ప్రేమిచు కాని:

కన్నులు కలలను మరచిపోవు...
ఊపిరి శ్వాసను మరచిపోదు...
వెన్నెల చంద్రుడిని మరచిపోదు...
నా మనసు నీ స్నేహన్ని మరచిపోదు...
విరిసిన వెన్నెల కరిగిపోతుంది...
వికసించిన పువ్వు
వాడిపోతుంది..
కాని చిగురించిన మన స్నేహం చిరకాలం
మిగిలిపోతుంది...
వద్దన్నా వచ్చేది మరణం...
పోవద్దన్నా పోయేది ప్రాణం..
తిరిగి రానిది బాల్యం....
మరువలేనిది మన స్నేహం..
కుల మత బేధం లేనిది...
తరతమ భావం రానిది...
ఆత్మార్పణమే కోరుకొనేది...
ప్రతిఫలమన్నది ఎరుగనిది ని స్నేహం

విరహం

ఇప్పుడే కురిసిన వాన జల్లు పరిసరాలని పులకరింప చేసిందిచెలి కలయికని తెలిపే ఊహలు నా మనసుకి కలిగించే పులకరింత లాగా...వాన జల్లుకు తడిసన మట్టి వాసన గమ్మత్తుగ ఉందిచెలి చేరువలో వెళ్తున్నప్పుడు గాలి వాసన కలిగించే మత్తులాగా...చల్ల గాలులు, కారు మబ్బులులేని వెచ్చదనాన్ని, రాని వెన్నెలని గుర్తు చేస్తున్నాయి...చెలి దూరంగా వుందితన కలవరింత ప్రకృతి ఆస్వాదనని దూరం చేస్తుంది...చెలీ రావే,వరాలీవే,వెతికా నిన్ను వీచే గాలుల్లోకన్నా నిన్ను కారు మబ్బుల్లో...వెచ్చదనం ఏదని? వెన్నెల రాదే అని?చెలీ రావే,వరాలీవే...

అలజడి

దూరంగా బస్సు ఘోరంగా అరుస్తూ పోతుందిఈ పార్క్లోనే కూర్చుంటానే... నాకెప్పుడూ అలా వినిపించలేదేఅది వింటుంటే గుండెల్లో రంపంపెట్టి కోస్తున్నట్టుందిఅల్లరి చేస్తూ ఆడుకునే ఆ పిల్లల్ని భరించలేకపోతున్నానుఊగుతున్న ఆ ఉయ్యాలని చూస్తుంటే నా కళ్ళుతిరుగుతున్నాయిఎప్పుడూ ఇలా అనిపించలేదే విశాలమైన ఆ ఆకాశాన్ని, ఎదుగుతున్న ఆ చంద్రుడునినేను చూడలేకపోతున్నాను...అవి నన్ను చిన్నచూపు చూస్తున్నట్టుందినేను చూడను.నేను ఇలానే కూర్చుంటానుతల దించుకుని.చేతుల్లో నా మొహం

ఎప్పటిదాకా ఈ పరుగు?

మనసు అను క్షణం నీ కోసం పరుగులు తీస్తుందిఅలసట తెలియకూడదని కబుర్లు చెప్తూ నేనూ దానితో.....మెరిసీ మెరిసి అలసిన సూరీణ్ని పడమర తన లోయలో దాచుకొంటోందినిత్యం పరుగులు తీసే గోదారికీ సంద్రం చేతులు చాస్తుందిచీకట్లో మగ్గే నింగికీ జాబిల్లి జాబునిస్తుందిమరి నా నిరీక్షణ ఎప్పుడు ఫలిస్తుంది...?నీ సంగమంలో ఈ పరుగు ఎప్పుడు నిలుస్తుంది...?ఆ క్షణాలిచ్చే మధురానుభూతితోనడవగలను జీవితాంతం నీతోనేనిక పరుగెట్టలేను...

నీ సమక్షంలో...

స్నానం చేసి బాల్కనిలోకొచ్చానుఅమాంతంగా చిరు గాలి హత్తుకుని మత్తెక్కిస్తుందిఆ మత్తు ఎక్కేలోగా కవ్విస్తూ దూరంగా జారుకుంది...అప్రయత్నంగా నా పాదాలు పార్క్ వైపుకి కదిలాయిరెండు రోజుల క్రితం వాన కురిసి ప్రకృతి చల్లబడిందితేమను విడిపించుకున్న గాలి అప్పుడే రెక్కలు విచ్చుకున్నసీతాకోక చిలకలా పొడి పొడిగా వడి వడిగా ప్రవహిస్తూ మైమరిపిస్తుందిఆశ్చర్యంగా...,ఫ్లెడ్ లైట్కి దూరంగా ఆకాశంలో...మీగడ 'మబ్బు చుట్టు ' మధ్యలో జాబిల్లి మెరిసిపోతుంది...నా కళ్ళూ మెరుస్తున్నాయి... నిశ్చలంగా నేను!అసూయ చిరుగాలిని తాకినట్టుంది, అది నా వీపు చరిచిందినా పాదాలు కదిలాయిఈ ఏకాంతం నాకొక తోడుని ఆహ్వానిస్తుంది...ప్రియా... నువ్వు నా దరిదాపుల్లోనే ఉన్నావనే స్పృహలోఈ రేయి... ఈ ప్రకృతిని అనుభవించాలని ఉంది...

ఉషొధయం వేలలొ

ఉషొధయం వేలలొమెరుస్తున్న మంచు బింధువులాపున్నమి పండు వెన్నెల్లొమబ్బుల మధ్యలొధొబుచులాడుతున్న చంధ్రునిలావసంత ఋతువులొపచ్చని చిగురులాపక్షుల కిలకిలలాసెలయెరు గలగలలాగడపాలి జీవితాన్ని అనందంగకిలకిల..