నమ్మాలని లేకున్నా నమ్మక తప్పదు కదా

నమ్మాలని లేకున్నా నమ్మక తప్పని 
కొన్ని నిజాలను గుండె గదుల్లో దాచుకొని
లేని నిజాలను ఊహించుకొంటూ 
రాని అడుగులకై ఎదురు చుస్తూ 
విరహం విషాదంలో మునిగిపోయింది 
మనసు మూగగా రోదిస్తున్న క్షనాల్లో 
నిశ్శబ్దంగా నాలోనుండి క్షణాలు జారిపోతుంటే...
నాలోనుండి నేను ఏప్పుడో జారిపోయాను 
ఆధారాల్లేని నీ కోపం సాక్షిగా 
నా చుట్టూ ఒంటరితనాల కాలాన్ని 
జల్లుకొని రోదిస్తూనే ఉంటా 
అదేకదా నీకోరిక 
నీ ఆనందంక్షనాలు నాకు 
విషాద వేదన విరహపు వేడిగా మారి 
నన్ను ఎప్పుదూ తగలబెడుతూనే ఉందిగా   
నిన్ను నీవే చుస్కొని మురిసిపోతున్నావు 
నాలో ఉన్న నీవు ఏప్పుగుర్తిస్తావు 
నీ ఆనందపు జల్ల్లులు నీకై నివు 
విసురుకొంటీ గంతులేస్తున్నావు 
కాని నాలోకి నీవు విసిరిన 
విషాదాన్ని నివు గుర్తిస్తావని 
ఎదురు చుసాను అదిక కుదరదని తేలాక 
నాపై జాలి చూపని ఈ కాలాన్ని 
నా చుట్టు చుట్టుకొని 
నాలోకి నేను దూరి రోదిస్తున్నా 
ఎవ్వరు చూడని మనసు చీకటిలో 
వద్దు ఆలోచించవద్దు ..
నాగురించి ఆలోచించిన క్షనాలు 
నీకు వేష్టు అవుతాయ్యేమో కదూ  

  

నిన్న గతం , నేడు నిజం ,రేపు ఊహ

"నేను" అన్నది చెరిగి పోతే..
"నువ్వు" అన్నది మరచి పోతే..
నాకు నీకు బేధం తొలగి పోతే.
మనంలో మిగిలిపోతాముగా 
నేనంటే నేను కాదు.. 
నన్ను మలచిన నా గతం..
నన్ను నాకు ఏం కాకుండా చేసింది 
రేపటికి మిగిలిన ఈనాటి జ్ఞాపకం..
మరో ఆలోచనకు పునాది గా మిగిలింది 
నిన్నటికి.. నేటికి.. మిగిలిన ఉన్న ఆశ 
రేపటికి..నా తోడు నా ఈ జ్ఞాపకం.. నా ఆశ నమ్మకం.
కాలం "సర్వరోగ నివారిణి"
నిన్న గతం , నేడు నిజం ,రేపు ఊహ
నిన్నటికి నేడు రేపు అయితే 
రేపటికి నేడు నిన్నవుతుంది .
గతాన్ని గురించి ఆలోచించేవాడు ,
భవిష్యత్తు ఊహల్లో విహరించేవాడు ..
నేడు ఆనందంగా జీవించలేడు .
గతం అనే అనుభవం పై పునాదులుగా వేసి ...
భవిష్యత్తుకు ఖచ్చితమైన నిచ్చెన వేసి అడుగు వేసే ...
ప్రతి నేటికి కాలం పూలబాటతో ఆహ్వానం పలికి 
ముందుకు వేసే ప్రతి అడుగు భవ్యిషత్తుకు పునాది

ఆ ఒక్క క్షనం prt -1

ఒక్క క్షణం చాలు.... సంతోషంగా ఉన్న మూడ్ చెడిపోవడానికి..! ఆ ఒక్క క్షణంలో ఎంత వేగంగా మార్పులు జరిగిపోయాయో ఆలోచించండి.. జ్ఞానేంద్రియాలతో చూసిన దాన్నో, విన్న దాన్నో, ఆలోచించిన దాన్నో జెట్ స్పీడ్‌తో బ్రెయిన్ ప్రాసెస్ చేసి.. ఓ నెగిటివ్ ఎమోషన్‌ని తలంతా నింపబట్టే కదా..?ఒకే ఒక్క క్షణంలో మారగలిగే పరిణతి సాధిస్తే చాలు.. ఏదీ మనల్ని కదిలించలేదు.ప్రతీ BadMood చాలా చిన్నదిగానే మొదలవుతుంది.. దాన్ని తట్టుకోలేక.. విపరీతంగా ఆలోచించేసి.. "మనకే ఎందుకు ఇలా జరగాలి" అని మొండిగా క్వశ్చన్ చేసుకుంటూ.. మొత్తానికి ఏమీ లేని దాన్ని కాస్తా చాలా పెద్దదిగా మనమే చేసేసుకుంటాం.
ఏ పైన్ అయినా మనకు రూట్ లెవల్‌లో అంత బాధాకరమైనదేమీ కాదు. కానీ ప్రతీ పెయిన్‌నీ ముల్లుతో కెలికేసి మరింత బాధపడిపోతే గానీ మనకు శాటిస్‌ఫేక్షన్ లభించదు.. సింపతీ లభించదు. సో మనం చాలా బాధలు పడిపోయాం అన్నది మన మైండ్‌లోనూ, జనాలకూ ఎస్టాబ్లిష్ అవ్వాలి. 
నిజానికి నీడలు కప్పి అబద్దాన్ని నిజమని బ్రమపడి కొన్ని సార్లు కంగారు పడి పోయి అదే జీవితం ఇక చివరకు ఏం మిగలలేదని ఆత్మ హత్యలు చేసుకుంటారు ....భాదలు లేని వారు ఉండరు కాని తమకు వచ్చిన భాదే ప్రపంచలో పెద్దది అని ఆలోచిస్తూ ఆంత హత్యే శరణ్యిం అని నిర్నయించుకునేది ఆక్షనమే . ఆక్షనంలో కూదిగా మనసుకు నచ్చిన వాల్లతో గాని మాట్లాడితే ఆ మనస్సుకు ఊరట కలిగితే ఆ ఆలోచన రాదు ..కానీసం పొష్టుపోన్ అన్నా చేసుకుంటారు ....అప్పుడు ఆళోచనలో మార్పు వచ్చి అసలు వాస్తవం ఏంటీ తెల్సుకొనే చాన్స్ వుంటుంది కాని ఆక్షనం తీసుకునే నిర్నయం మంచి చెడులు ...న్యాయ అన్యాయాలను ఏమారుస్తుంది ..అందరూ తనకు దూరం అయినట్టు ఎవ్వరూ తనకు ఈ ప్రపంచంలో లేనట్టు వాల్లకు వాల్లు ఊహించుకొని తమలో తాము కుమిలి పోతుంతారు ...సై క్రియాటిష్టులు  ఇలాంటి వాళ్ళ ను మూందుగానే గుర్తించ వచ్చు అంటారు ..వీల్ల మాటల్లో చేతల్లో వీరు చనిపోతున్నా అని అంటూంటారు అప్పుడు గుర్తించి నీకూ నేనున్నా అన్న భరోసా ఇవగలిగితే ఆత్మ హత్య ఆలోచన విరమించుకుంటారు అని కాని ఈ ఆలోచన పెరిగి పెద్దది అయి ఒంటరిగా ఉన్నప్పుదే వీళ్ళ హావ భావాల తో గురించవచ్చు అంటారు గుర్తించ వచ్చు అంటారు డాక్టర్స్ 
               గాయం అందరికి ఒక్కలాగే ఉంటుంది కాని అది ఎలావుందో అనే కంగారులో ఒంటరిగాఉన్నప్పుడు  ఊహల్లో పెద్దది గా అనుకున్నప్పుడే .. మనస్సు తట్టుకోలేని భాద అనుభవిస్తుంది..... అందరూ నవ్వుతున్నారు అందరూ ఆనందంగా ఉన్నరు ఒక్క నేను తప్ప అన్న ఆలోచన మనిషిని కృంగదీస్తుంది ...ఆ ఆలోచనే చివరి క్షనాల దగ్గరకు లాగేస్తుంది ....మనస్సుకు దగ్గరా అయిన వాల్లు ఇలాంటి సమాయాల్లో అసలు నిజాని గుర్తించలేక పట్టించుకోనప్పుడు తాను అనుకున్నదే నిజం అని రూడీ చేసుకొని తాఉ బ్రతకడం వేష్టు అన్న నిర్నయానికి వస్తాడు అప్పుడే ఆత్మ హత్యకు పాల్పడటాడూ .. ఆ చివరి క్షనాళ్లొ తీసుకునే నిర్నయం తనను తాను చంపుకునేలా చేస్తుంది .....తన వాల్లు తను లేకపోయినా బాగుంటారు అన్న పిచ్చి ఆలోచనకూడా చేస్తారు ..ఇ ఆఖరి క్షనాల్లో తనమసనే రాజ్యంలో  ఒంటరి ఆళోచనలు అన్నీ నెగిటివి థాట్స్ మనిషిని మనసును బాగా కృంగదీస్తాయి ...ఏదైన  అనుకోని సంఘటన జరిగినప్పుడూ సున్నిత మనస్కులను కాస్త జాగ్రత్తగా ఉండాళి లేదంతే వాల్లు తట్టూకొలేక ఇలాంటి ఆలోచనలు చేస్తారు 
ఈ మద్య చదువుకునే పిల్లలు ఆత్మ హత్యల  సంఘటనలు చూస్తూనే ఉన్నాం వీళ్ళ ప్రవర్తనలో మార్పు వచినప్పుడే దైర్యం చెప్పగలిగే వాల్లుంటే కచ్చితంగా వాల్లను రక్షైంచుకోవచ్చు ....ఆత్మ హత్యి చేసుకొన్న చేసుకున్న ప్రతి మనిషి 8 గంటల ముందుగానే తాను చనిపోతున్నా అని హెచ్చరికలు చేస్టాడని కొన్ని సర్వేలల్లో తేలింది ...అంటే మనవారు ఎవరైనా ఆంత్మ హత్యలు చేసుకున్నప్పుడు పరోక్షంగా మనకు తెల్సి వాల్లను రక్షించలేకపోయామని గుర్తించాలి .. మనసు భాద మూగది అని ఓ సినిమా కవి చెప్పినట్టు .. లోలో న కుమిలి పోయే జీవులకు తమవరే మనసుకు దగ్గరి వల్లే గుర్తించాలి  లేదంటే  వీళ్ళ ప్రవర్తనలో మార్పు గమనింఛి మనం ఎన్ని చెప్పినా వినిపించక పోతే డాక్టర్ దగ్గరకు తీసుకెల్లాలి లేదంటే ఆమనిహిని  ఆ చివరి క్షనాలనుండి దూరం చేయలేం ... ఆచివరి క్షనాల్లో ఆళోచనలనుండి దూరం అయితే నిండూ నూరేల్లూ బ్రతికి ఎంతో మందికి నీవు ఆసరా అన్న దీర్యాన్ని కల్పిస్తే ఆత్మ హత్యలను కొంతవరకు నివారించ వచ్చు ..కొందరు క్షనికావేశంలో నిర్నయాలు తీసుకొంటారు వాల్లు ఆవేశంలో ఉన్నప్పుడే ప్రశాంత వాతావరనం కల్పించి తోడుగా వుండి దైర్యం చెప్పగ్లిగితే ఆ చివరి క్షనాలనుండి దూరం అవుతాడు ఓ నిండు జీవితాన్ని రక్షించిన వాల్లమవుతాం మన వాల్లని మనం కాపాడుకున్నవాల్లమై అతను కలకాలం జీవించాలని మనసారా కోరుకోవడం కాదు  తగినట్టుగా మనం అండగా వుండీ ఆ చివరి క్షనాలనుండీ దూరం చేయాలి  

సంక్లిష్టమైన భావాన్నయినా చెప్పగలిగే భాష కన్నీరు

అంతులేని భాధ నన్ను అల్లుకుని, ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసి ఊపిరాడక చనిపోతానేమో అనిపించినప్పుడు, ఎంత త్యాగం చేస్తావ్ నువ్వు అంతకంటే ఎక్కువ భాదపెడతావు నీజ్ఞాపకాలతో . నా కంటి నుండి కాదు కాదు, నా మది మూలనుండి జారి ఆవిరై నీ ఉనికిని కోల్పోయి నా భాదని కరిగిస్తావ్. ఆవేదనలో దారి కనబడని అయోమయంలో కంటిని కడిగేసి ఓ దారిని చూపిస్తావ్. నీవుండబట్టేకదా నా హృదయం ఈ భాదల్ని తట్టుకోలేక పగిలిపోతూ ముక్కలౌతుంది అంతులేనిభాదలో మాటలు కరువైనప్పుడు మాటల కందని భావాల్ని మోసుకుని జారిపోతావ్. నేను కొత్త పాఠం నేర్చుకున్న నీ స్నేహంలో. కన్నీరంటే రెండు చుక్కల ఉప్పని నీరు కాదు. కన్నీరు ఒక ఎక్స్‌ప్రెషన్, ఒక భాష, ఒక కమ్యూనికేషన్ చానెల్. అందరూ అంటారు అంతులేని భాదను, ప్రేమని, భాదని చెప్పగలిగే భాష లేదు భూమి పైన అని. కానీ ఉంది ఎంత సంక్లిష్టమైన భావాన్నయినా చెప్పగలిగే భాష కన్నీరు. నీ గురించి వ్రాస్తున్న ఈ క్షణంలో కూడా కళ్లలో నువ్వే. ఎందుకంటే కన్నీరంటే ఏంటొ చెప్పటానికి నేను నేర్చుకున్న తెలుగు భాష సరిపోవటం లేదు. అందుకే మరలా కన్నీటి భాషే నా ఎక్స్‌ప్రెషన్.నన్ను నేను నీతోనే కొలుచుకుంటాను తెలుసా? ఎక్కడో చదివా. నీ వలన ఇతరుల కళ్ళల్లో కన్నీటితో నీ పతనాన్ని, నీ కోసం నీ వాళ్ళ కళ్ళలో కన్నీటితో నీ విజయాన్ని కొలుచుకో అని..ఇంత మేలు చేసినా నిన్ను ఎవ్వరికీ కనబడనివ్వరు ఎవరూ. కాస్త అహం దెబ్బతింటుందని. నువ్వు కావలని ఎవరూ కోరుకోరు. ఎందుకంటే వాళ్ళంతా నువ్వు భాదల్లో ఉన్నప్పుడు వస్తావను కుంటారే గాని, భాదని పంచుకోవటానికి, నీతో మోసుకుపోవటానికి వచ్చావని అర్ధం చేసుకోరు. పూర్తిగా మన అనుభందం వ్రాయలేకపోయిన భాదలో కన్నీళ్ళతో...అయినా నీవు నన్నుకాదని వెల్లినా నా మనస్సునీకోసం ఆక్రోసిస్తూనే ఉంది..నాది పిచ్చా పిచ్చిన్నరా చెప్పవూ

ఎందుకో బాధగా వుంది...

ఎందుకో బాధగా వుంది...
వేదన వెక్కిల్లు గుండె పొరలు చీలుస్తున్నాయి 
నిజాన్ని మరంచినా తన నైజం గుర్తొచ్హిన క్షనం 
నాలో నేను ఒదిగి పోయి తగల బడుతున్న
వేదనా బరిత క్షనాలివి 
ఏదో తెలియని మంచు తెర కమ్మినట్టు
గుండె మూలల గుండె బరువు వేదన...
మనసులో రేపుతున్న అల్ల కల్లోలపు 
జ్ఞాపకాల గాయాలు 

దూరాన వున్న నెలవంకను
చేరుకోలేను అని తెల్సి 
నేణు చేసిన  సాహసం విఫల అయి
ఒంటరిగా మిగిపోయిన చీకటి  రాత్రులు ఇవి 
ఇది తీయని తలపుల సంవేదనకాదు
చెలిమి చెలమల ఒయాసిస్సును
చేరువ కాలేని నా ఎడారి ఒంటరి ప్రయాణపు 
గుర్తులు గుండెల్లో దాచుకోలేక 
దారితలియని దిక్కు తోచని 
ఒంటరి విరహ వేదన క్షనాలివి 
నీ జ్ఞాపకాలు మనసులో గుచ్చుతున్నాయి 
నీవు లేని నేను లేనన్న తలంపు కాదు 
అదీ నిజమై నన్ను దహించి వేస్తుంది