మనసులో పూచిన మౌన పుష్పాలు గాయాలై గుచ్చుతున్నాయి

మాట్లాడటానికి ఏమీలేక మౌనపుష్పాలుపుట్టుకొచ్చాయి మసిబారిన కాలం మాటున ఏటూ పోయే అవకాశం లేక, శూన్యంలో కుప్పగా  నాలో ఒదిగిన అక్షరాలను పేర్చి భావాన్ని బందీని చేయకుండా అప్పుడే బడీలో చేరిన చిన్నారిలా  పలకదొరికితే ఆత్రంగా రాస్తున్న పసివాడిలా మారి ఏదేదో రాస్తున్నా ఏం రాస్తున్నానో తెలియడంలే
 అక్షరాల ను పేర్చి మనసు భారం దించాలి అనుకుంట్న్నా కాని నాలో వున్న గాయాన్ని పదునైన కట్టి తో బలంగా నాకు నేను గాట్లు పెట్టుకొని నన్ను నేను పొడూచుకొని ఆనందిస్తున్నానేమో  . నాలో మొత్తం దహించబడిన తర్వాత మసిబారిన మనస్సును కాగితం మీద గొకి గీకుతున్న . చితికిన గాయాలు స్రవిస్తుంటే జీవిస్తున్న అనుభూతిని అక్షరాలలో నింపుతుంటాను.రెప్పల మధ్యన ప్రశ్నలు జారిపోతుంటే పదాలుగా పేర్చి  నాలో నేను బిగ్గరగా అరుస్తున్నా నామాటలు నాకే వినపడనంత బిగ్గరగా ..రెప్పల మధ్యన ప్రశ్నలు జారిపోతుంటే పదాలుగా నీరుగా పేర్చి దాచుకుంటాను.మనసులోని గాయాలకు అవి రాలిపోతూనే వున్నాయి జారిపోతూనే వున్నాయి