కనులెప్పుడూ మురిపిస్తుంటాయి ఎదురుగా నీవున్నట్టు

నిన్నటి నవ్వు
నేటిదాకా దాచుకోలేను
నిన్నటి దుఖాన్ని 
నేటిదాకా మోస్తూనే వున్నా
నువ్వు మారుతున్నట్టే
నేను మారను నేణు నాలానే వుంటా 
కనులెప్పుడూ మురిపిస్తుంటాయి
 ఎదురుగా నీవున్నట్టు 
నన్ను నాలో చేరి గుర్తిస్తున్నట్టు 
అనిపిస్తుంది వులిక్కి పడి లేచాకా 
తెల్సింది అదంతా బ్రమ అని 
నిజమనే నీడలో జరిగిన వాస్తవాలు
ఇప్పటికీ నా చుట్టూ 
చేరి వెక్కిరిస్తున్నాయి 

ఏ ఒక్కటీ నిజం కాదని తెలుకొన్న 
క్షనాలను తలచుకొని ఏడ్చిన క్షనాలు 
ఎన్నని చెప్పను .. నీ ప్రతి చిరునవ్వు వెనక 
నా విషాదం దాగి వుందన్న నిజం నీకో జోక్ 
ఇది చదివి వెర్రిగా నవ్వుతున్న 
నీ ఎర్రని పెదాల సాక్షిగా 

రెప్పలార్పని నా కళ్ళలో
జీవంలేని కిరణాలు ప్రసరిస్తుంటాయి
నన్ను ఎప్పుడో అవన్ని 
నిర్జీవున్ని చేశాయి  
విగతజీవుడిగా మిగిల్చాయి

జారుకుంటున్న నిశ్శబ్దంలోకి 
నీ జ్ఞాపకం ఎప్పుడో నెట్టేసింది 
మెల్లగా లాక్కుపోతున్న 
గతం దూరం అయినా  
నేనేమీ చెయ్యలే ని 
నిస్సహాయున్ని ఇప్పుడు 

మళ్ళీ ఏదో నవ్వు చెక్కుకుంటూ
ముఖంపై పులుముకొని
మార్చుకుంటూ పాడుతుంటాను. 

నా రాతల్లోనిది కవిత్వమే కాదు కల్పన కూడా అందులో లేదు

నేను రాసేవి కవితలు కావు
గుర్తు తెలియని  హృదయం 
నన్ను గేలిచేస్తుంది
ఒంటరితనం నన్ను వేధిస్తుంది..
ఎవరొ నన్ను తరుముతున్నారు 
గమ్యిం తెలియని ....దారే తెలియని 
దిక్కే లేని వైపు పరుగులు పెడుతున్నా 

నా రాతల్లోనిది కవిత్వమే కాదు
కల్పన కూడా అందులో లేదు
నా మౌన స్వరానికి తర్జుమాయే 
చేస్తూ వాటిని అక్షరాలుగా 
మార్చి నన్ను నేను
ఏమార్చుకుంటున్న క్షనాలే ఇవి 
అర్ధం కాని వ్యర్దమైన భావలే ఇవి 

అప్పుడప్పుడు గుండెలయలే 
ఊసులై పదమాలికను 
పరుపులుగా పేరుస్తున్నా 
కొన్నిసార్లు కన్నీళ్ళే 
నా కవితలకి కారణమై ఉప్పొంగి పొర్లుతున్నాయి 

చావుబ్రతుకుల సారమెరుగని నాకు 
నిజానికి అబద్దానికి మద్య నలిగిన నిజాలే ఇవి 
అబద్దాలని నీ మనసుకు సర్ది 
చెప్పుకున్నా అవి నిజాలు కాకపోవుగా 

నెం.1 న్యూస్ చానల్ లో గణతంత్ర దినోత్సవాలు జరుపుకున్న సందర్బంగా

గుండెల్లో మెలిపెడుతున్న భాదను దిగమింగుకొని నాలోకి నేను

నిత్యం చూసే 
ముఖాల మధ్య
మౌనంగా నాలో నేను 
అతుక్కుపోవడం
ఎవ్వరూ గుర్తించని 
మరో ముఖాన్ని తొడుక్కుని
భాదను నవ్వులో కలుపుకొని
పైకి నవ్వుతూ లోలోపల  
గుండెలు పగిలేలా ఏడుస్తూ
నన్ను నేను ఓదార్చుకొనే శక్తిలేక 
ఓ చిన్న ఓదార్పు కోసం 
అటూ ఇటూ 
పరుగులు పెడుతూ నేవున్నా 
అయినా గుండెల్లో  మెలిపెడుతున్న 
భాదను దిగమింగుకొని 
భరిస్తూ నాలోకి నేను 
నడకను సాగిస్తూనే వున్నా 
నిజాన్ని అబద్దంలో దూర్చి 
దాని చుట్టూ అందమైన పూలూ పేర్చి 
ఎవ్వరికీ కనిపించకుడా నాలో 
రేగుతున్న అగిని చల్లార్చే 
కన్నీటిని అదుముకొని 
పేలుతున్న అగ్నిగోలాల సాక్షిగా 
నేనెవరొ తెలుపుకోలేక 
అటూ ఇటూ పరుగులు పెడుతూనే వున్నా 

నీ జ్ఞాపకంలో చిక్కుకొని మనస్సు విలవిల్లాడుతోంది

రాయాలని కలం పట్టగానే
ముసిరే ఆలోచనలు
కాస్త కళ్ళుమూస్తే
ఓ అస్పష్టపు రూపం
పదే పదే
మనసు మానిటర్ పై
కదుల్తూ వెంటాడుతోంది
అందమైన ఆ రూపం
నా మనస్సు 
ఎప్పుడూ నాతో  పోరాడుతూ 
మాట్లాడుతోది, ఏడ్పిస్తోంది

చెంపలపై చారికల్ని 

తుడుచుకుంటూ

చివరి మజిలీకి సాగిపోతున్న

నా  దేహంపై

ఎవరో రక్తాన్ని జల్లుతున్నారు

చీకటి నేత్రంలోపడి

కబేళాల కండలుగా దేహాన్ని కోస్తున్న

కత్తుల ఉచ్చుల్లో బిగిసిన  

జ్ఞాపకం పుండులా మారి వేదిస్తోంది   

జ్ఞాపకంలో చిక్కుకొని మనస్సు 

గిలగిలలాడినప్పుడు

చెదపట్టిన చెట్టులా

శిధిలమౌతున్న జీవనాన్ని

ఎవరిదాహార్తికోసమో నిలువునా 

తగలబెట్టుకొంటున్నానేమో 

నా గుండెల్లో గుబులేదో నిన్నే తలపిస్తుంటే

నీవు నా నుంచి దూరమమయ్యావని తెలిసి  
నీవు లేని నా జీవితం మోడు వారుతుందని 
తెలిసి నీకోసం ...తెలియని నాలో నాకోసం
నా గుండెల్లో గుబులేదో నిన్నే తలపిస్తుంటే
నీ ఎడబాటు ఎలా బరించాలా అని
 నా కళ్ళు వర్షిస్తూ వున్నై
నీవు నాతో చేసిన భాషలు 
నా మదిలో కదలాడుతుంటే
నీవు నా దరి ఉండలేవని తెలిసి
నీ కోసమై నా మనసు ఘోష పెడ్తుంది
నీవు లేని ఈ జీవితం నిరర్ధకం
నీ స్పర్సకై ప్రతినిత్యం పరవశించే
నా తనువు తన్మయత్వాన్ని కోల్పోతుంది
నీ పలకరింపు లేక
నా నరనరాలు విలవిల్లాడుతున్నాయి
నీ తోడూ లేని నా మనసు 
మూగగా రోదిస్తూనే ఉంది
నీ దర్సన బాగ్యం లేక 
నీతో మాటల దాహం తీరక
నా పెదాలు ఎండిపోతున్నాయి
నీ ప్రతిరూపం చూడలేక
నా నయనాలు నిర్జీవం అవుతున్నాయి
మన ఇరువురి అనుబందం తెలిసిన
 ఏకైక నేస్తానివి నీవే నాకు దూరమైతే  
నన్ను నేనెల ఊరడించు కోవాలి
మరు జన్మ ఎత్తైన 
నా కోసం నీవు వస్తావని  
జరగని ఆ ఘటనకోసం 
తీరని ఆకోరికతో 
ఎన్నాల్లని ఎదురు చూడను 
నీ కోసం భాద పడ్తున్న నన్ను ఊరడిస్తావని . 
నీ నేను .....నీకు ఏమి కాని నేను 
నాలోనుండి దూరమైన నేను ..
రావని రాలేవని తెలిసి ఎదురూ చూస్తూ నేను

ఓ మనిషి లో ఒక సాయంత్రం ( ఈ కవిత నాది కాదు )

శిశిరంలో ఒక సాయంత్రం 
చెట్ల నీడల్లో అంతులేని తాత్వికత 
పక్షుల గూళ్ళల్లో చింతలేని సాత్వికత 
ఏటి గలగలల్లో ఎంచలేని మార్మికత
అనుకోకుండానే అనుభూతుల ఉపరితలం మీద 
అందమైన గులాబీ మొగ్గ తొడుగుతుంది 
అలవాటుగానే నీతో అడుగులు కలుపుతాను 
ప్రేమమయమైన చిరుగాలి తోడు వస్తానంటుంది
భావమయమైన హృదయకలం నెమలికుంచెలా 
నిన్ను అన్ని కళ్ళతో పలకరిస్తూ వుంటుంది
నిశ్శబ్ద క్షణాల గుసగుసల్లో 
ఎవరెవరో నడుస్తూ పరిగెత్తుతూ
పడిపోతూ, లేచి ఒగరుస్తూ 
సమయాన్ని ఇంతకంటే గొప్పగా 
గడపలేమంటూ నిర్లక్ష్యపు నసనసలు
బాధపడుతూ భగ్నపడుతూ
సొంతం కానీ శరీరాలంటారు
కనిపించని ఆత్మలమంటారు 
అంతలేని ఆవేదనంటారు 
పొంతనలేని మాటలు వింటూంటాను
ఈ రుసరుసల్లో 
నిన్ను మాత్రం అదే ధ్యానంతో 
అంతే ఆరాధనతో 
జీవితపు పుటల్లో మరో పుటని 
ఆసక్తిగా, ఆలోచనగా 
ఆత్రంగా, ఆప్యాయంగా 
రాసుకుంటూనే వుంటాను
ఖాళీని నింపుకుంటూనే వుంటాను
(ఈ కవిత కాపీ చెయ్యలేదు .. 
బాగుందని నాకు ఎవరో పంపితే పోష్టుచేశా )

డైనమిక్ తెలుగు హీరో సుమన్ చేతులమీదుగ ట్విన్ సిటీస్ లో ఉత్తమ జర్నలిష్టు అవార్డ్ తీసుకున్న సందర్బం

డైనమిక్ తెలుగు హీరో సుమన్ చేతులమీదుగ ట్విన్ సిటీస్ లో ఉత్తమ  జర్నలిష్టు అవార్డ్ తీసుకున్న సందర్బం  గా ఈ ఫొటోలు స్వీట్ మెమరీస్  

నా కవితలకు ప్రసన్న లక్ష్మిగారి గాత్రం తోడైతే ఎంత అద్బుతంగా ఉంటుందో ( 3 Audio kavitalu)

నా కవితలకు ప్రసన్న లక్ష్మిగారి గాత్రం తోడైతే ఎంత అద్బుతంగా ఉంటుందో 

New year 2016 welcom Party ( Naa Life Naa Yestam)