స్థంభించినా సమయంలో రాలుతున్న కన్నీటి చుక్కలు

నీకై వేచిన ఆ ప్రతి క్షణాలు..
నేచేసిన ఎదురు చూసినవే
స్థంభించినా సమయంలో
రాలిని ఆరెండు చుక్కలు.
కాకతాళీయ మనుకుంటున్నావా
నీవు దూరం అయినప్పటినుండి
అవి కాకతీయంగా రాలినవి కావు
నీకోసం తడుముతున్న 
జ్ఞాపకాల ఆనవాల్లు 
వాటిని గుర్తించే 
తీరికలేదు కదా నీకు 

నువు కనపడనప్పుడు,

మెలికలు తిరిగిన మనసు భాదను 

వెర్రి తనమని  వెటకారంగా 

విరగబడి నవ్వుకుంటున్నావు కదూ 

బరువు పెరిగిన ఆ రెప్పల భారం

బరువు బారంగా మారిన నా మనస్సు 

భారాన్ని ఎంతకాలం మోయాలో తెలీదు

నీ మాటకోసం పడె తపనను

పిచ్చితనమని పెదవి విరుస్తూ

నా మాటల గారడీలో

నలిగిన నిజాలనేరుకుంటూ..

ఎదురు చూపుల్లో ఎండి వాలిన

రెప్పలు, రాలకుండా సంభాళిస్తున్నా..

ఒంటిచేతి చప్పట్లకు ఆవురావురని

ఎగిరొచ్చే ప్రతిధ్వనులని ఆస్వాదించలేకపోతున్నా

ఓటరినై వేదనతో దిగులు మనస్సుతో ఉన్నా