మౌన సంఘర్షన

మౌనం నిశ్శబ్దం మంత్రఘోష. మౌనం పదునైన ఆయుధం, మౌన మంటే పదాల  నిశ్శబ్ద సంభాషణ అన్నాడు ఓ మహానుభావుడు. ''గొంతు మౌనంగా ఉన్నప్పుడు...మనసు మాట్లాడుతుంది. మనసు మౌనంగా ఉన్నప్పుడు హృదయం మాట్లాడుతుంది. హృదయం మౌన ముద్రలో ఉన్నప్పుడు అంతరాత్మ అనుభూతిస్తుంది'' అంటారు మెహర్‌ బాబా. మౌనం నోటిలో నాలుకతో పరిమితమైన వ్యవహారం కాదు. నోరు, మెదడు, మనసు, నమన్వయంతో పనిచేయాలి. పుస్తకం చదవడం మౌనం కాదు, అది రచయిత సృష్టితో మమేకమై మాట్లాడటం. టీ.వీ. చూస్తూ కూర్చోవడం మౌనం కాదు. అది కొన్ని పాత్రలతోనో, వార్తలతోనో చేసే సంభాషణ. కంప్యూటర్‌ ముందు కూర్చోవడం మౌనం కాదు, అది వేయి గొంతుకల కబుర్లతో సమానం. మౌనంలో మాటలుండవు ఆలోచనలుండవు, అదో తపన్సు.మాట ఒకానొక వ్యక్తీకరణ మార్గం మాత్రమే. కానీ ఇదొక్కటే వ్యక్తీకరణకాదు. మాటలు నేర్పే సంస్థలున్నట్లు మౌనాన్ని నేర్పే పాఠశాలలు ఎక్కడా లేకపోవచ్చు...అయితే ఒక్కమాట...మౌనాన్ని మించిన కమ్యూనికేషన్‌ లేదు. మౌనం అర్థ అంగీకారం మాత్రమే కాదు. ఒక్కోసారి పూర్తి అంగీకారం కూడా. మౌనం అంటే ఆలోచనలు, కలలు, కోరికలు, భ్రమలు ముసుగులో బుర్రలోని సామా నంతా పక్కనపెట్టి, నిన్ను నీవు స్పష్టంగా చూసుకోవడం. ఇది ఆత్మసాక్షాత్కారమే. గతంలో అర్థం లేకుండా మాట్లాడినందుకో, అనవసరంగా తూలనాడినం దుకో పశ్ఛాత్తాపపడే వారెంతో మందిని చూస్తుంటారు. కానీ మౌనం కారణంగా బాధపడ్డ సందర్భాలు చాలా అరుదు. మనుషులందరూ మాటలకు అలవాడి పడిపోయారు. మాట్లాడకపోతే పిచ్చెక్కినట్టు అనిపిస్తుంది. మాట్లాడాలి. ఏదో ఒకటి మాట్లాడాలి. మాట్లాడకపోతే, వారి మీద వారికే అనుమానమోచ్చేస్తుంది. మౌనంగా ఉన్నట్టు. కనీసం కలలు కూడా కనలేరు. అలాంటి కలలు రావు. కలల మనుషుల ఆలోచనల్ని ప్రతిబింబిస్తాయి. మనుషుల జీవితాన్ని ఎత్తి చూపుతాయి. మౌనంలోని అందాన్ని, ఆనందాన్ని ఆస్వాదించాలను కునేవారు. ముందుగా మాటల మత్తునుంచి బయట పడాలి ఇది ఏ ఒక్కరోజులో సాధ్యం కాదు. మనం మాటల్ని తగ్గించుకోవాలి. పొదుపుగా వాడాలి. అవసరం ఉన్నంత వరకే మాట్లాడాలి. మౌనాన్ని అనుభూతించడానికి సంపూర్ణ ఆరోగ్యం కావాలి. ఆరోగ్యకరమైన శరీరంలోనే ఆరోగ్యకరమైన మనసు ఉంటుంది. రోగాల మనసు మౌనంగా ఉండలేదు. బాధతో మూలుగుతూ ఉంటుంది. ఈ పరిస్థితి రాకూడదనుకుంటే శరీరాన్ని ఆరోగ్యంగా ఉం చుకోవాలి. మంచి అలవాట్లు పెంచుకోవాలి. కృత్రిమ జీవన శైలిని పదిలిపెట్టాలి. మౌనం మానవ సంబంధాల మీద సానుకూల ప్రభావం చూపిస్తుంది. నోరు జారడం వల్ల వచ్చే ఇబ్బందులుండవు. మాటతూలడం వల్ల పుట్టికొచ్చే విపరీత పరిణామాలుండవు. ఉద్యోగ జీవితంలో, వ్యక్తి గత జీవితంలో మనం ఎదుర్కొనే రకరకాల సమస్యలకు మౌనంలోనే సమాధానం దొరుకుతుంది. ఎందుకంటే ...మౌనంగా ఉన్నప్పుడే మనం బాగా ఆలోచించగలం, మాటలకు, ఆలోచనలకు అస్సలు పొత్తు కుదరదు. నాణ్యమైన యంత్రం శబ్దం చేయదు. సాఫీగా తనపని తాను చేసుకు పోతుంది. నిండుకుండ తొణకదు. స్థిరంగా ఉంటుంది. సమర్థులు కూడా అంతే. మౌనంగా తమపని తాము చేసుకు పోతుంటారు. 'మౌనం' మనలోంచి పుటుకొచ్చే అపారశక్తిని వృధాగా పోనివ్వదు. ఎందుకంటే -వృధా ఆలోచనలుండవు. వృధా మాటలుండవు. ప్రతి ఆలోచనా లక్ష్యంవైపే, ప్రతిమాటా అర్థవంతమే. అప్పుడు సమూహాల్లో కూడా ఒంటరిగా ఉం డగలం. అవసరమైతే ఒంటరి సమూహం కాగలం. ఏకాం తానికి, జనసంద్రానికీ తేడా ఉండదు.ఎక్కడున్నా ఏ పరిస్థితిలో ఉన్నా..మౌనాన్ని పాటించగల శక్తి వస్తుంది.

నిజాన్ని నమ్మలేక ..చీకట్లో ఆ నిజంకోసం తడుముకొంటూ ( ఇది నా మౌన సంఘర్షన )

                                                                      ఎప్పటీకప్పుడు మోసం చేసుకొంటూనే వున్నాం .. ఎప్పతి కప్పుదు కాంప్రమైజ్ అయి బ్రతకాల్సి వస్తొంది ..అనుకున్నది వేరు జరుగుతోంది వేరు  మనం ఇంతకన్నా డిఫరెంట్‌గా, ఆనందంగా, గొప్పగా ఎందుకు ఆలోచించలేకపోతున్నాం? ఏ క్షణమైనా కూర్చుని ఆత్మవిమర్శ చేసుకున్నామా..అలా చేసుకొంటే మనల్ని మనం చిన్నబుచ్చుకొన్నట్టు మనల్ని మనం లోలోపల మోసం చేసుకొంటూ దారి తెలియని బాటసారిలా కదులుతూ వెలుతున్నాం జీవకల అనేది లేకుండా ..
 ఎప్పటికప్పుడు నిను నీవు మోసం చేసుకొంటూ .....
                                 నిజాన్ని దాటలేక అబ్దంలో బ్రతకలేక మనస్సులో సంగర్షన పడూతూ అయ్యో అదేం లేదే అని ఎప్పటీకప్పుడు మనస్సును మోసం చేసుకొంటూ సాగిస్తూనే వున్నాం జీవితాన్ని ..కష్టపడ్డాం, చాలా సాధించాం, జీవితంలో చాలా తెలుసుకున్నాం అంతా మనం అనుకుందే జరుగుతుంది అని ఏం జరగకపోయిన ఎవ్వరో పరాఇ వాల్లను నమ్మించి నట్టూ మనల్ని మనం నమ్మిచ్హుకొంటూన్నాం ఎందుకు ఎదో వెలితి కావాల్సింది దొరికినట్టే దొరికి దగ్గరదాకా వచ్చి దూఋఅం అవ్వడం ...ఎవ్వరిని నమ్మాలో ఎవ్వరిని నమ్మకూడాదో తెలియని క్షనాల్లొ అన్ని నిజాలే అని నమ్ముతూ ఏది నమ్మామ్మో అది అబద్దమై మనల్ని చీకట్లో నెట్టేస్తున్న పరిష్తితుల్లో అయోమయ గందర గోలంగా బ్రతుకు నీడుస్తున్న క్షనాల్లో  ఇంకా లైఫ్ ఏమాత్రం కొత్తగా అన్పించట్లేదు.. ఇంతకన్నా ఏముంది లైఫ్ అన్పిస్తోంది  అవును కదుల నడుమ గుండెల్లో ఎదో తెలియని ఘర్షన ...మది లో అలజడి లేపుతున్నా అనుఘర్షన ఏమిపోతొంది మనస్సుకు ..ఏం జరుగుతోంది జీవితంలో ..
                    “నేను ఫలానా అంత గొప్ప మనిషిని కాబట్టి.. నేను ఫలానా హోదాలో ఉన్నాను కాబట్టి ఇలాగే బ్రతకడం కరెక్ట్” అని జడ్జ్‌మెంట్లు చేసుకోవడం నన్ను నేను మోసం చేసుకొంటూ నేనే గొప్ప అని నాలో నేను తప్పు చేస్తున్నా అన్న  అసలు ఎవరు మీ లైఫ్‌ని కంట్రోల్ చేసేదీ, కామెంట్ చెయ్యగలిగిందీ  మీ ఆనందాన్ని కాదనేవాళ్లు నిన్ను నిన్నుగా నమ్మిచి తన స్వార్దం కోసం మోసం చేసే వాల్లు జీవితంలో కి తుఫాను లా వచ్చి తుళానుల వెల్తారు .. వారు వదలి వెల్లిన అలజడి గుండెల్లో పెట్టుకొని తిరిగిరాని వారికోసం ఆకాసం వైపు చుస్తే ఏంలాభం శూన్యం తప్ప ఎద్ముకీ ఆందోలన లైఫ్ లో అలజడీ సృష్టించే వాల్లు బాగానే వున్నారో వాల్లకి వాల్లు సృష్టించుకొన్ని కొత్తలోకంలో .. మనల్ని వదలి కాణి మనమె ఎద్ముకిలా పిచ్హొల్లలా ఆలోచిస్తూ మనల్ని మనం మోసం చేసుకొంటూ పాత జీవితాన్ని కొత్తగా జీవిస్తున్నాం అని లోపల ఏదుస్తూ పైకి నవ్వుతూ ..జీవీచడం ఎదుకని నిన్ను నీవు ప్రశ్నించుకో .. సమాదం లేని ఈ ప్రశంకు ..ప్రకంపలను గుండేల్లో మాత్రమె వుంటుంది అది ఎవ్వరు కనిపించని చూడలేని జీవితం ..ఉన్నదీ లేనిది నడుమ జీవితం సాగిస్తూ పైకి నవ్వుతూ లోపల గుండెలు పగిలేలా ఏడుస్తూ పైకి చిరునవ్వులు చిందిస్తూ అస్సలు భాదర బందీ లేదు అస్సలు ఎలాంటి భాదలు లేవు అని ప్రపంచాని నవ్విస్తూ నిద్రులేని రాత్రుల్లు గడిపే జీవితానికి ఏమని పేరు పెట్టాలి పేరు పెట్టని పేరు లేని ఆ చీకటి జీవితానికి మౌనరోదనలో నిశ్శబ్ద యుద్దం చేస్తూ నాలో నేను లేకుండా నీలో ఇంకా నేనున్నా అని బ్రమ పడుతూ ...కాలం వెల్లదీస్తూనే  వున్నా మెల్లిగా నాలో నేను నడుస్తూ జీవితంలో పరుగులు పెడుతున్నా అని నన్ను నేను ఇంకా మోసం చేసుకుంటూనే వున్నా నిజాని నమ్మినా నమ్మి నట్టు నటిస్తూ  ...నీలో లేని నను నేను ఇంకా వెతుకుంటూ ఇంకా నీకోసం తడుముకొటూనే వున్నా ..