ఓ మగువ....
నీ మనసు లోతుని
అన్వేషిస్తున్న బాటసారిని....
నీకోసం ఆక్రోసిస్తున్న ఆత్మబందువుని
నా ప్రయాణంలో ఎన్ని ఓటములో
అన్నే గెలుపులు, మలుపులు
ఓటమి చివరమాత్రం ఎప్పుడూ నేనే
నా మనసు ఓ అంతులేని కథ
ఎన్నిసార్లు ఓడినా అదో తీయని వ్యధ
పొగమంచు మేలి ముసుగులో
ఓ మనసా పలకరిస్తావు...
కనుమరుగై కన్నీరు పెట్టిస్తావు
దరిచేరి మసుగు తీసే లోపే కరిగి
నేనొక మాయనని వెక్కిరిస్తావు...
మరికరి వంచన చేరి వెక్కిరిస్తావు
సముద్రాన్ని దాచుకున్నావు...
ఒక్క అలనైనా తాకనీయవు...
ఆకాశనికి .. బూమికి పోలిక ఎక్కడంటు వెక్కిరిస్తావు
ఆకాశంలో సగం నేనేనంటావు
శూన్యం తప్ప ఇంకేదీ కనపడనీయవు
నన్ను అందులోనే ఉండిపొమ్మని ఆర్దేస్తావు
అగాధం అంచున ఉంటానంటావు....
ఆ అగాధానికి అంతేలేదని నువ్వే చెప్తావు....
అన్నీ తియ్యగా చెప్పి అఘాదాల్లో ఉండిపో అని నెట్టేస్తావు
చిక్కుముడుల చిత్రాన్ని నేనంటావు...
విప్పిన కొద్దీ కొత్త ముడిని చిత్రిస్తూనే ఉంటావు...
నాజీవితానికి చిక్కుముడులతో జీవితాన్ని చింద్రం చేస్తావు
మనసు పొరలు మరుల తరువంటావు
ఆ పొరల చెరలో కన్నీటి చుక్కనీ నేనే అంటావు
కన్నీరు ఇంకేవరకు ఎప్పుడూ ఏడిపిస్తూనే ఉంటావు
కలల వలలో చిక్కుతావని అంటే...
కనులు మూసుకున్నాను....
కళ్ళు తెరచి చూస్తే అంతా చీకటి చేశావు
ఆ కలల వల నాపైనే విసిరి...
కలత నిదురవై వెళ్లిపోయావు...
ప్రతిరాత్రి నిశిరాత్రి చేసి ఏకాంతంలో ఏడిపిస్తున్నావు
ఎట్టకేలకు....
మససు వాకిట నిలబడి తలుపు తడితే...
లక్షప్రశ్నల నిలువెత్తు శిల్పమై మాయమయ్యావు...
అంతులేని కథని అన్వేషిస్తూ....
అంతం తెలియని దూరం ప్రయాణిస్తూ...
చిక్కుప్రశ్నలకు బదులు వెదుకుతూ...
నా... అన్వేషణ నీకోసం సాగుతూనే ఉంది...
వీడని చిక్కుముడి కోసం ఆరాటమెందుకని...
నా పిచ్చి మనసుని చూసి జాలిపడి ..
ఆ మనసు... ఓ నవ్వు నవ్వి....
పొగ మంచు మేలి ముసుగులో కరిగిపోయింది...
మట్టిలో కల్చిపోయేందుకు నాదేహం ఇప్పుడు సిద్దం అయింది అందుకేనేమో నీవు నన్ను శిలలా చేసి ఆడుకొన్నావు
నీ మనసు లోతుని
అన్వేషిస్తున్న బాటసారిని....
నీకోసం ఆక్రోసిస్తున్న ఆత్మబందువుని
నా ప్రయాణంలో ఎన్ని ఓటములో
అన్నే గెలుపులు, మలుపులు
ఓటమి చివరమాత్రం ఎప్పుడూ నేనే
నా మనసు ఓ అంతులేని కథ
ఎన్నిసార్లు ఓడినా అదో తీయని వ్యధ
పొగమంచు మేలి ముసుగులో
ఓ మనసా పలకరిస్తావు...
కనుమరుగై కన్నీరు పెట్టిస్తావు
దరిచేరి మసుగు తీసే లోపే కరిగి
నేనొక మాయనని వెక్కిరిస్తావు...
మరికరి వంచన చేరి వెక్కిరిస్తావు
సముద్రాన్ని దాచుకున్నావు...
ఒక్క అలనైనా తాకనీయవు...
ఆకాశనికి .. బూమికి పోలిక ఎక్కడంటు వెక్కిరిస్తావు
ఆకాశంలో సగం నేనేనంటావు
శూన్యం తప్ప ఇంకేదీ కనపడనీయవు
నన్ను అందులోనే ఉండిపొమ్మని ఆర్దేస్తావు
అగాధం అంచున ఉంటానంటావు....
ఆ అగాధానికి అంతేలేదని నువ్వే చెప్తావు....
అన్నీ తియ్యగా చెప్పి అఘాదాల్లో ఉండిపో అని నెట్టేస్తావు
చిక్కుముడుల చిత్రాన్ని నేనంటావు...
విప్పిన కొద్దీ కొత్త ముడిని చిత్రిస్తూనే ఉంటావు...
నాజీవితానికి చిక్కుముడులతో జీవితాన్ని చింద్రం చేస్తావు
మనసు పొరలు మరుల తరువంటావు
ఆ పొరల చెరలో కన్నీటి చుక్కనీ నేనే అంటావు
కన్నీరు ఇంకేవరకు ఎప్పుడూ ఏడిపిస్తూనే ఉంటావు
కలల వలలో చిక్కుతావని అంటే...
కనులు మూసుకున్నాను....
కళ్ళు తెరచి చూస్తే అంతా చీకటి చేశావు
ఆ కలల వల నాపైనే విసిరి...
కలత నిదురవై వెళ్లిపోయావు...
ప్రతిరాత్రి నిశిరాత్రి చేసి ఏకాంతంలో ఏడిపిస్తున్నావు
ఎట్టకేలకు....
మససు వాకిట నిలబడి తలుపు తడితే...
లక్షప్రశ్నల నిలువెత్తు శిల్పమై మాయమయ్యావు...
అంతులేని కథని అన్వేషిస్తూ....
అంతం తెలియని దూరం ప్రయాణిస్తూ...
చిక్కుప్రశ్నలకు బదులు వెదుకుతూ...
నా... అన్వేషణ నీకోసం సాగుతూనే ఉంది...
వీడని చిక్కుముడి కోసం ఆరాటమెందుకని...
నా పిచ్చి మనసుని చూసి జాలిపడి ..
ఆ మనసు... ఓ నవ్వు నవ్వి....
పొగ మంచు మేలి ముసుగులో కరిగిపోయింది...
మట్టిలో కల్చిపోయేందుకు నాదేహం ఇప్పుడు సిద్దం అయింది అందుకేనేమో నీవు నన్ను శిలలా చేసి ఆడుకొన్నావు
