుతోంది..."నేనొక ప్రేమ పిపాసిని" అని పాడుకొంటూ .....

నీ మదిచేరని నా గుండెచప్పుళ్ళు...(34)

1) కలానికి కాలానికి కవితకు అందని
శూన్యం లోకి జారిపోతున్నా కాస్త కాపాడవూ.

2) రాలిపోయిన కాలంనన్ను రాయిగా మర్చింది
భ్రతుకు భారంగా నడుస్తున్న జీవితంసాక్షిగా

3) ఓకాలమా కన్నీటి చుక్కల్లే జారికరిగిపోకు,
నాకన్నుల్లో కలలున్నాయి అని మర్చిపోకు

 4) కాలం కరుడుగట్టిన జ్ఞాపకమై వేదిస్తుంది
నీన్ను నన్ను వేరు చేసిఆనందిస్తంది

5) ఎవరేమైతే నీకేం? ఎవరెలాపోతే నీకేం?
నీ సంతోషం కోసం ఎలాగైనా నటీస్తావు ..సావిత్రిని మించిన నటివి

6) బలే తొందరేంటి నీకు,,,కలిసెళ్దాం అన్నావు
తిరిగిచుస్తే ..మరొకళ్ళతొ కల్సి నడిచి వెలుతున్నావ్

7) మదిలో ఏ మూలో.. కదిలాడుతున్న నిశ్శబ్దం
జ్ఞాపకాల దొంతర కదిలిన చప్పుడులో కల్సిపోతోంది మౌనంగా

8) రిక్తహస్తాలతో నీ ఎదుట నిలిచాను
ప్రేమీంచే మనసు తప్ప మరేమీ ఆశించలేని నిర్వేదంలో

9) గులాబీవేకదా అని గుండెలకు దగ్గరగాచేర్చుకున్నా
నమ్మించి నాకుతెలియకుండానే నీముళ్ళుతో గుచ్చేశావుగా

10) నా కన్నులు కంటిపాపైన నీకు అర్పితం.
అందులో కన్నీరు మాత్రం నాకు సొంతం.

11) ఎందరిలో నేనున్నా, నా ఊహలు నీకు అంకితం.
నీ జ్ఞాపకాలతోనే చివరకు అయిపోతానేమో అంతం.

12) కన్నులకు కలలు సహజం.
ఆ కలలు ఏవేవో ఊహల ఫలితం.

13) ఎక్కడికి వెల్లీపోతున్నావ్
నాలో నిశ్శబ్దాన్ని రగిల్చి మౌనంగా

14) ఎన్నో దేహాల్ని అపవిత్రం చేసి
చిలిపిగా నవ్వుతూ కాలాన్ని కాటేసింది.

15) ఎదురుచూసిన రాత్రులన్నీ ఏమరపాటుగా
నిర్జీవమై మనసు పేజీల్లో దాక్కుని బిక్కు బిక్కు మంటున్నాయి

16) ఎవరక్కడ ఎందుకురా నన్ను వెక్కిరిస్తావు
ఓటమిని నా జేబులో పెట్టుకొని తిరుగుతున్నాగా

17) చీకటి మాటున దాగున్న అసలు నిజాలు
చూడాలనుకున్నా చూడలేని మనస్సులేని మనుషులు

18) బిగిసిన గుప్పిట్లో నిన్నటిని దాచాను
రాబోయే రేపటిలో నిన్ను చూసుకోవాలన్న ఆత్రంలో

19) అవసరం అన్నీ నేర్పుతుంది
ఇప్పుడు నీతో యుద్ధం అవసరం అందుకే ఈ మౌనం

20) లోకం ఒక పెద్ద కత్తులబోను
ఒడిసి పట్టుకొనే లోపే గుండెల్లో గుచ్చేస్తారు

21) నీ ఒంటరితనం పొగోట్టుకోడానికి
నన్నొంటరిని చేసి..ఏకాంత మందిరాన్ని సృష్టించావుగా..?

22) జ్ఞాపకాల సంచీలోంచి
కొన్ని క్షణాల వెలికితీసీ చూసుకుంటూనే ఉన్నా

23) కల్లల అలల తెప్ప మీద జ్ఞాపకాన్ని
దాచేస్తూ సూర్యుడు తన వేడి కిరనాలతో వచ్చేశాడు

24) నేనుండాల్సింది నీ లోపల కాదు అనుకున్నావేమో
నన్ను శోధించుకోవాల్సింది లేదని మనసు గది బైట్ పడేశావు

25) మనసులో చేరిన కాసిన్ని అక్షరాలు
పంజరంలో పక్షుల్లా విలవిలలాడుతూనే ఉన్నాయి

26) ఎక్కడో ఏ మూల నుంచో గతం గాయాలై
మనసులో భాదను తిరగబెడుతూ తగలబెడుతూనే ఉంది

27) నీకేం నువ్వు కలగా జ్ఞాపకామై మిగిలిపోతావు
నేను ఇలలో బ్రకాలో లేదో తెలీక భారంగా కాలం వెల్లదీస్తున్నా

28) మనల్ని మనం పోగొట్టుకోవడం చాలా తేలిక
తిరిగి పొందాలంటేనే..ఎన్నీ జీవితకాలాలు పడుతుందే తెలీదు

29) కారుచీకటిని నిలువున చీలుస్తూ
పరుచుకుంటున్న వెలుగుల నాకు నేను కనిపించడంలేదెందుకో..?

30) నా మాటలన్నీ నిశ్శబ్దాన్ని కావలించుకొన్నాయి
గొంతులో ఆగిపోయిన స్వరమేదో రాగంఆలపిస్తూ

31) గుండె చీల్చుకొని నేను పేట్టే ఆక్రందన
నీ శబ్దంలో మౌనంగా రోదిస్తూ కలిసిపొయింది

32) ఉప్పెనలా ముంచే నీ ఙ్ఞాపకాలతో
నా మనసంతా కన్నీటితో తడిచిపోతుంది.

33) నిజానికి మనసెప్పుడూ గాజుపలకే
పగులుతూనే ఉంటుంది..నేవెన్ని సార్లు పగులగొట్టినా...?

34) ఆలోచనల సాయంతో ఆశయాల మెట్లు ,
ఒక్కొక్కటి ఎక్కుతూ గమ్యాన్ని చేరుకోలేక జారిపోతున్నా..?

35) ఏకాంతంలో నీతో ముచ్చట్లు చెపుతూ
ఒంటరితనంలో నిన్ను తలుచుకుని దుఃఖిస్తూ వుంటాను

36) పలకరింపు సమాధానాలన్నీ కుశలాలే
మరి ఇక్కడ కనిపిస్తున్న శకలాల ఆనవాళ్ళేంటో.

37) గుండెలోకిజారే అశ్రువులు గర్భంలోకి చేరితే
మనిద్దరి రహస్యాలను విప్పుతూనే ఉంటుంది

38) కంటతడిని గుండె అడుగున దాచి
గుండె వ్యధను మునిపంటి అంచున మిగిల్చనులే.

39) బాషపై పట్టు లేదు పదాలు తడుముకుంటాను!
భావంనా భాద్యితే అయినా ..గుండె చప్పుల్లే నా అక్షరాలౌతాయి

40) గమ్యాలు వెతుక్కుంటూ సాగుతున్న ప్రయాణంలో
వెనుక్కు తిరిగి చూసుకుంటే అంతా సూన్యిం కనిపిస్తుంది ఎందుకని

41) కొన్ని క్షణాలను దోసిట్లో నింపుకుని
ఎకాంతంగా నన్ను నేను అభిషేకించుకోవాలనిపిస్తుంది

42) నీవు కన్నీరు ని కాలానికొదిలేసి
బాధల బరువులు దించుకుని పారిపోయా వెందుకనో

43) వాడిపోతానని పువ్వుకి తెలుసు
మగువ తలలో చేరి నలిగిపోవడానికే సిద్దపడుతుంది

44) నా లోని అంతర్మధనం లో ఇలా నాలో నేను
నలిగి పోతున్న క్షానాలు ఎన్నని చెప్పుకోను చెప్పు

45) బిగిసిన రక్కసి కాలం కౌగిలిలో
గుంబనంగా ముసురుకున్న నా ఒంటరితనం

46) ఈ కాలచక్రం దయలేని కసాయిలా
నా జ్ఞాపకాలను తొక్కుకుంటూ కదిలిపొతూనే వుంది.

47) నా కలల వనం కన్నీరు పెట్టింది
ఆ వనంలో నెమ్మదిగా నడుస్తున్న నేను ఎటువెళ్ళాలో తెలీక....

48) ఒకరి కలలోకి ఒకరం ప్రతిరాత్రి
నిరాటంకంగా దూరిపోవచ్చు ఎందుకంటే నిజం కాదుగా

49) నిశ్శబ్దంలో మరో నిశ్శభ్దాన్ని మోస్తూ ఓంటరిగా నీకోసం
నడకా సాగిస్తున్నా ఈ చిమ్మచీకట్లో గమ్యిం చేరుకుంటా నన్న ఆశలేదులే..?

50) కొన్ని జ్ఞాపకాలు చిదిమినప్పుడు కలిగే నొప్పిలో
తెలియని ఆలొచనలనుంచి గతాన్ని తవ్వుకుంటున్నాను

51) బాధలో ఒరిగిపోతూ... సంతోషంలో కరిగిపోతూ
మరణం మనకు ఓ జ్ఞాపకంలా మిగులుతుంది కదూ

52) మనిషికి మరణం ఉన్నట్టు...
మనస్సుకు మరణం ఉంటే ఎంతబాగుంటుందో..

53) నిన్ను చూసిన కళ్ళకు కన్నీరు మిగిలింది.
దాచుకున్న జ్ఞాపకాలతో గుండెకు గాయం అయింది

54) అనునిత్యం.. పోరాడుతోన్న ఓ జ్ఞాపకాన్ని నేను
జరుగుతోన్న నిజం లో నేను అబద్దంతో పోటీ పడలేక మౌనంగా ఉన్నాను

55) అబద్దాన్ని.. అబ్బురపరిచే..హంగుల రంగులతో..
అవేనిజాలనుకుంటున్న..నీ మనసుని..నేనెలా మార్చగలను ఏమార్చగలను

56) కరిగి పోయిన కాలంలో నా కన్నీటి సాక్షిగా,
మన గతాన్ని జ్ఞాపకంగా మార్చినా ఎక్కడో ఏదో తెలియని అలజడి

57) ఏ రూపం లేకుండా గతిస్తున్నా అక్షరాలు
కొంత కాలం గా అజ్ఞాతం చేస్తున్నాయి నేనేవరో తెలియనట్టు

58) గుండె పచ్చి పుండుగా మారినప్పుడు
వేదన నిశీదిని ఆక్రమించినప్పుడు నీవే గుర్తుకొస్తావు

59) ఒంటరితనం లో నీజ్ఞాపకాలు
గుండె పచ్చి గాయంలో చేరి బాదిస్తుంటాయ

60) గాయపడ్డ నా మనసు
గతంలోనే నిలిచిపొయింది ముందడుగు వేయలేక

61) ఒక్కొ జ్ఞాపకం గాజుపెంకులా మారి
హృదయాన్నిగుచ్చి గాయాల మయం చేస్తున్నాయి

62) చెంపలపై మౌనంగా జారుతున్న కన్నీరు
గుడెళ్ళో గాయం పైచేరి ఓదారుస్తున్నట్టుంది.

63) రాలిపడుతున్న అనుభూతులు గాయాలైయి
మనసు పొరల్లో జ్ఞాపకాలుగా రోదిస్తున్నాయి.

64) మన ఎడబాటు గాయంమై
మరువలేని గతాన్ని జ్ఞాపకంలో దాచింది

65) ఏడుస్తున్నాను అని తెల్సి మరీ ఏడిపిస్తున్నావు
అందుకే నిన్ను నా మనసు తెల్సిన మనిషి అన్నా తెలుసా..

66) ఇన్నిసార్లు ఓడిపోయాను కాబట్టేమో
నాకు ఇంక అస్సలు గెలవాలనిపించడం లేదు

67) నిశ్శబ్దం అలముకున్నఏకాంతలో
నీతో మాట్లాడుతునే ఉన్నా నామాటలు వినిపిస్తున్నాయా

68) నన్ను నేను ఎప్పటికప్పుడు
ఖాళీ చేసుకుంటున్నా ఎప్పటికైనా నీవొస్తావని

69) మౌనమే భాషై.. అంతరంగంలో ఆలాపనై
వెతుకుతూనే ఉన్నా నా అన్వేషన అగదు వీవు కనిపించే వరకు

70) ఎరుపు జీరలు బారిన నా కళ్ళ లోగిలి,
విశ్రాంతిని కోల్పోయినా...నీకోసం వెతుకుతూనే ఉన్నాయి

71) నా మనస్సాక్షి ఎప్పుడూ ఓడిపోతూనే ఉంది
నీ ఆనందంకోసం..నిన్ను మనిషిగా గెలిపించడానికి

72) జ్ఞాపకాలన్నీ లైబ్రరీగా దాయాలంటే,
గాలి కూడా చొరబడని మరో ప్రపంచాన్ని సృష్టించాలేమో..?

73) అనుభవాల్ని అక్షరాల్లోకి తర్జుమా చేస్తున్నప్పుడు
నేను మళ్ళీ మళ్ళీ పుడుతుంటాను అప్పటికప్పుచు చచ్చిపోతూ ఉంటాను

74) జీవితమనే ప్రోగ్రాం రాసిన దేవుడు
చావనే బగ్‌ని మాత్రం సరిచెయ్యకుండా వదిలేసాడు

75) నీ గుండెకి కళ్ళు లేవు
అందుకే నీ మనసుకు కన్నీటి విలువ తెలియదు...?

76) అణుక్షణం ఆత్ర్రం నాకు
ప్రతి పుటను నీ ప్రేమతో తీర్చిదిద్దాలని.

77) కొన్ని ప్రశ్నలు నన్ను ఎప్పుడూ నిలదిస్తూనే ఉంటాయి
నీకోసం ఎప్పుడూ నా ఆలోచనలు ఎగిసిపడుతూనే ఉంటాయి

78) నాదేంటో పిచ్చి మనసు కదూ
అవును కాదుల నడుమ ఊగిసలాడుతూనే వుంటుంది...?

79) నేను మౌనాన్ని ఆశ్రయించాను
నీతో మాటలతో యుద్ధానికి దిగలేక

80) నువ్వు దోచుకెళ్ళిన నా మనసు గోడల మధ్య...
నీ భావాలను బంధించ లేను..నన్ను నేను దాచుకోలేను నేనంతే మరి

81) అనురాగం అంతరంగాలైన నీ తనువు నీదైందిగా
అయినా కాంక్ష లాసజ్య కౌగిలితో నిండి నీ స్త్రీత్వము నేడు ఏమైందో చెప్పవూ

82) వైరాగ్యిం నిరాశ నిస్పృహల నిర్వేదంతో నిండిన....
ఈ పనికిమాలిన గుండెను ఎవరైనా తీసుకోరూ

83) చావుని దగ్గరగా చూడాలని ఉందా
అయితే నీతో స్నేహం చేయాల్సిందే

84) ఎవ్వరి ముసుగు తీసి చూసినా
ఏడుస్తూనే వున్నారు.. కళ్ళకు చీకటిని చుట్టేసుకుని

85) ఒంటరితనాన్ని నాకు పరిచయం చేసి
పరిచయం చిరునామా మార్చుకుంది ఎందుకో

86)కలయికలూ కన్నీటి వీడ్కోల నడుమ
కాలాన్ని కర్కసంగా ముక్కలు ముక్కలు చేస్తున్నా.

87) కాలం కొలిమిలో క్షణాలు కరిగిపోతున్నాయి
నేను కాలగర్బంలో కల్సేలోపు ఒక్కసారైనా నిన్ను చూడగలనా.

88) మదిరపాత్రకు ఎప్పుడు చిల్లులు పడ్డాయో
జ్ఞాపకాలన్నీ ముత్యాలై దొర్లుతున్నాయో చూడు

89) వదిలించుకుందామంటే వదలనివి..వదల్లేనివీ కొన్నైతే
వదిలించుకోవాలనే కోద్దీ బిగుసుకునేదీ నీతో నా స్నేహమే కదూ..

90) ఆనందాలు అక్రోసిస్తున్నాయి
గుట్టలుగా మారిన నిరాశా శిధిలాల్లో చిక్కిన మనస్సాక్షిగా..

91) చీకటి నిండిన ఏకాంతంలొ
నీకోసం ఎదురు చూడని రోజు క్షనం లేదంటే నమ్ముతావా..?

92) ఎదలో వ్యధగా మసలిన జ్ఞాపకం
రెప్పల మాటున కన్నీరై ఒదిగి౦ది నిన్నే తలస్తూ

93) ఓయ్ నేను కవితలు రాస్తున్నా అంటే
కన్నీళ్ళు చూపించు అంటావేం.. కవితలు రాస్తే అవేవస్తాయా..?

94) నీ ఊహల అలికిడైతే చాలు
గుండె కొట్టుకోవడం మానేసి నీకై ఎదురు చూస్తుంది

95) నన్ను ఊరడిస్తావు అనుకున్నాగాని
నాకళ్ళను కన్నీళ్ళ ఊటబావి గా చేస్తావనుకోలేదు ప్రియా

96) ఎరుపు జీరలు బారినపడ్డ కళ్ళ లోగిలిలో
కనురెప్పల్ని మూయనివ్వనంటూ పంతం పడుతోంది "జ్ఞాపకం

97) నాలో నుంచి నేను బయటకొచ్చాను
నీవు ఇక్కడెక్కడో ఉన్నావని తెల్సి..ఇంతకీ ఉన్నావా ..? లేవా..?

98) మనసును చదును చేసుకొన్నా..
జ్ఞాపకాల విత్తనాలేసి కొత్తవి సృష్టిద్దామని

99) నన్ను ఎప్పుడూ ఓడించడం నీకలవాటు
ఓడిపోతూ నిన్నుఎప్పుడూ గెలిపించడం నాకలవాటు

100) నీ కెంత స్వార్ధం సంతోషాన్నంతా మూటకట్టి అందరికీ ఇచ్చి
విషాదాన్ని మాత్రం నా మనస్సుమీద విరజిమ్మి నవ్వుతున్నావెందుకో

101) కాలంతో పాటు కలసిపోతున్న క్షనాల్లో నీకోసం తపిస్తు
నన్ను పారేసుకున్నా నాకు ప్రతిఫలంగా శవపేటిక ఇచ్చావుగా..?

102) మోయలేని భారంతో...మనసు కృంగిన ఈ రోజు
కొండంత ఓదార్పు ఇచ్చే మనస్సు కాస్త దొరుకుతుందా ఎక్కడైనా..?

103) నామదిలో నిశ్శబ్దపు ఒంటరి రాత్రి నన్ను వెక్కిరిస్తుంది
జ్ఞాపకాల దొంతరలు కదిలిన చప్పుడు బరించలేని భారంగా మారిందీరోజు

104) నీ మౌనం చూసి మౌనం అంటే విసుగొచ్చింది
నేను మౌనానికి చేరువయ్యాను మరణాన్ని చేరుకోలేక..?

105) నా మనస్సాక్షి ఎప్పుడూ ఓడిపోతూనే ఉంది
నిన్ను నిన్ను గా గెలిపించడానికి....నేనేమైపోయినా పర్వాలేదు....?

106) మనసులోంచి అక్షరంగా బైటపడే వరకూ నన్ను
నరక యాతన పెడుతున్నాయి ఈ అక్షరాలు గుచ్చేస్తున్నాయి గుండెల్లో.?

107) నా మనసుకు ఏ దెబ్బ తగిలిందో ఏ నొప్పి కలిగిందో
ఆలోచనే లేదు నీకు నా కంట కన్నీరు తెప్పించాలన్న ఆరాటం ఎందుకు నీకు..?

 108) నీ మనసుకి చదువు రాదనుకుంటా
నా మనసుని చదవటం రావట్లేదు అయినా నామనస్సుతో నీకు పనేంటి..?

109) కన్నీళ్ళు తాగి కొనఊపిరితో ఉన్న జ్ఞాపకాలను
గతం పొలిమేరలో సజీవ సమాధి చేస్తున్నాను ఇంక బ్రతకాలన్న నమ్మకంలేక...?

 110) రోజుకో గాయమవుతోంది నా మదికి
నీకోసం ఎదురు చూసిన ప్రతిసారి ఎదపై గాయాలే మిగులుతున్నాయి..?

111) కంటికి కన్నీటి తెరలు కట్టినా కూడా లోపలి బాధను
కనిపించకుండా చెయ్యలేక పోతున్నాను బ్రతికున్న శవాన్ని కదా ఇప్పుడు...?

 112) అనుభవాల్ని అక్షరాల్లోకి తర్జుమా చేస్తున్నప్పుడు
నేను మళ్ళీ మళ్ళీ పుడుతుంటాను ఎందుకో తెలీదు మళ్ళీ బ్రతకలేక చస్తుంటాను

 113) నా గుండె చనిపోయి వసంతాలు గడుస్తుంది
బ్రతుకుతానని బ్రతికిస్తావని ఆశ ఎప్పుడో చనిపోయింది..?

 114) నీ ప్రేమ నిండిన మాటలకోసం వేచి చూసేప్పుడు
నీలో పలికిన మౌనం నన్ను ఎప్పుడూ నిర్జీవున్నిగా మర్చేస్తూనే ఉంది,...?

 115) కన్నీటిస్నానం చేసొచ్చిన కనులు కళకళలాడుతూ కనిపిస్తాయేమో నీకు
మళ్ళీ మళ్ళీ ఏడిపించడానికి నీవు ఎప్పుడూ సిద్దం అవుతూనే ఉంటావు ఎందుకని..?

 116) నిజాన్ని కూడా అనుమానంగా చూడాలనిపిస్తుంది
కొన్ని స్నేహాలు చేస్తే నమ్మకాన్ని కూడా నిందించాల్సిందే కొన్ని నిజాలు వింటుంటే..?

 117) చలి రాత్రి చెలికాడితో సరసాల్లో ఉన్నట్టుంది
మాట వినే తీరిక లేదు...నన్ను గుర్తుపెట్టుకోవాల్సిన అవసరమూ లేదు..?

 118) నీవు కావాలంటూ మనసు తడబడుతుంటే
నను వదిలేపోయీ మరొకరిని చేరాలని నను ఒంటరి చేసావు కదూ ..?

119) నీరాశతో నిండిన నిశ్శబ్దపు శిలగా మారాను
కన్నీటి జలంలో మునిగిపోతున్నా మరిక ఎప్పటికీ తిరిగిరానేమో

 120) గతం జ్ఞాపకాలుగా మట్టిపొరల్లోకి చేరిపోయింది
నీ జ్ఞాపకాల్లో మరొకరు చేరారుకదా అందుకేనేమో  కదూ     
                                                                                                              

 

ఆంద్రా కన్నడ... కవుల సంగమం లో Nenu

ఆంద్రా కన్నడ కవుల సంగమం లో నాకు ఆహ్వానం రావడం మిరాకిల్ ఆ సభకో హైకోర్టు జడ్జి సమక్షంలొ నేను కవిత చదువుతున్నప్పటి ఫోటో..కవితను సునాయాసంగా సులువుగా చెప్పగలిగే పెద్దల మధ్యి నేను అన్నది ఇప్పటికీ నాకు కలగానే ఉంది..
అనంతపురం జిల్లా రాయదుర్గం లో 16 న ..ఆంద్రా, కర్నాటక కవుల సమ్మేలనం లో నాకు రమ్మని ఆహ్వానం రావడం ..మహా మహా కవుల మద్యి నేను ఓ కవితను చదివే అదృష్టం కలగడం నిజంగా మిరేకిల్ లా అనిపిస్తుంది నేను ఆ కవిసంగమంలో పాల్గోవడం చాలా అచ్చర్యంగా ఉంది ......ఏదో ఫేస్ బుక్ లో,బ్లాగ్ లో  పిచ్చి కవితలు రాసుకునే నాకు ఇలాంటి అవకాశం వస్తుందని అస్సలు ఊహించుకోలేదు...

 ఆ మహా కవిసంగమంలో నేను చదివిన కవిత

నేను కవిని కాను కాంట్రవర్సిని కళ్ళకు కట్టి నట్టు చూపే ఓ క్రైం రిపోర్టని మరి నేను కవిత రాస్తే హత్యలు రక్తపుటే రులే ...

                 గతం నుంచి సూన్యింలోకి

ఏంటో నేను పుట్టిన ఈ గడ్డపై నక్కి నక్కి బ్రతుకుతున్నా
అందుకేనేమో నాలొని సంతోషాన్ని దొంగలించి భయాన్ని  బదులుగా ఇచ్చారు

నా మెదడుఓని లోని ఆలోచనల్ హత్య చేసి
అనుభవాల బూడిద పూసుకున్న బైరాగిని
" కొందరు జ్ఞాపకాల చురకత్తి గుండెల్లో గుచ్చి ఏం సాదించారో ఏంటో "

నెట్టుటి మరకలు అంటిన నా మనసు అక్షరాలను ముందేసుకొని ఆనందాని వెతకాలని చూస్తే 
అక్కరలేని వేదన నన్ను వెక్కిరించింది

మరచిన గతాన్ని తవ్వి చూడాలనున్నప్పుడల్లా
కరుడు గట్టిన నిజం కదల్లేని స్థితిలో
నన్ను ఒంటరిని చేసి వెక్కిరిస్తుంది
ఈ సమాజంలో నేనెటు పోతున్నా
కలానికి కాలానికి కవితకు అందని సూన్యింలోకి జారిపోతున్నా

ఒరేయ్ భాదకు అలవాటు పడ్డా ఏదోటీ చేసి మళ్ళీ ప్లీజ్ భాదపెట్టవా

ఒరేయ్ ప్లీజ్ భాదకు అలవాటు పడ్డా ఏదోటీ చేసి మళ్ళీ భాదపెట్టవా నీకౌగిలిలో తను తక కౌగిలిలో నీవు ఉన్నారని తెల్సు అప్పుడూ నీవు పెట్టిన భాద ఇప్పటికీ ఉన్నా నీవు చేసిన ద్రోహం పెట్టిన భాదకు అలవాటు పడ్డా నీలాగా డ్రామాలాడి నీ స్వార్దం కోసం జిమ్మిక్కులు చేసేవాళ్ళూ నాకు లైఫ్ దోరకలేదు ఇంక నీలాంటీ వేష్టుగాళ్ళు దొరకరేమో..ప్లీజ్ నీవు పెట్టిన టార్చర్ కు అలవాటు పడ్డా.. మళ్ళి ఏదోటి చేసి నన్ను భాదపెట్టరా నీకు వెన్నతో పెట్టిన విద్యేగా అప్పుడు నీ స్వార్దం కోసం తనను నమ్మించి ఏమార్చి ...నీవనుకున్నది సాదించావు.. నిన్ను తప్పు పట్టను తనను తప్పు పట్టను .. ఎందుకంటే నాకునీలా చేయడం చేతకాదు కాబట్టీ నిన్ను నమ్మి నన్ను అనరాని మాటలు అని నిన్ను చేరింది ఇప్పుడు ఇద్దరూ బాగున్నారుగా ప్రపంచంలో సంతోషాన్ని మీ ఇద్దరే నింపుకొని . .. నా జీవితమనే ఓ రాయిపై నిలబడి.,,, ప్రకృతిని అశ్వాదిస్తూ ..  ఒకరి కళ్ళలోకి ఒకరు చూస్తూ .. అప్పుడప్పుడూ నా ప్రస్తావన వచ్చినప్పుడు అదో పెద్ద జోక్ లా నవ్వుకొంటూ ...జరిగిన గతాన్ని తలచుకొన్నప్పుడల్లా ఇక్కడ నేను తను గుర్తొచినప్పుడల్లా .. తను అన్న మాటలు మనసులో అలజడి చేసి  ఓ కన్నీటి చుక్కను కార్చడం తప్ప ఏం చేయగలను అందుకే మళ్ళీ ఏదోటి చెయ్యరా . . తనకు చెప్పి తనను ఏదో అంటున్నాను అని ఓ సీన్ క్రియేట్ చేసి తనతో నన్ను తిట్టేలా చేసి ఆనందిస్తావుగా మల్ళీ చేయ్యరా ప్లీజ్ నన్ను ఎంత మాటలైన అనటానికి తనెప్పుడూ సిద్దమే ..నన్ను తప్ప ప్రపంచంలో అందర్నీ నమ్ముతుంది...అలాంటి మనిషిని.. సో నీకు మళ్ళీ మళ్ళీ రిక్వెష్టు చేస్తున్నా ఎదోటి చేసి తను నన్ను తిట్టేలా చేయతే.. పాపం తను కూడా నన్ను దూషించి ఎన్ని రోజులైందో  ప్లీజ్ రా ఏదోటి చేసి గతంలో పట్టిన భాదకంటే భాగా భాదపడేలా చెయ్యరా  చెయ్యి ప్లీజ్ నీవు పెట్టే భాదకు నేను అడిక్ట్ అయ్యానుఒరేయ్ నా కన్నీటీ బొట్లను రక్తలు చుక్కలుగా మార్చేయ్  ప్లీజ్ అది నీ ఒక్కడివల్లే సాద్యీం .. నమ్మిన మనిషిని ఎన్నిమాటలైన అనగలగటం తను మాత్రమే చేయగలదు ప్లీజ్ రా నన్ను భదపెట్టరా

మనసున్నోడీని కాబట్టే నన్ను మాయచేశావు

నీవాడినే నేను 
మనం  అన్నది గతం
నా అన్న పదంలోంచి 
నన్ను తరిమేశావుగా
అయినా నా మనస్సులో 
నీవదిలిన
ఆ స్నేహకుసుమాల 
వాసనలు నను  వీడలేదులే ...?

నాలో కనిపించని 
ఆనందం నీలో నైనా
మిగిలిపోయిందన్న 
ఆనందంలో
అప్పుడప్పుడూ 
ఏడుస్తూ నటిస్తుంటా
అందరూ 
నవ్వుతున్నారనుకుంటారు 
అవి ఆనంద భాష్పాలని 
బ్రమ పడతారు
అసలు నిజం తెల్సిన 
గుండె నీదొక్కటే
నాదన్నది నీదగ్గర వదలి
నేనున్నది నీకోసమే కదా

మనసున్నోడీని 
కాబట్టే నన్ను మాయచేశావు
పిచ్చాడీని చేసి ఇంకా 
నీకోసం నీవు వదలిన
జ్ఞాఫకాళ్లో నే తచ్చాడుతున్నా 
దొరకవని తెల్సీ కుడా

నీ మెళ్ళో లాకెట్ ఈ రోజెందుకో నన్ను వెక్కిరించింది

నీ మెళ్ళో లాకెట్ ఈ రోజెందుకో నన్ను వెక్కిరించింది..ఈ రోజు మద్యాన్నం నుంచి చూస్తున్నా  నీ మెళ్ళే మెరుస్తున్న లాకెట్..ఎవరిచ్చారో తెలీదు ... నన్నా లాకెట్ ఎందుకో వెక్కిరిస్తున్నట్టు అనిపించింది .. అన్ని మరచి రాష్ట్రంలో జరుగుతున్న పరినామాలను మర్చి నీ లాకెట్ వైపే చూస్తున్నా ..అ లాకెట్ మెరుస్తూ వయలు బోతూ నన్ను చీ వెదవ నీవేంటో అంటూ నా స్థానాన్ని అక్రమించా అంటు వెక్కిరిస్తోంది .. నిజమే కదూ .. ఎప్పుడో అక్కడనునుంచి నెట్టివేయబడ్డా... అక్కడ నేను లేను ఎవరో చేరాను నన్ను మరిపించారు కదూ నీవు ఓడించావో ఓడిపోయానో తెలీదు ... మొత్తానికి నీవిషయంలో ఓటమి నన్ను నా తలను తెగ్గొట్టింది.. నన్ను ఒంటర్ని చేసింది.. ఈరోజు నీ మెడలో మెరుస్తున్నలాకెట్ ఈరోజు వెక్కిరించింది .ప్లీజ్ నిజం చెప్పవూ అని అడగాలని ఉంది .. కాని సమాదానం చెప్పాలని నీకు ఉండాలి గా.. హా ... అంత టైం నీకుందా.. అనినేను అనుకోను ... కదూ నిజమే ఇంకా నేను గుర్తుండాలి అనుకోవడం నాపిచ్చి .. గుర్తుంటాను అనుకోవండం కూడా నా పిచ్చే ఏంటో పిచ్చి మనస్సు నా మాటవినదు .. నీవు మారావని చెప్పినా అప్పటి నీలో నేను లేను మరొకరు చోటు చేసుకున్నారని చెప్పినా ఎక్కడో చొట నీ మనస్సులో ఉంటాను వెతకమని అంటుంది .. నా పిచ్చిగాని ఆ అవకాశం లేదు కదూ 

నీ జ్ఞాపకాల సడిలో
ఓ విషాదగీతం లాకెట్ రూపంలో
నా గొంతును నులిపేస్తుంది

నా నిశబ్దపు గోడలను
తడుముతున్న నీ ప్రతిధ్వని
చీకటి రాత్రుళ్ళు పై కప్పుపై
కదలాడే నీ ఛాయా చిత్రాలు
కదలాడుతూ కదలాడుతూ 
ఆగిపోయే కాలం వెక్కిరిస్తూనే ఉందిలే

ఒక్కో కన్నీటి చుక్క
వేల వేల ప్రళయాలై నన్ను
ముంచెత్తుతున్నాయి
నన్ను పైకి లేవనీయకుండా
నన్ను నాకు నాకు కనబడనీయకుండా చేస్తుంది
ఏడ్వటానికి కన్నీరు కరువైనా ఈ రోజు
నీ ఒక్కమాటకోసం ఎదురు చూడాలని ఉంది
నా మీద నమంకం లేక నాలో నేను
ఒంటరిగా ఏకాంతంగా  చీకట్లో రోదిస్తున్నా

నా గులాబి అని నమ్మితే గుండెల్లో గుచ్చేసిందిగా..?

ఆంద్రా, కర్నాటక కవుల సమ్మేలనం లో నాకు రమ్మని ఆహ్వానం

అనంతపురం జిల్లా రాయదుర్గం లో 16 న ..ఆంద్రా, కర్నాటక కవుల సమ్మేలనం లో నాకు రమ్మని ఆహ్వానం రావడం ..మహా మహా కవుల మద్యి నేను ఓ కవితను చదివే అదృష్టం కలగడం నిజంగా మిరేకిల్ లా అనిపిస్తుంది నేను ఆ కవిసంగమంలో పాల్గోవడం చాలా అచ్చర్యంగా ఉంది ......ఏదో ఫేస్ బుక్ లో,బ్లాగ్ లో  పిచ్చి కవితలు రాసుకునే నాకు ఇలాంటి అవకాశం వస్తుందని అస్సలు ఊహించుకోలేదు...

 ఆ మహా కవిసంగమంలో నేను చదివిన కవిత

నేను కవిని కాను కాంట్రవర్సిని కళ్ళకు కట్టి నట్టు చూపే ఓ క్రైం రిపోర్టని మరి నేను కవిత రాస్తే హత్యలు రక్తపుటే రులే ...

                 గతం నుంచి సూన్యింలోకి

ఏంటో నేను పుట్టిన ఈ గడ్డపై నక్కి నక్కి బ్రతుకుతున్నా
అందుకేనేమో నాలొని సంతోషాన్ని దొంగలించి భయాన్ని  బదులుగా ఇచ్చారు

నా మెదడుఓని లోని ఆలోచనల్ హత్య చేసి
అనుభవాల బూడిద పూసుకున్న బైరాగిని
" కొందరు జ్ఞాపకాల చురకత్తి గుండెల్లో గుచ్చి ఏం సాదించారో ఏంటో "

నెట్టుటి మరకలు అంటిన నా మనసు అక్షరాలను ముందేసుకొని ఆనందాని వెతకాలని చూస్తే 
అక్కరలేని వేదన నన్ను వెక్కిరించింది

మరచిన గతాన్ని తవ్వి చూడాలనున్నప్పుడల్లా
కరుడు గట్టిన నిజం కదల్లేని స్థితిలో
నన్ను ఒంటరిని చేసి వెక్కిరిస్తుంది
ఈ సమాజంలో నేనెటు పోతున్నా
కలానికి కాలానికి కవితకు అందని సూన్యింలోకి జారిపోతున్నా

ఒక హృదయం ఇలా నిదీస్తోంది. ( నిజాలను దాచుకోలేక )

               అదేమిటో గానీ, తాను ప్రేమించిన, తన ప్రాణంలో ప్రాణమైన హృదయాన్ని కలవాలనే కోరిక కొందరికి ఒక పట్టాన తీరదు. జీవన వనిలో ప్రేమ పుష్పాలు వికసించాలనే ఆశ ఏ తీరాన్నీ చేరదు. ఊహకైనా అందదు. లోకానికి అంత కఠినమైన మనసుందన్న ఆలోచనైనా రాదు. ఎన్నెన్నో అవరోధాలు అడ్డుపడతాయి? ఎన్నెన్ని సుడిగుండాలు నీ హృదయ నావను నిలువునా ముంచే ప్రయత్నం చేస్తాయి? ఎన్నో అవస్థలు పడి, అన్నీ చేధించుకుని ఎలాగోలా తీరా వచ్చేశామే అనుకుంటే, తాను చేరుకోవలసిన లోకాన్ని అప్పటికే ఎవరో ధ్వంసం చేసి దాన్నో స్మశానంగా మార్చి వదిలేస్తారు. ఒక వాడ కూలి పోతే మరో వాడకు వెళ్లొచ్చు. ఒక ఊరు కాలిపోతే మరో ఊరు చేరుకోవచ్చు. అదేమీ కాకుండా, ఏకంగా నీ లోకాన్నే సమాధి చేస్తే ఆ మనసేమైపోవాలి? ఆ ఆత్మ ఏమైపోవాలి? మొత్తం తన ప్రపంచాన్నే శిధిలం చేసే విధితత్వం మీద, జీవన విధ్వంస కారకుల మీద ఎవరికైనా ఆగ్రహం పుట్టక ఏం చేస్తుంది? గుండెల్లోంచి అగ్ని సరస్సులు పెల్లుబికి రాక ఏం చేస్తాయి?       
                                                                జీవితం అంటే ఎవరైనా ఆకాశంలో మెరిసే నక్షత్రంలా, న ందనవనంలో పరిమళాలు వెదజల్లే పువ్వులా ఉంటుందనుకుంటారు గానీ, ఒక శిధిల సౌథ«ంలా, స్మశానపు బూడిదలా ఉంటుందనుకోరు కదా! చుట్టూ స్మశానం అయిపోవడమే కాదు. తానే ఒక బూడిద కుప్పలో కలిసిపోవడం, తన మంటల్లో తానే కాలిపోవడం ఏమిటిదంతా? ఏ గ్రీష్మమో వచ్చి ఆకులూ, పూలు రాలిపోతుంటే ఎవరూ అంతగా కుమిలిపోరు. ఏముందిలే మళ్లీ వసంతం వస్తుంది. మళ్లీ చెట్టు చిగురిస్తుంది. ఆకులు పుట్టుకొస్తాయి? పూలు వికసిస్తాయి అనుకుంటారు.కానీ ఏ ఉప్పెనో వచ్చి మొత్తం వృక్షాన్నే కూకటి వేళ్లతో పెకిలించి వేస్తుంటే ఇంక ఆశలేముంటాయి ....ఆకాశం శత్రువై అగ్ని వర్షం కురిపిస్తే భూమ్మీద ఎక్కడో తల దాచుకునే ప్రయత్నం చేయవచ్చు. సరిగ్గా అదే సమయంలో భూమి కూడా నీ శత్రువైపోతే అప్పుడేం చేస్తావు? నవ్వు నివసించే నేల, నువ్వు చరించే నేలం, నీ శ్వాస సాగే నేల, నీ ధ్యాస నిలిచే నేల ఇదే నీ శత్రుభూమి అయిపోయాక ఇంక నీ మనుగడెక్కడ? నీ గమనం ఎక్కడికి? నీ ఆరాటం దేనికి, నీ పోరాటం దేని మీద? నీ ఆశల గుడారం, నా ఆరాటాల వేదిక, నీ పోరాటాల క్షేత్రం అదే నీతో వైరం పెంచుకుంటే, నీ మీదికే యుద్ధానికి తలపడుతుంటే ఇంక ఎవరినైనా ఎలా అర్థం చేసుకుంటావు? నీ వాళ్లెవరో, పరాయిలెవరో తేల్చుకోలేక తల వ్రక్కలైపోవడమేగా తరువాయి ఘట్టం. ఈ మాత్రం దానికి ఇక్కడే నీ స్వర్గం, నీ ఆనంద దుర్గం అంటూ మనిషిని ఈ భూమ్మీదికి ఎందుకు పంపించిన ట్లు? భూమ్యాకాశాలను శత్రువులుగా నిలబెట్టి ఇంకా అతిధి ఆహ్వానాలెందుకు? తన ప్రేమ సామ్రాజ్యం తన చేతికి అందినట్లే అంది హఠాత్తుగా దూరమైపోతే ఈ ప్రపంచం ఉత్త శూన్యంలా కాక మరేమనిపిస్తుంది? ఇన్ని వైరుధ్యాలు చూశాక, ఇన్ని విషపరిణామాలు చవిచూశాక ఇంకా ఈ జీవితం మీద ఎవరికైనా ఆసక్తి ఏముంటుంది? జీవితం కన్నా మరణించడమే మేలనే భావన కలగక ఇంకేమనిపిస్తుంది? ఒక బహదూరపు బాటసారిని మార్గ మధ్యంలోనే ఆపడంలోని మర్మం ఏమిటి? భగవంతుడు అనుసరిస్తున్న ఆ ధర్మం ఏమిటి? ఏం చేసినా దానికో ఫలితం ఉండాలని ఎవరనైనా కోరుకుంటారు? సేధ్యం చేసిన వాడు ధాన్యం పండాలనుకుంటాడు. కలం పట్టిన వాడు తన కావ్యం పూర్తి కావాలనుకుంటాడు. ప్రయాణం చేసిన వాడు తన తీరం చేరాలనుకుంటాడు. ఏదీ ఆశించకుండా ఎవరైనా ఏ కార్యమైనా ఎందుకు చేపడతారు? కానీ, అదేపనిగా హృదయాల్ని గాయం చేస్తూ వె ళ్లే వారికి ఏ లక్ష్యం ఉందనుకోవాలి. దాని వల్ల వారికి ఒరిగేదేమిటి? ఎదుటి వారు కన్నీరు మున్నీరయ్యేలా చేసి ఎవరైనా ఏం బాపుకుంటారు? ఆశే కదా మనిషినైనా లోకాన్నయినా నిలబెట్టేది? ఆ ఆశా సౌధానికే ఎవ రైనా నిప్పంటిస్తే ఏమవుతుంది? హృదయాలు అగ్ని గుండాలవుతాయి. ఆ ఆక్రోశంలోనే ఏమాశించి ఇలా చేశావ ని ఒక హృదయం ఇలా నిదీస్తోంది.

         

Swathi news Live show me as a Program Producer

 Swathi news first live indias hot political discussion..AP State Resolution Bill.Live show me as a Program Producer

ప్రేమికులరోజు 12 గంటలకు నీ ఫోన్ నన్ను వెక్కిరించింది ( బిజీగా ఉంది )

ప్రేమికులరోజు 12 గంటలకు
నీ ఫోన్ నన్ను వెక్కిరించింది ( బిజీగా ఉంది )
నిజం నన్ను నిఖార్సుగా వెక్కిరిస్తూనే ఉంది
పోను ఎన్ని సార్లు చేసినా ఎంగేజ్ వస్తూ 

ఎందుకో నన్ను ఏన్నో
పెల్లుబికే ప్రశ్నలు నన్ను వేదిస్తున్నాయి
నీ సమాధానాలు వెతికి
అవేందొరక్క నేను చనిపో యాను
ఈ క్షణపు విలువ ఎంత అంటూ
తనిప్పు నీది కాదు అని 
కాలం ప్రశ్నించింది
ఏదో తెలియని భావం
కన్నుల్లో ముసురుకుంది
కన్నుల నిండుగా కన్నీటితో
మసక మసకగా నువ్వు
నాకు దూరం అయి
ఇప్పుడు మరొకరి చెంట చేరిందని


కాలం ఏ మాయ చేసిందో..
నిన్ను నాకు దూరం చేసింది
నీ  చూపుల దారిని మళ్ళించింది
ఏటో ఆశగా చూస్తున్నాయి
ప్రేమికుల రోజు సాక్షిగా
కొన్ని నిజాలు 
ఇక నే ఎప్పటికీ కనుగోలేనేమొ
ఇది నికార్సైన నిజం ఇది
అది నువ్వే - ఎన్నడూ 
చూడనంత నిండుగా
నేణు ఎప్పటికి కనిపించలేనేమో 
చీకటిని అందంగా చూపే
నీ వెలుగులో చుక్కలని 
తిరిగి లెక్కబెట్టాను
లెక్క తప్పింది నేనేంటో 
కాలం వెక్కిరించిది
కవ్వించే నీ ఉనికితో 
నువ్వు పుట్టించిన ప్రశ్నలెన్ని
అవమానంతో ఓటమి 
నన్ను వెక్కిరిస్తూనేవుంది
గడిచే ప్రతీ క్షణం క్షణపు 
విలువని తిరగరాసింది
ఇది ఎందాకానో తెలియని నేను
ఆత్రంగా నిను అందుకోబోయాను
అఘాదాల్లోకి దూసుక పోయాణు
ఇక పైకి రాలేను ఎప్పటికీను  

ఓ నిజం త్వరలో నిన్ను కాల్చేయబోతుంది జాగ్రత్త..

ఏకాంతంలో చుట్టుముట్టిన అంతుపట్టని విషాదానికి ప్రతీకలుగా కన్నీటి బొట్లు జలజల రాలి పడినట్లూ, ముప్పిరిగొన్న మోహంతో ఒక చుక్క మకరందం కోసం ఝుంఝుమ్మంటూ వేల తుమ్మెదలు ఒక్కసారి వాలినట్లూ, మనమెన్నటికీ కనిపెట్టలేని మరో ప్రపంచపు రహస్యాలేవో మోసుకొస్తూ అర్థరాత్రి ఆకాశం నుండి నక్షత్రలేవో తూలిపోతునట్లూ  ఎన్నెన్ని భావనలో కలిగించే వేదనతో రోజులు గడుస్తున్నాయి అవమానాలు పడ్డమనిషి నిత్యం అనుభవించే వేదనే ఇది ..కొందరిని నమ్మి మోసపోయిన క్షనాలను గుర్తుకు తెచ్చుకొంటూ...నిన్ను నమ్మి తప్పుచేశానేమో అనిపిస్తుంది . నీవంటూ నా జీవితంలోకి రాకపోతే ఇన్ని అవమానాలు నాకు వుండేవి కాదేమో  నా ముందు నిలబడతానికి అర్హత లేని వాడి తో మాటలు పడాల్సి వచ్చింది... అన్ని చోట్ల అటు ఆఫీసులో ..స్నేహితుల దగ్గర రియల్ లైఫ్ లో వాడు పెట్టిన చిచ్చు నన్ను ఇప్పటికే కాల్చేస్తూనే ఉంది.....తుచ్చమైన శరీరం కోసం వాడు ఒకజీవితాన్ని నిలువునా తగల బేడుతున్నాను అన్న ఇంగిత జ్ఞానం కూడా లేకండా నిలువునా తగలబెట్టాడు  నీవు వాడు ఇద్దరూ మంచివాళ్ళే మరి నేను మాత్రం ఇలా అందరిలో నీకోసం నీవల్ల వాడు చేసిన డ్రామాలతో ఇప్పటికీ భాదపడుతూనే ఉన్నా నీస్వార్దం నీది నేనేంటొ తెల్సిన మనిషివని అనుకున్నాగాని ఇలా చేస్తావని అనుకోలేదు .. అంతగా నమ్మా వాడు ప్లాన్ గా అందరిలో ఇలా చేసి హేపీగా లైఫ్ లీడ్ చేసున్నాడు .. నీవు కూడా భాదపడతానని తెల్సి భాదపెట్టీన క్షనాలనుగుర్తు తెచ్చుకో.. అప్పుడు నిన్ను నమ్మాను .. ఎంతగా అంటే ప్రాణం కంటే ఎక్కువగా కాని ఆతరువాత నీలో మార్పు ఇష్టం వచ్చినట్టు మాట్లాడిన నిన్ను చూస్తే అది నీవేనా అని ఇప్పటికి నమ్మాలని పించడం లేదు నీలో ఇప్పుడు నన్ను భాద పెట్టా అనిగాని వాడి వన్న నేను ఇంకా భాదపడుతున్నా నని తెల్సి కూడా నీస్వార్దం కోసం నీవు చాలా చాలా హేపీగా నే ఉన్నావు  వాడీతో  ..ఎవరో ఎదో అన్నారు కాదు వాడు అనిపించాడు ... నీలో నిజాయితీ ఉంటే ఎవరితో నేనన్నానో వాళ్ళను పిలిపించి అడుగు నిజమేదో తెలుస్తుంది ఆ తీరిక నీకెక్కడిది నీకు కావల్సింది నీ ఆనందం .. నీసంతోషంకోసం ఎన్ని మాటలైనా అంటావు ఎదుటి మనిహి ఎలాంటీ వాడో తెల్సి కూడా బాహ్య ప్రపంచానికి దూరంగా, ఒకానొక ఏకాంతాన్ని వెదుక్కుంటున్న మనిషికి ఆ కాస్త అదృష్టమూ చిక్కిందా, అన్ని బంధాలూ తెంచుకుపోతాయి. తనలోలోపలికి చేసే ప్రయాణం ఫలించిందా, ఎన్నాళ్ళుగానో తపిస్తున్న నా వేదన నీకర్దం కాదని తేలిపోయింది ...వాడేంటొ తెల్సుకుండామని చుస్తే అనుకున్న దానికోసం ఎంతటికైనా తెగిడిచే చిత్తకార్తె కుక్క ఆ నాదగ్గర సాక్ష్యాలు వున్నాయి .. వాడూ కుక్క బుద్ది అని తెల్సి నమ్ముతున్న నిన్ను నేను మల్లీ నిరూపించాల్సిన అవసరం లేదనిపించింది మరొక మనిషి వంచన చేరి భాదపెడుతున్నాం అని తెల్సి ఎలా మాటలు అనగలుగుతారో నిన్ను చూస్తే అర్దం అయింది ... అవమానం పడ్డోడీ భాద నీకేం తెల్సు "  నావల్ల నీకు డ్యామేజ్ అయిందా .... ఒక్కసారి జరిగింది జరుగుతుంది పరిశీలించు ..నిజాళు తెలుస్తాయి నీవు చాలా చాలా హేపే గా ఉన్నావు వాడితో మరి నిన్ను నమ్మిన నేను అటు స్నేహితులవద్ద ఇటు రియల్ లైఫ్ లో ఎన్ని భాదలు పడుతున్నానో తెలుసా ... నీవితంలో ఇంతలా నీవల్ల నేణు భాద పడతాను అని తెలిస్తే అస్సలు నీతో మాట్లాడే వాడినే కాదు నిన్ను నమ్మా ఎంతగా అంతే ఏం జరిగినా అర్దం చేసుకుంటావని కాణి ఇలా అవామాణిస్తావని ఊహించలా ...  ఓ వేష్టునా గాడిని వెనకేసుకొచ్చి ..నన్ను నిలువునా దహిచి వేసే మాటలు ... నీవన్న ప్రతిమాట గుర్తు తెచ్చుకో నేను అందరిలా మర్చిపోయేవాడిని కాదు అందుకే ఇంత భాద వాడికి ఇలా డ్రామాలాడటం  కామన్ .. ఆ తరువాత  వాడి ------నలిగిన నిన్ను   వర్నిస్తున్న వాడి స్నేహితులను అడుగు నిజాలు తెలుస్తాయి నీన్ను ఎంతగా దిగజార్చాడో ఒక్కటి మాత్రం నిజం వాడి నైజం వల్ల సమాజంలో తలెత్తుకోలే ని పరిస్థితిమాత్రం వస్తుంది జాగ్రత్త.. ఎందుకంటే ఓ జీవితాన్ని నిలువునా తగలబెట్టాడు వాడి స్వార్దం కోసం అప్పుడు అలా కాలిపోవడం నావంతైంది త్వరలో నీకు జరుగుతుంది అనేదే నా భయంజాగ్రత్త అని మాత్రం చెప్పగలను .. ఆతరువాత నీ లైఫ్ నీ ఇష్టం

చిలిపిగ చూస్తావలా.. పెనవేస్తావిలా.. నిన్నే ఆపేదెలా..

చిలిపిగ చూస్తావలా.. పెనవేస్తావిలా.. నిన్నే
ఆపేదెలా..
చివరికి నువ్వే అలా.. వేస్తావే వలా.. నీతో వేగేదెలా..
ఓ ప్రేమా.. కన్నుల్లో వాలే రోజు ఎంతో బాగున్న
నీ కలా..
కొన్నాళ్ళే అందంగా ఊరిస్తోంది ఆ పై
చేదెక్కుతోందిలా..
కడదాకా ప్రేమించే దారేదో పోల్చేదెలా..
చిలిపిగ చూస్తావలా.. పెనవేస్తావిలా.. నిన్నే
ఆపేదెలా..
చివరికి నువ్వే అలా.. వేస్తావే వలా.. నీతో వేగేదెలా..
.
నిప్పే ఇలా చేరగా మాటే మార్చి మాయే చెయ్యాలా
నన్నే ఇక నన్నుగా ప్రేమించని ప్రేమేలా
ఊపిరే ఆగేదాకా ఏదో ఒక తోడుండాలా
నన్నింతగా ఊరించేస్తూ అల్లేస్తోందే నీ సంకెలా
కొంచెం మధురము కొంచెం విరహము ఇంతలో
నువ్వు నరకం
.
కొంచెం స్వర్గము కొంచెం శాంతము గొంతులో
జారు గరళము
కొంచెం పరువము కొంచెం ప్రళయము గుండెనే
కోయు గాయము
కొంచెం మౌనము కొంచెం గానము ఎందుకీ
ఇంధ్రజాలము
.
ఇన్నాళ్ళుగా సాగినా ప్రేమ నుంచి వేరైపోతున్నా
మళ్ళీ మరో గుండెతో స్నేహం కోరి వెళుతున్నా
ప్రేమనే దాహం తీర్చే సాయం కోసం వేచానిలా
ఒకో క్షణం ఆ సంతోషం నాతోపాటు సాగేదెలా ఎలా
చిలిపిగ చూస్తావలా.. పెనవేస్తావిలా.. నిన్నే
ఆపేదెలా..
చివరికి నువ్వే అలా.. వేస్తావే వలా.. నీతో వేగేదెలా..
.
ఓ ప్రేమా.. కన్నుల్లో వాలే రోజు ఎంతో బాగున్న
నీ కలా..
కొన్నాళ్ళే అందంగా ఊరిస్తోంది ఆ పై
చేదెక్కుతోందిలా..
కడదాకా ప్రేమించే దారేదో పోల్చేదెలా..

అస్పష్టమైన ఊహేదో వెన్నాడుతుంది నన్ను

నాకు నేను ఎన్ని సార్లు సర్ది చెప్పుకున్నా, ఈ గుర్తించబడని ప్రేమ ఎంత నిరర్ధకం! మనం ఎవరిని ఆరాధిస్తున్నామో వారికే ఈ ప్రేమ తాలూకు గాఢత తెలీకపోవడం ఎంత బాధాకరం.నా ప్రేమ అమె  గుండెలను తాకిందనీ , నా మనసు అమె కు  అర్థమైనదనీ ఒక్క మాటా...కాదంటే నాకొక్క సందేశమో, అదీ  కుదరదంటే చూపులతో ఒక్క చిరునవ్వో  విసిరేస్తే, ఆజన్మాంతం ఆమె తలపుల్లో బతకగల బలమేదో ఎలాగోలా కూడగట్టుకుంటాం కదూ ఆచూపుల వాడి మాటల్లో మతిపోగొట్టే మధురం కట్టిపడేస్తుంది  పిచ్చివాన్ని చేస్తుంది ...మనసును మాయచేసిన మాయావి దూరం అయినా ఎందుకో తన తలపుల్లో తనువు చాలించినా పర్లేదు అనిపిస్తుంది ఏంటో పిచ్చి మనసు ఎంత చెప్పినా వినదు తను అనుకున్నదే కరెక్టు అనుకొంటుంది జరిగే నిజాలు కల్లేదురుగా చూసినా తనే కావాలంటూ మారాంచేస్తుంది తను పూర్తిగా మర్చిపోయింది మరొకరితో  సంతోషంగా ఉంది అన్నా మనస్సు నమ్మదు ఏం చేయ్యాలి.... ఏన్నిసార్లు మనసుకు చెప్పినా మాటవినదు..ప్రేమకి నా దృష్టిలో పెద్ద విలువ లేదు. గుండెల్లో భద్రం గా దాచిపెట్టబడి మన ప్రతి చర్యలోనూ తానున్నంటూ పొంగి వచ్చే ప్రేమకున్న గొప్పతనం పొడి పొడి మాటల్లో ఏముంటుంది ?అయినా అన్నేసి గంటలు ఆత్రం గా ఎదురు చూసాక, చిట్ట చివరికి ఎప్పుడో చీ అనిపిచుకున్న క్షనాలను తలచుకొని నాలో నేను తన్నుకు చస్తున్నా...ఎదకు గాయం చేసి ఎవరు నీవని అడిగిన ఆ క్షనాలు ఎందుకొచ్చ్చాయో తెలియదు అక్కడ నాకు తెల్సిన తన నిర్లక్ష్యి కనిపించింది అవమానంలో వదిలించుకోవాలన్న తన తపన నాఖు గుండెల్లో గుచ్చేసింది చచ్చిపో అన్న మాటలు .. నీవేమైపోతే నాకేంటి అన్న పదాలు ఎలా అనగలిగావో తెలియదు ...అలా అనటం నీకొక్కదానికే సాధ్యిం .. ఇన్ని మాటలు మార్చటం కూడా నీ ఇక్కదానివల్లే అవుతుంది .. అందరు నీలా మనసును ఏమార్చలేరు ... అచ్చం నిజంలా నమ్మించలేరు .... అన్నిమాతలు మాట్లాడి ..నేనలా అన్నానా అని మాటను అలా ఒక్కమాటతో కొట్టేసే నేర్పరితనం నీకొక్కదానికే ఉంది

వంద మంది 
నడుమ ఉన్నా 
ఒంటరితనమేదో 
బాధిస్తుంది
ఏకాంతాన్ని 
వెదుక్కుంటూ వెళ్తున్నా
అస్పష్టమైన ఊహేదో 
వెన్నాడుతుంది నన్ను 
అది నిజం కాదని తెల్సి
నిస్తేజంగా గతం 
వెంటాడుతుంది
గతం చేసిన గాయంలో
నిజాన్ని బద్రంగా 
దాచుకున్నాను
మదిలో ందిలే 
అప్పటి రోజులు
అన్ని అబద్దాలన్ని 
నిజాలు కావన్న
అబద్దాన్ని నమ్మలేకున్నాను 

 నిశీధి నిశ్శబ్దంగా
నా ముందే కరిగిపోతుంది
నక్షత్రాలింకో లోకానికి
 వెళ్ళిపోతున్నాయి
నాలో   జరిగే యుద్దాల
సంఘర్షణకు సాక్షిగా . . . . .
అక్షరాలిక్కడిలా పరుగులిడుతున్నాయి.              

నా మది ఎప్పుడో చీకటి మాటున దాచేశావు

మన ఇరువురి 
మది మధ్యన
సాగిన ఈ పోరాటంలో 
అలిసిపోయాను,
నా మది  ఎప్పుడో
చీకటి  మాటున దాచేశావు
మన కలయికనే 
ఓ కలగాతేల్చేశావు 
ఎటుపోవాలో 
తెలియక నన్ను నేను
నా మనసుకు ఓదార్పు 
సమకూరుస్తున్నాను

నా కన్నీళ్ళూ  నీకోసం
 వూగిసలాడుతున్నాయి
కంటినుండి జారే ఒక్కో 
చుక్క నీకోసం వెతుకుతూ,
మెల్లగా నా కనుపాప 
నుండి జారుతోంది చూడు,
అందులో ఏ ఒక్క నీటి బొట్టు 
నీ మనసును తాకలేదా,
నిజమైన ప్రేమకు 
అర్థం ఇది కాదేమో
ఒకసారి నీ మనసును 
అడుగు నాకోసం
అంతమందిలో నీకు 
నేనెలా గుర్తుంటాను చెప్పు 


నీవు గుర్తుపెట్టుకునేంత 
గొప్ప స్నేహం కాదని తేల్చావుగా..
గాలిలో తేలియాడే నీడిబుడగల్లా 
జీవితాన్ని ఏమార్చావు
నీకు ఏదైనా సాద్యమే ... 
అందమైన నటివి
ఎలా గైనా 
నటించగలవు మెప్పించగలవు 

నువ్వు నాతో గడిపిన ఆ క్షణం,
మన పరిచయం స్నేహం 
శాశ్వితం అనుకున్నా.
 నన్ను కాదని 
నీవె వెళ్ళావు అప్పుడే
ఆ క్షణం నన్ను  
 నేను విడిచి వెళ్ళిపోయాను
నీకు స్నేహానికి అర్దం 
తెలియదు తెల్సుకోలేవు
అది తెలిసిన సమయం 
దూరమైంది నీకు
నువ్వు నాతో లేని 
ఈ క్షణం తెలిసింది,
నువ్వు లేని జీవితం 
ఎంత నరకమో
నీకేం తెలుస్తుంది నాకు తప్ప 

నేను ఊహల యుధ్ధంలో మరనిస్తూనే ఉన్నా

నా  గుండెలో  కట్టిన 
గుడిలో చేరిన  అచ్చు పోసిన 
శిల్పంలో ఎన్నో
అనుభూతుల 
నా కలలు నింపి
నా మనస్సు
రంగులు అద్ది
నా ఊహకు 
ఒక రూపం నీవే అయితే 
ముగ్ధుడైన ఆ బ్రహ్మ నా కోసం
నీకు  ప్రాణంపోసి నాకిస్తే
ఎవడో వచ్చి నిన్ను ఎత్తుకెల్లాడు 


ఇలా నేను  ఊహల 
యుధ్ధంలో మరనిస్తూనే ఉన్నా
నా గుండె చెదిరింది 
మనసు ముక్కలైంది
నిబ్బరంగా నిల్చున్న నేను
ఏమి చెయ్యాలో తెలీక... 
ఈ  నిమిషంలో
తిరిగి రాని నీకోసం 
ఎదురు చూస్తూ
నీవు దారుణంగా 
అవమానించిన మాటలన్ని
ఇప్పటీకీ తూటాలుగా  
నన్ను నిలువునా 
చీరేస్తూనే ఉన్నాయి
చిరికాలం నాతో 
ఉంటావనుకున్నా 
నా గుండెను చిదిమి
గుర్తు తెలియని 
మనిషి కౌగిలిలో 
నలిగి పోతావను కోలే
ఏంటో పిచ్చి మనస్సు 
ఇంకా నీవు రాకపోతావ అని
ఎదురు చూస్తూనే ఉంది ఎన్నాళ్ళో తెలీదు 

ఎవరో జాలి పడతానికి నేను భాదపడుతున్నానా...?

ఎవరో జాలి పడతానికి నేను భాదపడుతున్నానా...? ఎలా అనగలిగావు ఈమాట... నీనోటినుండి ఈమాట విని చానా రోజులైనా ఏంటో కొన్ని జ్ఞాపకాలు చిదిమినప్పుడు కలిగే నొప్పిలో తెలియని ఆలొచనలనుంది గతాన్ని తవ్వుకుంటున్నప్పుడు అప్పుడు నీ మాటలు ఆతరువారు నీ మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి .. ఎంత భాదేసిందో తెలుసా... ఇప్పుడు నేను గుర్తుపట్టలేనంతాగా మారవు ఎంత కాదన్న గతం అనేది ఒకటి ఉంటుంది  ఆగతంలో నేనున్నా నీవు అవునన్నా కాదన్నా.. ఇప్పుడు నీవు ఏదీ నమ్మే స్థితిలో లేవు ...ఎవరో నీకు నామీద చెబుతున్నారు నీవు నమ్ముతున్నావు .. ఎవరు చెబుత్న్నారో కూడా నాఖు తెల్సు కాని అడిగేందుకు నేను నీ మనస్సుకు దగ్గరలో లేను ఇంక ఎప్పటిఈ ఉంటాను అన్న నమ్మకం కూడా లేదు ..వాడెందుకు పని  గట్టుకొని నామీద నీకు చెబుతున్నాడో తెలియదు .. ఎవరిన్నైనా చెబుతారు వాళ్ళ అవసరాలు వాల్లవి అయినా నీవు నమ్ముతున్నావు ఇక చెప్పుకోవడానికి ఏముంది గతం గుర్తుకొచ్చినప్పుడల్లా భాదపడటం తప్ప  అందరికీ దూరంగా నాపని నేను చూసుకుంటున్నా ఈ నాకొడుకులెందుకు ఇలా పనిగట్టుకొని ప్రచారం చేస్తున్నారో తెలీయదు..ఒక అమ్మా అబ్బకు పుట్టారో లేదో తెలియదు...

జ్ఞాపకం గుచ్చుకొంటోంది
ఉక్కిరి బిక్కిరి
అవుతున్నట్టుంది
ఊపిరి అందట్లేదు
మనసు మెలి
తిరిగిపోతోంది
ఆలోచన
నిలదీస్తోంది
జ్ఞాపకం గుచ్చుకొంటోంది
అనుభవం
హెచ్చరిస్తోంది
కంటతడి గుండెసడిని
గుర్తుచేస్తోంది
బావాల తీవ్రతలో
కొట్టుకుపోతున్నన్నా
బ్రతుకు మీద
విరక్తి పుడుతొంది
ఒడ్డున పడ్డ చేపలా
ఉంది నా పరిస్థితి
నా పక్కనే ఉన్న
గతం తోట్టేలోకి దూకేశా..
వంద మైళ్ళ వేగంతో
కొట్టుకుపోనున్నా
ఒడ్డుకు చేరతానన్న ఆశలేదు
ఎప్పుడూ ఎక్కడ
తేలతానో తెలియడం లేదు .

అక్కున చేర్చుకుని ఆసరా ఇస్తే ఈ ఆలోచనలు నా హృదయాన్నే నులిమేస్తున్నాయి. సాయం చేయమని నిన్ను అడుగుదామంటే మనిషి మనిషిదో భాష ! తనువు తనువుకో తపన ! అహంభావంతో సవాలు విసిరిన నీలో   , ఈ రోజు నా ఆత్మసాక్షి ముందు నేను ఒంటరినే అంటూ ఒప్పుకున్నాడు. తండోప తండాలుగా, తరాలుగా తరలి పోతోన్న ఈ మనుషులతో కలిసి మెలిసి మసలానని మురిసిపోయిన ఈ మానవుడు, తన ప్రయాణం ఒంటరిదేనని తెలుసుకున్నాను. కలిసి పడుకున్నా కలలు వేరని తెలుసుకున్న ఈ క్షణం లో ఒంటరి జీవితమిదని ఒప్పుకున్నాను. ఎంతమంది చుట్టూ ఉన్నా, ఎంత కోలాహలంగా వున్నా వేధిస్తోన్న ఆలోచనలతో, కనులు తెరిచి వుండగా, కడతేరని ఈ ప్రయాణంలో మనిషి ఒక ఒంటరి బాటసారి అని అవగతం చేసుకున్నాను. మనిషిలో తరాలుగా పేరుకున్న అహంభావం ఒంటరితనాన్ని అంగీకరించలేక  స్వార్దం నిండిన మనస్సును చేరుకోలేక , కసిగా ఆ కంఠాలను నులిపేస్తూ ఈ కాలచక్రం దయలేని కసాయిలా కాష్టాలను తొక్కుకుంటూ కదిలిపొతూనే వుంది. ఒంటరిగా వచ్చి ఒంటరిగానే పోతావని రుజువు చేస్తూనే వుంది. నాకిప్పుడు తెలుస్తోంది.. బిగిసిన రక్కసి కాలం  బాహువులో గుంబనంగా ముసురుకున్న  నా ఒంటరితనం! నన్ను ఎవ్వరితోను కలవనివ్వని , ఎవ్వరినీ నాతో కలుపుకోనివ్వని నా లోని ఓ అంతర్మధనం  ఇలా నాలో నేను నలిగి పోతున్న క్షానాలు ఎన్నని చెప్పుకోని తేనె తుట్టే లాంటి గతాన్ని కదిలించి మరీ నపై నిలువునా దాడి చేస్తున్న జ్ఞాపకాల సాక్షిగా నేను ఎంత మదన పడుతున్నానో నీకేం తెల్సు.. తెల్సుకోవాల్సిన అవసరం నీకేంటి ... నీ సంతోషం నీవు చూసుకొని నేనెవరొ ఎలా ఉంటానో కూడా తెల్సుకోలేనంతగా మారిపోయావు చూస్తునే ఉన్నా నీలో మార్పు ... ఇంతలా మారతావని అస్సలు ఊహించలేదు అప్పుడే ఆ వేష్టుగాడి వంచన చేరి నన్ను ఏకాకిని చేసి భాదపెట్టీన క్షనాల్లో .. నీవేంటి ఇలా అని ఎన్ని సార్లు అనుకొన్నానో తరువాత నీకు నీవు డిఫెన్స్ లో పడీ తప్పులన్నీ నాపై నెట్టి నీవు వాడు మంచి మనుషులుగా  చెప్పే ప్రయత్నం చూస్తే నీవేనా ఇవన్నీ చేస్తుంది అని ఆచ్చర్యపోయాను నీలో వాడూ రవిగాంచని చోట్ల తాను తాకిన ప్రదేశాలగురించి రాసుకొన్ని నిజాలను చూశాను ... హుం ... వాడునిజమే నేవు నిజమో నేను అబద్దమో .. అసలెందుకిలా జరిగిందో తెలియదు.. మొత్తానికి నన్ను బకరాను చేశావు ... నిన్ను నీవు గొప్పగా సృష్టింఉకొని నేను ఎవ్వరో జాలి పడాలని రాసుకోవడంలేదు జాలిపడాలని అనుకోను అలా అనుకోవడం లో నీవేంటు నీకే అర్దం అవుతోంది ఆ బండోడు నిన్ను ఏమారుస్తున్నాడని ఇప్పుడిప్పుడే తెలుస్తుంది ..... విను అందరి మాటలు విను నేనం అనలేను ఏమాట అనలేని అందుకోలేని దూరంలో ఉన్నా నమ్మి మోసపోయిన మనిషిని ...మోసం చేశానా అన్నావు చాలా సార్లు నిన్ను నీవు చెక్ చేసుకో నీకే తెలుస్తుంది నేనెందుకు అనడం అయినా ఆ నువ్వు కాదు ఇప్పుడు ... నీకు సంతోషం కావాలి ఆ ఆనందాన్ని వెతుక్కున్నావు వెల్లిపోయావు నిందలన్నీ నాపై వేసి ఎవరో చెప్పింది విని అనటానికి ఏంలేదు చెప్పుకోవడానికి ఏంలేదు  కాని నిజం తెల్సుకునే రోజొకటొస్తుంది ... అప్పుడు తెలుస్తుంది నా ఈ మనోవేదన.. కాని సంతోషంలో మునిగి తేలుతున్న నీకు గతం ఎందుకు గుర్తుకొస్తుంది .. గుర్తుకు  గుర్తుకు తెచ్చుకునేంట సమయం లేదు చూస్తూనే ఉన్నా అందరూ నీకు కావాల్సిన వాళ్ళే అందరితో బాగునా చివరికి ఆ వేష్టుగాడితో సహా ,,, ప్రపంచంలో దేవుడీ గుడి సాక్షిగా అన్న మాటలు గుండెల్లో పటాసుల్లా పేలుతున్నా ఏమీ చేయలేని నిస్సహాయ స్థితిలో నేను ఒంటరిగా ఇలా అంతే
 

నిర్భయ చట్టం పై నీలినీడలు ( The Real story )

నిర్భయ చట్టం పై నీలినీడలు ..... కేసు లేకుండా  చేయాలంటే 50 లక్షలు అడుగుతున్న ఆ తల్లి  అసలు గోల్ ఏంటో అర్దం అవ్వడంలేదు..కన్నకూతురిని నిజంగా అన్యాయం జరిగితే అమె అడిగేతీరు ఇదేనా ...జరిగిన  వాస్తవాల్లో అసలు నిజాలు తేల్చేందుకు మాస్వాతి  న్యూస్ షాడో టీం..నిజాన్ని నిజంగా  చెప్పే ప్రయత్నమే  అసలేం జరుగుతోంది నిర్బయ చట్టంలో ఇరుక్కు పోతున్న ఫాల్స్ కేసుల  విషయంలో వాళ్ళను కాపాడెదెవరు.. కోర్టులు కూడా ఈ నిర్బయాన్ని అడ్డుగా పెట్టుకొంటున్నారన్న  వాఖ్యిలు చూస్తుంటే విషయం ఎంత సీరియస్  గా ఉందో అర్దం చేసుకోవచ్చు

మూసిన కనురెప్పల వెనుక చిలిపిగ నవ్వుతూ నీవు

దాచలని చూసినా 
దాగలేనిది 
మది ఊసుల ఊయలలు
అనగారిన మురిపాలు 
అందిపుచ్చుకునే 
సమయం దగ్గరై
మనసు గిలిగింతలు 
పెడుతున్నాయి...
మది అళ్ళ కళ్ళోలం సాక్షిగా

మదిసరాగాలు గిచ్చి 
గిలిగింతలు పెడుతున్నా.. 
మనం ఏకమై
మమేకమై ఇద్దరం ఒక్కటై 
ఆసరాగాలు 
పాడుకునే వేలాయనా...?
ఎవరన్నారు మన ప్రేమకు 
ఎటువంటి అడ్డుగోడలు ఉన్నాయని
మనమధ్య ఏ విధమైన పొరపొచ్చాలు 
కావవి దూరంగా ఉండి దగ్గరవ్వడమే కదూ


నీలోని సొగసుల సోయగాలు 
నాలో రేపెను వలపుల తరంగాలు
మనసైన వాడిని కాబట్టేనేమో 
ప్రతి హృదయ 
స్పందన తెలుసుకున్నా
తలచుకున్న క్షనానే 
గుండెలదరగా కవ్విస్తున్నావు
మూసిన కనురెప్పల 
వెనుక చిలిపిగ నవ్వుతూనీవు

నిశ్శబ్దంగా నేను ఏడుస్తున్నాను..కానీ కన్నీరే లేదు

                       నిశ్శబ్దంగా నేను ఏడుస్తున్నాను..కానీ కన్నీరే లేదు.. ఎవ్వరి ముసుగు తీసి చూసినా ఏడుస్తూనే వున్నారు.. కళ్ళకు చీకటి చుట్టేసుకుని ... అడవికి దూరంగా ఊళ్లు కట్టేసుకుని.....గదులు మేడలు పేర్చేసుకుని.. ఎవరికీ కనిపించకుండా... నల్లని నవ్వుల దుప్పటి  మొత్తంగా కప్పేసుకుని.. ఓంటరిగా ఎవ్వరికీ కనిపించకుండా  బ్రతకాలని ఉందిఅవమానపు  కవచాలు మనమే చేసుకున్న కవచాలు..... ఆ కవచాలు ఇప్పుడు  కంచెలుగా మారి.. ఎదగనివ్వడం లేదు.జీవితాన్ని... ఆస్వాదించనివ్వడం  లేదు.. ఒంటరితనం  పోరాడి గెలవాల్సిన యుద్ధం కాదు. అది నిన్ను నీకు పరిచయం చేసే ఒక ప్రపంచం.. భీరువై.. పారిపోతే... వెంబడించి..నీ మనసుని... కబళిస్తుంది..ధీరుడివై... ఆహ్వానిస్తే... నిన్ను నీకు ఇంకొంచెం అందంగా , ఆహ్లాదంగా  చూపిస్తుంది నువ్వు, ఈ  ప్రకృతి వేరు వేరు కాదని... దూరంగా  కనిపించే కొండలు...వాగులు..పక్షుల కిల కిల రావాల లో  ఉన్నంత సౌందర్యం నీ లోనూ ఉన్నదని తెలుసుకునేలా చేసేది... నీ ఒంటరితనం.. నాకు తెలిసిన ఈ నిజాన్ని అందరికీ తెలిసేలా చెప్పాలని ఉంది.. మనిషి మారిఫోయాడు నిజాన్ని నిస్సిగ్గుగా ఏమార్చి తన మానసిక ఆనందం కోసం అర్రులు చారుస్తూ  ఉచ్చ నీచాలు మర్చి అబద్దాలను నిజాళనే బ్రమలుగా సృష్టిస్తూ  ఏదురు చూస్తున్న మనసులను ఇష్టం వచ్చినట్టు గాయ పరుస్తూ

                  ఆలోచనలు.. నా హృదయాన్నే నులిమేస్తున్నా  నా జ్ఞాపకాలు  సాయం చేయమని అడుగుదామంటే... మనిషి ,,మనిషిదో  భాష . తనువు తనువుకో తపన. వీగిపోయాడు ఈ రోజు నా ఆత్మసాక్షి ముందు ...అహంభావంతో సవాలు విసిరిన నాలో అతి సామాన్య  మానవుడిని నేణు ..నేను ఒంటరినే అంటూ... ఒప్పుకుంటున్నా తండోప తండాలుగా... తరాలుగా తరలి పోతోన్న ఈ మనుషులతో కలిసి మెలిసి తిరుగుతున్న నేను ఒంటరినే   నా ప్రయాణం ఒంటరి నే అని ఆలస్త్యంగా తెల్సుకున్నా ..కలలు వేరని తెలుసుకున్న ఈ క్షణం లో ..ఒంటరి జీవితమిదని ఒప్పుకున్నాడు.ఎంతమంది చుట్టూ ఉన్నా ...ఎంత కోలాహలంగా వున్నా ..వేధిస్తోన్న ఆలోచనలతో, కనులు తెరిచి వుండగా కడతేరని ఈ ప్రయాణంలో నేణు ఒక ఒంటరి బాటసారి ఇప్పుడేకాదు నీవు నమ్మించి మోసం చేసి నేనెవరో తెలినట్టు నీస్వార్దం చూసుకున్న క్షనాంలోనే నాకు నేను ఒంటరిని అని తెలుసుకున్నాను
                      ఎందుకిలా అని ఎవరినన్నా అందరూ నన్నే ఎందుకు మోసం చేస్తున్నారు అని   అడుగుదామని కలియజూస్తాను. ఎంత  వెతికినా  ఓ మంచి మనసు  కనిపించదు .. ఏటో ఇలా ఆలోచిస్తుంటే  కానీ ఏదో మైకం కమ్మినట్లు..నన్నేవరో కత్తులతో నిలువునా చీల్చినట్టు అందరు వెటకారం చేస్తున్నట్టూ నా పక్కన వాళ్ళు నన్ను చూసి నీతో సహా ! విసుగు పెరిగి ఎవర్నీ కసురుకోలేక... కాళ్ళతో తలుపుని..., చేతులతో గాలిని..., ఈ తలతో గోడు వింటోన్న గోడని అడిగిచూస్తే... చిత్రం..!! నా ప్రశ్నలు నాకే వినిపిస్తున్నాయి... ఎవరూ వాటికి జవాబు ఇచ్చేలా లేరు..ఎందుకంటే అందరికీ నేనంటే అసహ్యం ఏవ్వరికీ నేనంటే అస్సలు ఇష్టం లేదు అందరు ఒకే మాట నీవెందుకు బ్రతికి వేష్టు అంటున్నారు నాఖు నిజమే అనిపిస్తుంది అంత ప్రేమ చూపించిన మనుషు లు ఇంతాగా నా మరనాన్ని కోరుకుంటూన్నారు నన్ను అసహ్యించుకుంటున్నారు ... వాళ్ళను ఇష్టపడ్డారు కాబట్టి వాళ్ళ కోరిక తీర్చాలి కదా.. వాళ్ళ పెదవిపై చిరునవ్వుకోసమైనా నేను చచ్చి పోవాలి కదా ఏంటో ఈ ఆలోచన నాకు చాలా హాయిగా అనిపిస్తుంది

నీవు మనసుకు చేసిన గాయం పచ్చిగానే ఉంది ఇంకా...?

రెక్కలొచ్చిన పక్షిలా ఎగరాలని ఎంత ఆపేక్షగా  ఎదురుచూస్తుందో గాని, ఈ మనసు కాస్త సందు చిక్కితే చాలు చంటి పిల్లాడిలా నీకోసం ఒక చోట నిలువకుండా పరుగెడుతూనే ఉంటుంది.దాని  నీకోసం ఎదురు చూసిన కళ్ళు ఏర్రబడ్డాయి కాని నీ జాడకనుచూపుమేరలో లేదు కళ్ళ నిండా ఆనందం నింపుకుని ఎన్నాళ్ళయిందో గానీ అవి ఇంకా కాస్సేపు నిద్రపోమ్మంటున్నాయి.కనీసం కలలోనైనా సేద తీరుదామని ఆశ కాబోలు. ఒక్కోసారి నేను చివరిసారిగా ఎప్పుడు నవ్వుకున్నానా అని ఆలోచిస్తాను.భయమేస్తుంది.! మర్చిపోయానేమో అని మనసు నిండిపోయేలా నవ్వుకుంటే  కంటి కుండలు ఒలిగిపోయి ఊళ్ళకి వరదలు వచ్చినట్లు కన్నీరోస్తుందం! నా కళ్ళ లోగిళ్ళు మరి మెట్ట ప్రాంతాలేమో చినుకే లేదు.ఇంక వరద ఎక్కడిది ? ఎందుకిలా అని ఎవరినన్నా అడుగుదామని కలియజూస్తాను.నాలా వెతుక్కునే మనసు జాడే కనిపించదు! కానీ ఏదో మైకం కమ్మినట్లు, ఎవరో వెన్నపూత పూసినట్లు నా పక్కన వాళ్ళు నవ్వుకుంటున్నారు! కానీ వెలుగుజిలుగుల విరి వసంతాలు నిండిన సుందర దరహాస సుమ హారాలు ఎవ్వరి మెడలోనూ కనిపించలేదు. విసుగు పెరిగి ఎవర్నీ కసురుకోలేక కాళ్ళతో తలుపుని, చేతులతో గాలిని, ఈ తలతో గోడు వింటోన్న గోడని అడిగిచూస్తే చిత్రం! నా ప్రశ్నలు నాకే వినిపిస్తున్నాయి! ఎవరూ వాటికి జవాబు ఇచ్చేలా లేరు నాలో నేను ఇలా చస్తూ బ్రకడం చాలా కష్టంగా ఉంది ...కొందరి పై పెంచుకున్న ఇష్టానికి నాకు నేను వేసుకున్న శిక్షలా అనిపిస్తుంది..

నిశ్శబ్దంగా కురుస్తోన్న ఈ సాయంత్రపు  చిమ్మచీకట్లోనేను ఏడుస్తున్నాను. కానీ కన్నీరే లేదు! కొందరు గతం అనేది పూర్తిగా మర్చిపోయి తనను ఏమార్చుకొని ఆనందాన్ని అరువుతెచ్చుకొని... మరికరి మనసులో కత్తులు దూర్చి.. తన సంతోషం మాత్రమే వెతుక్కొని నమ్మిన వాని గొందు నిలువునా కొసి ఏంసాదించిందో తెలీయదు  గదులు మేడలు పేర్చేసుకుని ఎవరికీ కనిపించకుండా, నల్లని నవ్వుల దుప్పటి  మొత్తంగా కప్పేసుకుని జీవితాన్ని గడిపేస్తున్నారు. ఒంటరితనం  పోరాడి గెలవాల్సిన యుద్ధం కాదు. అది మనల్ని మనకు పరిచయం చేసే ఒక ప్రపంచం. మనసులోతుల్లోని ఒక అరుదైన సంభవం పారిపోతే వెంబడించి మనసుని కబళిస్తుంది. ధైర్యంతో ఆహ్వానిస్తే మనల్ని మనకే ఇంకొంచెం అందంగా , ఆహ్లాదంగా  చూపిస్తుంది. మనమూ, ఈ  ప్రకృతి వేరు వేరు కాదని, దూరంగా  కనిపించే కొండలు, వాగులు, పక్షుల కిల కిల రావాల లో ఉన్నంత సౌందర్యం మనలోనూ ఉన్నదని తెలుసుకునేలా చేసేది ఈ ఒంటరితనం అన్నీ తెల్సిన ఆరిందిలా నీవు నాతో మాట్లాడిన ప్రతిమాటలో నిజాన్ని వెతుక్కున్నా అప్పుడు ఇప్పుడూ కళ్ళముందు జరుగుతున్న నిజాని కాదనలేక...కసుక్కున నాలో నేను అవమానపు కత్తులు దూచుకొని రోదిస్తున్నా.. నాకు చేతనైంది నేను చేయగలిగింది అదొక్కటేనేమో
 ఈ నిజాన్ని అందరూ తెల్సుకొంది ..జరిగేవన్నీ నిజాలు కావు బ్రమలు ..వాళ్ళు నటిస్తున్నారు అచ్చం నిజం అనేలా ఎదోరోజు మనసుమార్చుకొని .. మరొకరి వంచన చేరి .. మనల్ని అవమానిస్తారు నిలువునా క్రుంగిపోతున్నా .. ఆ భాదను చూసి ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుకుంటారు ..అప్పుడూ టైంపాస్ కోసం ఏదో నటించా అన్ని నిజం అనుకొమ్మన్నానా . అది నీకర్మ అంటూ మరొకరి వంచన చేరి ఆవమానిస్తున్నా చూస్తు ఏడుస్తూ ఎర్రబడిన కళ్ళతొ కన్నీరు కార్చడం తప్ప ఏం చేయలేం మనకు మనస్సుంది...వాళ్ళకు లేదు ..అదో బండరాయి కాని అన్ని నిజాలనే నమ్మించి ఎంచక్కా మోసం చేసి తన దారిన తను వెల్లి పోతుంది దేవుడూ లేదు దెయ్యంలేదు ...విలువలను వలువల్లా ఊడ్చి వెల్లిపోతుంది వయ్యారాల సుందరి నా మదిని దోచిన మంజరి ..దేవుడు ఉంటే నాకెపుడైనా  కనిపిస్తే, ఓ పెద్ద కొరడా అడుగుతాను. ఓ మనిషిని నాకంటే ఎక్కువ ప్రేమించి మోసపోయినందుకు నన్నూ నేను కొట్టుకొని .. నా వంటిపై ఎర్రగా వాచి రక్తం ఓడుతున్న దెబ్బల సాక్షిగా అవే నిజాలై నన్ను వేదిస్తున్నాయని నా మనసుకు నచ్చజెప్పుకునేందుకు అసలు గడిపింది కాస్సేపు ఒంటరిగా, నిశ్చలంగా అని తెలియాలంటే ఇలాంటి కసాయి సాహితీ కొరడాలు కావాలి. దీన్ని ఝుళిపించుకుంటూ దూరంగా వదిలేసుకున్న ఆ ఒంటరి అడవికి అందరినీ తోలుకుపోతాను. నడిరేతిరి నిశ్శబ్దంలో అడవి వల్లించే వేద ఘోష లో చీకటి కట్లు విప్పుకుని ఈ మనిషి కళ్ళు తెరుస్తాడు. తానూ ప్రకృతే అని గ్రహిస్తాడు ! బావుకోడానికి,బావురుమనడానికి తనకేదిలేదని, తనదేది కాదని గ్రహిస్తాడు. తనకంటూ రోజులో కొన్ని ఒంటరి క్షణాలు లేని రోజున, ఏదో ఒక చిన్న తాపత్రయంతో నేను రాసిన ఈ రాతలు నాలో నేను గడిపిన ఒంటరి క్షణాలు. చదివినపుడు అవి తియ్యగా, ఆర్ధ్రతగా  అనిపిస్తే ఆ చిన్ని అనుభూతే  ఆ భాదను ఒక్కసారి తరచిచూస్తే నిద్రలేని రాత్రులు ... మనసుపడేవేదన ఎవరికి కావాలి స్వార్దం మనిషిని ఉచ్చనీచాలు మర్చేలా చేస్తున్న క్షనాల్లొనేను చెప్పేది నా మనసు చేప్పే వేదన నీకెందుకు .. నీ ఆనందంకోసం ఏలాగైనా ఉండగలవు అది నీకొక్కదానికే సాద్యిమేమో