గతాన్ని కాస్త నిద్రపుచ్చడానికి ..గరళాన్ని మింగుతున్నా ప్రియా

నల్లని చిమ్మచీకటి రాత్రుల్లోరాత్రులలో
అవమానంతో మొహమంతా రక్తంఓడీ
దిగులుగా..దిగాలుగా
మునకలేసిన మోహాలు…
తుంపులు తుంపుల జ్ఞాపకాలూ…
గాఢమైన దిగుళ్ళూ…
విస్పోటనాలు పేలుతూనే ఉన్నాయి
మనసు ముక్కల్లో..
కనిపించవని తెల్సీ కూడా
చీకట్లో నీకోసం తడుముకుంటున్నా ప్రియా

ఏడిపిస్తున్న కారనాలు.. 
నిన్నే గుర్తుకు తెస్తున్నాయి
నీకు వెక్కీళ్ళురావాలే ...
వచ్చినా ఆతలచింది నేనే అని
నేను నీకు గుర్తుండాలి కదా 
గుర్తుండే అవకాశమే లేదు
నేను గతాన్ని ప్రస్తుతంలో 
నేను లేను నాజ్ఞాపకాలు లేవు కదా ప్రియా 

ఓటమికి తలవంచాని ఓడిపోయిన 
వాడిపోయిన మనస్సు నాది
నిన్ను తలవకుండా ఉండలేను 
ఎందుకలా అని నీవడగొచ్చు
దానికి ఒకే ఒక సమాదానం 
నాగొంతులో ప్రాణం పోవాలేమో
అయినా  ఊహల్లో ఊపిరంతా నీవైనప్పుడు
నాలో  నేను లేనని నీకూ తెల్సు కాని 
ఇంతా జరిగినా పిచ్చి బ్రమల్లో నేను
అక్కడ ఆనంద డోలికల్లో నీవు
అందుకే నిద్రలేని రాతుల్లనుంచి పారిపోవాడనికి
గతాన్ని కాస్త నిద్రపుచ్చడానికి ..
గరళాన్ని మింగుతున్నా ప్రియా