నా ఎదనిండా ఖాళీ.. భర్తీ చేయలేని శూన్యం..

రాత్రివేళ లోకం అనే
చీకటనే దుప్పటి కిందా,
కళ్ల వెనకా చిక్కనై మిగిలిపోయిన 
గతం వెక్కిరిస్తుంది
కరుడు గట్టిన నిజం 
నైజం మార్చుకుంది
వాస్తవం గాఢత కోల్పోయి 
నల్లటి అక్షరాలుగా మారాయి
“కాలిన మనసు కాగితం లో 
తగలబడిన అక్షరాల సాక్షిగా ”
నా మది లోపల?
నువ్వు-నేను అన్న నిజం
అబద్దమైంది అని
నిన్నడీగితే
ఏం చెబుతావు?
నిజాన్ని కాదనగలవా
అబద్దాన్ని ఇప్పుకుంటావా
అక్షరాలు కూడదీసుకొని రాసే
కవిత్వంలో?
దుఃఖదాయకమైన జీవితంలోకి
కూరుక పోవడానికి కారణం
నీవు చేసీన మోసమే కాదా...?
ఇప్పతి నాజీవిత గమనానికి కారనం 
నీవుకాదా నన్ను ఏమార్చింది నీవుకాదా ...?
నా ఎదనిండా ఖాళీ..
భర్తీ చేయలేని శూన్యం..
నా ప్రశాంతతను 
ఎవరు భగ్నం చేస్తారు?
నాలో నేను ఎంత వెతికినా
కానరని నాలోకి నేణు
తొంగిచూడాలనుకుంటా
మనసులో ఆశచావక
నీలోకి తొంగి చుస్తే
నీ మనసులో ఎప్పుడూ ఎవరో ఒకరు
తచ్చాడుతూనే ఉంటారు
నీలో నీవు చూడగల లోతెంత?
నిన్ను నువ్వు వెతుక్కుంటూ
నిన్ను నీవు చూసుకున్నావా
నిజాణ్ని అన్వేషించావా
అదే చేస్తే నీలో నిజాయితి చచ్చిపోయేది కాదు