అచ్చ మైన ముద్ద బంతి లాంటి తెలుగు పడుచు
సంక్రాంతి రంగులతో ముగ్గులేయడానికి కూర్చుతున్న
చుక్కల్లా వున్నాయి దీపాలు
టాంక్ బండ్ చుట్టూ
ఒద్దికగా .
అక్కడ బెంచ్ పై ఒంటరిగా నేను , నా ప్రక్కన ఆకాశం.
పైన కూడా ఆకాశమే!
ఒక్కొక్క జంటా నా వెనుక నుంచి నడచి వెళ్లి తమ
స్థానాల్ని వెతుక్కుంటున్నాయి.
చుట్టూ చేమంతి రేకలతో , మరువం చిగుళ్ళతో
పరిచిన నీటి ముగ్గుకి మద్యలో గొబ్బెమ్మలా ఉన్న
బుద్ధుడే సాక్షి - ఈ జంటలన్నిటికి.
నీటిని చీల్చుకుంటూ దూసుకెళ్తున్న మరపడవలో
జంట ఎంత సంతోషంగా వుందో - పడవ వదిలి వెళ్ళిన
అలల్ని చూస్తే తెలిసింది.
రెహ్మాన్ విరుపో లేక ప్రయాణికుల అరుపో
హుస్సేన్ సాగర్ లో పోతున్న దీపాల పడవ నుంచి విన్పిస్తోంది.
దానికి తగినట్టు మరుమల్లెల నృత్యం అందులో!
అది కన్పిస్తోంది లీలగా!
మినుకు మినుకు మంటూ దూరంగా వెలిగింది-
మిణుగురు పురుగులా-
అంతకంతకు దగ్గరై యు టర్న్ తీసుకుని
మాదాపూర్ వైపు దూచుకెల్లింది
విమానం- నా తలపై నుంచి!
వరుసగా కన్పిస్తున్న బిర్లా మందిర్, సచివాలయం, ఐమాక్స్ లైట్లు
నగరాన్ని తామే పాలిస్తున్నట్లు ఠీవిగా నిలబడ్డాయి!
వెనుక ప్రపంచాన్ని చీల్చుకుని గమ్యాలకి పరుగులు పెట్టే
బస్సులు, ఆటోలు, సైకిళ్ళు - ఆలస్యానికి చింతిస్తున్నట్లున్నాయి ఎక్కడా
ఆగడం లేదు!
తలపైకెత్తి చూస్తే ఒక్క చుక్కా లేదు-
నక్షత్రాలన్నిటిని ఒక పరదా కప్పేసింది.
మనుషుల ఆశల్లోంచి పుట్టిన వాహనాల శ్వాస నిట్టూర్పులు- వెచ్చని
సెగలై ఈచుక్కల్ని కన్పించకుండా చేసేసాయి.
పాపం- చంద్రుడు గట్టివాడు. అందుకే పున్నమి రాత్రయినా
మసక మసగ్గా కన్పించాడా పొగలో.
భవిష్యత్తులో చూడగలనో లేదో అని తనివితీరా చంద్రుడిని
అలాగే చూస్తూ కూర్చున్నాను-
తలపైకెత్తి.
