ఎందుకో నాకు ఈ లోకంతో ( నాదో బ్రమ )

ఎందుకో నాకు ఈ లోకంతో 
బంద తెగిపోయిందేమో 
అనిపిస్తుంది
కారనం చెప్పుకోలేని .. 
భారంగా రాస్తున్న 
అక్షరాలసాక్షిగా 
వస్తున్న ఆలోచనలు
ఎందుకో గుర్తుకొస్తున్న 
ప్రతి జ్ఞాపకం 
విలువ కొద్ది  గంటలేమో
ఇక అంతేనేమో
నేను అనే ఓ జీవీ 
నిర్జీవిగా మారుతున్న 
క్షనాలు దగ్గర 
పడుతున్నా యనిపిస్తుంది 
చెట్లను చూసినా.. 
ఆకాశాన్ని చూసినా ... 
ఎవ్వర్ని చూసినా ఈరోజు
అంతా వింతగా అనిపిస్తుంది .... 
రేపు అన్న రోజు లేకుంటే 
అది ఈరోజే చివరిరోజు
ఎవ్వరికి ఎవ్వరు శాశ్వితంకాదు ... 
అలాగే నేను 
ఈ లోకానికి శాశ్వితంకాదు
రేపటికి ఎమౌతుందో 
ఏం జరుగుతుందో 
ఎవ్వరికి తెలుసు 
అంతా వింత ప్రపంచం
ఎందుకో ఈక్షనాన 
అందరూ గుర్తుకొస్తున్నారు...
చివరకు మిగిలేది ఏంటి...
ఓ జ్ఞాపకం అదీ గుర్తుంటే
అయినా గుర్తుండేంత 
గొప్ప స్నేహం నాది కాదు అని
నాకు బలమైన నమ్మకం .. 
జీవితంలో ఇదో అంకం
అది పూర్తయిందేమో 
అనిపిస్తుంది ఈ క్షనాన  
ఆలోచనలు పిచ్చి పిచ్చిగా ఉన్న
ఓ నిజం నాగుండెను తాకుతుంది
ఆనిజమే నన్నీ మాటలు 
అనిపిస్తున్నాయి
ఏంటో రేపటి ఈ ప్రపంచంలో 
నేనో జీవిగా ఉండలేనా
జీవితం అంటే ఇంతేనా .. 
పుట్టుకే చావుకి కారణమా
మషిజన్మతొ అన్ని బందలు 
అంతం అవుతాయా
క్షనాల జీవితం 
దగ్గర పడుతున్నకొద్దీ . ... 
ఏదో కావాలని ఆరాటం
ఎవ్వరికి చెప్పుకోవాలో తెలీదు ... 
వినే వాళ్ళు లేనప్పుడూ
ఎవరికి ఏమని చెప్పుకోవాలి... 
ఎందుకు చెప్పుకోవాలి