నా మనస్సు రంగులు అద్ది

నా గుండెలో కట్టిన
గుడిలో చేరిన అచ్చు పోసిన
శిల్పంలో ఎన్నో
అనుభూతుల
కలలు నింపిన నేను
నా మనస్సు రంగులు అద్ది
నా ఊహకు
ఒక రూపం నీవే అయితే
ముగ్ధుడైన ఆ బ్రహ్మ నా కోసం
నీకు ప్రాణంపోసి నాకిస్తే
ఎవడో వచ్చి నిన్ను ఎత్తుకెల్లాడు
ఇలా నేను ఊహల
యుధ్ధంలో మరనిస్తూనే ఉన్నా
నా గుండె చెదిరింది
మనసు ముక్కలైంది
నిబ్బరంగా నిల్చున్న నేను
ఏమి చెయ్యాలో తెలీక…

మనసంతా నీజ్ఞాపకాలను గుచ్చేసి...నీరాశను రగిల్చివెల్లావు

నువ్వు నా గుండెల్లో కెలికి
మనసంతా నీజ్ఞాపకాలను గుచ్చేసి
తడిమి తడిమి వెళ్ళిపోయావు
రమ్మనడానికి నా వద్ద మౌనన్ని మిగిల్చి
నాలో నీరాశను రగిల్చివెల్లావు
మాటలన్నీ కరిగిపోయాయి
పెదాలు పదాలు పలకలేక
మది మౌన భాషలో మూగబొయింది
నిన్నటికి నేటికి నాలో మార్పు
నీవులేవనా ..ఎప్పటికీ కాన రావనా
ఏంటీ గందరగోళం
నన్ను నేను కాకుండా పోతున్న
క్షనాలను తిరిగి రాయాలనుకున్నా
నీవు వదిలి వెల్లిన
చీకటి గుర్తులు
నన్నింకా వేదిస్తున్నాయి

ఏదో తెలియని పోరాటాన్ని.. ఎదలోనే ఎదుర్కుంటూ

ఏదో తెలియని పోరాటాన్ని.. ఎదలోనే ఎదుర్కుంటూ..
ఏదో తరగని పయనాన్ని నాలోనే నేను వెతుక్కుంటూ..
అనుక్షణం.. గెలుస్తూ.. ఓడిపోతూ.. ఆగక..నీకోసం
పరిగెత్తుతున్న మనస్సును అదుపులో పెట్టలేక

దానికే అనుక్షణం అర్పించుకుంటూ..
ఒక యోగిలా.. పిచ్చివాడిలా.. రాయిలా.. రాలే చినుకులా..
నాలోనే... నాతోనే.. నేనే..ఏకాంతంలో వెర్రిగా నాలో నేను నవ్వుకొంటూ


నా గదిలో.. నన్ను నేను వెతుక్కుంటూ..
నాలో నేను నడిచిపోతున్నప్పుడు..
ప్రపంచం ఒంటరైపోతుంది.

అబద్దాలో.. నిజాలో.. తేలని అనుభవాల మధ్య.

చీకటి కాలపు చట్రాల్లో నలిగి..
మనసుల ఇరుకు సందుల్లో ఊరేగి..
ఉత్తినే ఊపిరి బిగపెట్టి పరిగెడుతూ..
అంతలోనే ఆగిపోయి వెనక్కి చూసుకుంటూ.
ఆశల మజిలీల్లో.. నిస్పృహతో జట్టు కడుతూ..
అబద్దాలో.. నిజాలో.. తేలని అనుభవాల మధ్య.
నిస్థేజంగా నిర్జీవంగా ఒంటరిగా మిగిలిపోయా
గుప్పెడు కన్నీళ్లను చేతబట్టుకుని..
నేనున్నాను అనే ఓదార్పుకోసం..
రాత్రంతా.. రోజంతా..నిరంతరం..
ఆ దారులన్నీ.. వినువీధులన్నీ..
తిరిగి.. అలసి.. వేసారి..
నాకు ఎదురుపడుతూ ఉంటుంది..
నా గుండెలోకి తొంగి చూస్తుంది.
ఎందుకనో. నాకు నేను ఎంట ఒంటరినో తెలుస్తుంది
ఒక్కోసారి గతం నాపై ఉప్పెనై విరుచుకుపడుతుంది..
నా ఆశల కొసల్ని వేళ్ళతో పెకిలిస్తూ..
మొదళ్ళకే తిరిగి ముక్కలు చేస్తూ..
చిగురిస్తున్న కొమ్మల్ని.. చీల్చేస్తూ..
నిట్టనిలువనా..
ఎందుకు నేనే..
ఎందుకు నేనే వర్షించాలి అన్ని కన్నీళ్లు...
ఎందుకు నేనే.. ఎందుకని నేనే..
మరణించాలి.. అన్ని మార్లూ..
లేదు లేదు మరనిస్తూనే ఉన్నాగా రోజూ