ఓ జ్ఞాపకామా సొమ్మసిల్లిపోకే చివురుకొమ్మలా

తెలియనిదారుల్లో 
నిన్నుతెలుసుకోలేక దూరం అయ్యాను 
తప్పుకోకునేస్తమా తప్పులుంటేమన్నింపుము.
తెలియకనే చెప్పావు తెలుసుకొమ్మని
తడిపేమాటలతో హృదయం తెల్లబరిచావు.
ఎంత ఎగిసి పడినా కెరటం తిరిగిచేరేదెక్కడ?
వూసులు కరిగినా, ఎప్పటికీ కలిసే 
కనురెప్పలస్నేహమే కదా మనది?
కాలకాలుడు  కాలయముడై  
కరిగిపోయే కాలంలో 
నన్నో దోషిని చేసి నిలబెట్టాడు
అందించుము నేస్తమా మదిలో నేవదిలిన 
నీ స్నేహహస్తాన్ని ఇవ్వవా అని వేడూకొంటున్నాను  

నిలువరించలేని మనసుకి 
నిలకడైన నిశీథికి నడుమ ఒంటరై ఉన్నాను 
నిశ్శబ్దబేధి టిక్ టిక్మనే ఈ గోడగడియారం
పలుమార్లు పరికించినా పలుకరింపులేవీ 
మోసుకురాని నా జీవితకొలమానం మూగబోతొంది 
సెగల పొగల వీడిపోయే నీటి ఆవిరి వెంట
పొంగి పొర్లిపోయే పాలలా నిట్టూర్పుగానం
పాలపొంగై దొర్లిపోతోందొ ..పట్టుకుందామన్నా 
చేతికి చిక్కకుండా పారిపోతోంది కాలం 
కమ్ముకొచ్చే కాలం కలత చెంత 
కరిగి చెదిరే కన్నీటిశోకం
విన్నపాలు వినిపించుకో మదికొరిన నేస్తమా 

ఓ జ్ఞాపకామా సొమ్మసిల్లిపోకే చివురుకొమ్మలా, 
ఎండమావిలో కవితలల్లి తీర్చునా నీ దాహార్తిని
నిజం నమ్మే రొజొకటి వస్తుందా ఎప్పటికైనా