చీకటి పడగానే నన్ను పకరిస్తుంది ఒంటరితనం

చీకటి పడగానే నన్ను పకరిస్తుంది
అప్పటిదాక చుట్టూ జనాలను చూసి
అందరూ ఉన్నారని మిడిసి పడతావేమో 
అని ఏమరపాటు లోంచి 
చొరవగా బయటకి చొచ్చుకొస్తుంది
నాలో దాగి ఉన్న ఒంటరితనం
చీకట్లో నిద్ర రెప్పల కింద మెలకువని 
నీ జ్ఞాపకాలు రగిలించి తనెళ్ళిపోయాక
చంద్రుడ్ని మింగే తొలి 
పొద్దు కోసం యుగాల్ని లెక్క పెడుతూ
కదలని గడియారం ముళ్ళు 
నేను నాలోని జ్ఞాపకాలతో 
అంతర్యుద్ధం చేస్తూ 
ఒంటరిగా మిగిలిపోతాను

ఏమిటి నా కళ్లు చెమ్మగిల్లుతున్నాయ్.

నీ నిశ్శబ్దం శబ్దమై గుండెల్లో మ్రోగుతూనే 
వున్నావు గుండెచప్పుడై గా 
గుండె గగనతలమంతా ఎడతెగని 
మహా విస్ఫోటనాలతో పగులుతున్నపుడు,
విశ్వాంతరాళాల్లోకి నల్లని వానరాతిరిలా 
పరుచుకుంటోన్న యేదో రహస్యం లాంటి నిశ్చబ్దం.

జీవితానికావలితీరాలనుంచి 
స్తబ్దతా గీతాలు నిశ్చబ్దంగా ప్రవహిస్తో శబ్దం 
నిశ్చలమవుతో నిశ్చబ్దమై నన్ను 
ఆపాదమస్తకం అలుముకుంటోంది.

చెలీ...ఏ నిశ్చబ్దశబ్ద ప్రకంపనాల మధ్య
ఏమిటి నా కళ్లు చెమ్మగిల్లుతున్నాయ్.

నువ్వూ నేననే మహా రూపోత్సవపు 
స్వప్నాలన్నీ శబ్దమవుతున్న వేళ
నీ నిశ్చబ్ద మహా మౌనగ్మా మాట్ళాడిన వేళ కాని వేళ 
కనిపించని నీకోసం 
చిమ్మచీకట్లో నీకోసం తడుముకొంటూనే వున్నా

నెం.1 న్యూస్ స్ట్రింగ్ ఆపరేషన్.. live show

నెం.1 న్యూస్ స్ట్రింగ్ ఆపరేషన్ లో అడ్డంగా దొరికిపోయిన దందా... ఆదివారం జరగబోయే సింగరేని సర్వేయర్స్ పరీక్షకోసం హైదరాబాద్ హోటల్స్ లో పెట్టి మరీ పరీక్షకు ప్రిపేర్ చేస్తున్న విషయాన్ని బట్టబైలు చేసిన నెంబర్ 1 న్యూస్ ...ఒక్కో అబ్యర్ది నుండి 9 లక్షల బేరం కుదుర్చుకున్నట్టు సమాచారం Live Show ( Video పై డబుల్ క్లిక్ చేయడి ఫుల్ స్క్రీన్ వస్తుంది )

నన్ను నేను ఇంకా ఎన్ని రోజులు మోసం చేసుకోను

శూన్యం దగ్గర అపరిచితుగా మిగిలిపోయా
ఆలోచనల వేగం మనసులో  
దూరాన్ని తగ్గిస్తుంటే
నిన్ను నేను  కలిసిన 
ఆనవాల్లు  కలలో మెరుపులా 
ఇంకానన్ను ఎందుకో 
వెక్కిరిస్తూనే వుంది 
ఆకాశం అద్దమై ఆమె  
ముఖం సన్నజాజి విచ్చుకున్న
పువ్వులా నవ్వే ఆచిరునవ్వు 
నేనెలా మరువను 

అనుభవాలే కలలౌతాయో
కలలే అనుభవాలిస్తాయో.
ఏ కలా నన్ను నానుండి దాచలేక
ప్రతీ కలా.. ఓ ప్రతీక లా
నన్ను తియ్యటి జ్ఞాపకంలా 
నన్ను అంటి పెట్టుకొనే వుంది 

రెండుమెలకువల మధ్య
వంతెనైన ఎండిన కన్నీతి చారికల 
ఓ తియ్యతి జ్ఞాపకమై గుర్తు గా 
నమనసులో నిలచి పోయింది 
అలలే కలలై నిజంగా నేనెటో 
నన్ను నాలా చూపే నీజాపకం తప్ప
నాకు నన్ను చూపిణ్చే ఏచేదు నిజం 
నాకు దక్కకుండా పోయిది 
కొన్ని కలలు నిజంకంటే 
గొప్పగా దృశ్యాలు ఆవిష్కరిస్తూ..
అబధ్దాన్ని నిజం చేసే
పరిణామంలో వేకువకి దొరికిపోతూ
నన్ను నేను ఇంకా  ఎన్ని రోజులు మోసం చేసుకోను 

రెండు మనసులు మధ్య రాపిడైతే వచ్చేది నిశ్శబ్దమేగా

అయోమయంలోనో 
అదోరకపు భ్రాంతిలోనో బ్రతికేస్తున్నాం 
మనుషులంతా ఇప్పుడు.. 
మౌనశిలలుగా మరో రూపమెత్తారు
పెదాల కదలికల్ని మనసు దారిలో విసిరేసి
గతాన్ని  వెంటేసుకుని తిరిగే 
విషాద మునులుగా మారిపోయారు

ఇప్పుడు మాట్లాడ్డానికేమున్నాయి?
రెండు మనసులు  మధ్య రాపిడైతే 
వచ్చేది నిశ్శబ్దమేగా
ఇద్దరు వ్యక్తుల మధ్య 
నిరంతరం భయంకర నిశ్శబ్దం
విధ్వంసానికి 
మహా సంగ్రామాలు అక్కర్లేదు
ఎదురెదురుగా ఉన్నా 
మాటలు రాలని మౌనం చాలు 
అందుకే ఇప్పుడు..
మాటల్ని మౌనపు 
ముద్దలుగా మూలకి విసిరేసి
మనుషులంతా నడిచే 
మౌనశిలలుగా బతుకీడ్చుతున్నారు. 

నన్ను నేను ఎక్కడ మొదలు పెట్టాలో వెతుకుతూ ఉంటా

ప్రతిసారి నన్ను నేను 
ఎక్కడ మొదలు పెట్టాలో 
వెతుకుతూఉంటా
నాలో ఆలోచన తగలబడి
నన్ను నాలో కలిపేసి 
మనసు చినిగిన స్థానాన్ని
కుట్టుకోడానికి మనసు 
లోపలికెళ్ళే దారికి 
గుమ్మం ఎదురుగానే 
గతం వేలాడుతూనే వుంది 
మౌనంలో గాయం  మిళితమై 
హృదయపు పునాదులను
నెర్రులిచ్చి పగిలిపోయాయి మన జ్ఞాపకాలు 
నాకు నేను ఇష్టం లేక 
ఎప్పటికప్పుడు రాలిపోతుంటా
నాలో  మిగిలిన 
నిశబ్దాలను చీల్చుకుని
కొన్ని సార్లు
నాలో నేను
మళ్ళీ మళ్ళీ పుడుతుంటా
అవమానాల్లోంచి చనిపోతూ 
నిరుత్సాహంలోంచి లేలేతగా
చనిపోయిన ఓటమిలోంచి
నన్ను నేను 
నిర్వచించుకుంటూ కొత్తగా
పుట్టాలని ప్రయత్నిస్తుంటూ 
చావాలని బ్రతుకుతూ 
నిజంలో కొవ్వొత్తిలా  కరిగిపోతుంటా 
నన్ను నేను ఎలా 
నిర్వచించుకోవాలో  తెలీక 
నాలోకి నేను రాలిపోతూనే వుంటా 

Hydearabad old city సౌత్ జోన్ DCP తో స్పెషల్ ఇంటర్వూ..

కనులంచున జారే బాధ,

గుండె పూల గంపను అటూ ఇటూ కదిల్చి
నీ గులాబి చేతుల స్పర్శతో
కురిసీ కురియని మెత్తని రంగులనన్నీ
ఒకొక్కొటిగా వెలిసిపోతూనే ఉన్నాయి
కనులంచున జారే బాధ,
పెదవి పై విరిసే విరహం
గుండె లోతుల్లో కురిసినక  
కన్నీటి  వాన
నీవే అయి
ప్రశ్నగా,
అనుభూతి
అదృస్యిమై ఆవేదనే మిగిలింది

నీతో గడపిన క్షనాలన్నీ ఎమయ్యాయి..( Old Memory 2010)

నీతో గడపిన క్షనాలన్నీ ఎమయ్యాయి..
నీ తలపులతో గుండే నిండిపొయేది..
అసలు మధుర స్ర్ముతులకు చోటేది మిత్రమా..
నాకు అన్నీ నీఆలోచనలే నీకు మాత్రం....
ఎందుకులే అనుకోని భాద పడటంతప్ప..?
ఏంటిలా మనస్సు లో కలకలం...
నేను ఏది నేను చూడకూడదు అనుకున్నానో...
అదే చూడాల్సి రావడం నాకు నిద్దురను దూరం చేసిందీరోజు..
ఎర్రబడిన నీకళ్ళను చూశా...అప్పుడు ఉన్న కాంతు లేవి మిత్రమా...
అప్పుడు మనం కల్సిన ప్రతి క్షనం నాకు గుర్తుకువచ్చింది..
నీకు దగ్గరలో ఉన్న నేను ఎన్ని సార్లు పక్కన చూసుకున్నానో ..
పక్కన లేవు కొద్ది దూరంలో మరొకరి....?
దుఖం పొంగుకొచ్చింది...అయినా ఏంచేయగలను అంతకు మించి..
ఆ క్షనంలో గుండెల్లో కత్తి గట్టిగా దించి సర్రున ముక్కలు ముక్కలు కోసిన ఫీలింగ్
ఒకప్పుడు పరుగులేత్తే నాగుండె నీవుకనిపించినప్పుడు..ఆగిపోయిందా అనిపించింది...
నేను ఇంకా ఇలాంటి దృశ్యాలు చూసేందుకా ఇంకా బ్రతికి ఉంది..
వద్దు మరోసారి అలా నిన్ను చూడలేను..అని అప్పుడు మనసులో ఎన్ని సార్లు అనుకున్నానో..
ఏంచేయలేని స్థితిలో ఉన్నానేను ఉన్న అర్హతలన్నీ కోల్పోయాను...
నీవు ఎప్పటికీ నాకు లేవన్న చేదునిజాన్ని జీర్నించుకోలేక...
నిర్నయం తీసుకున్నా ఆరోజు ఎప్పుడు ఎంత తొందరగా వస్తుందాని ఎదురుచుస్తున్నా..అంతకంటే ఏమి చేయలేక

నాతో నేను యుద్దం చేయలేను అలసిపోయాను

ఎవ్వరినో  ఎందుకు నిందించాలి 
ఎవ్వరిపై నాకు  అదికారం లేదు అని తెల్సాక
నిజం కల్లముందే జరుగుతున్నా 
అబద్దమని ఎందుకు బ్రమపడాలి
నన్ను నా మసస్సాక్షిని 
ఎన్నాల్లని  మోసం చేసుకోను 
అలసిపోయాని ... నాతో నేను పోట్లాడలేక 
నన్ను నేను తరుముకోలేక 
నాలో నుండి నేను పారిపోలేక 
అందరూ మంచోల్లే ఒక్క నేను తప్ప
అందరూ నీతిమంటులే ఒక్క నేను తప్ప

అందరికీ అందరూ వున్నారు .. 
నాకు ఎందుకో 
నాలో నేణు లేను నాకు నేను ఏమీ కాను 
ఇది జీవితమా ...నా దీ ఒక బ్రతుకేనా 
నాదీ ఒక జీవితమేనా 
అందరూ అందరూ మసారా నవ్వుతున్నారు ..
అందరూ మనసారా ఆనందంగా వున్నారు 
ఎందుకో నేను నవ్వడం లేదు
 ఎందుకు నేను ఆనందంగా లేను 
అందుకే అనిపిస్తుంది చుట్టు 
వున్న ప్రపంచం ఆనందమయం 
ఒక్క నేను నా అనుకున్న ప్రతిదీ విషాదమే 
అంతా మోసమే ..
నేను నేనుగా ఎప్పుడో  చచ్చిపోయాను  
నన్ను నేణు ఎప్పుడో మర్చిపోయాను 
నాకిక  మిగిలింది ఏమిటి 
నాకు మిగిలింది ఏమిటి 
గతం తాలుకా గాయాలు తప్ప
జ్ఞాపకాల సుడిగుండాల్లో 
ప్రతి క్షనం చస్తూ ఇక బ్రతకలేనేమో కదూ