కావ్య కన్నెలా,కలల రాణిలా..
కనువిందు చేస్తూ... కవ్వి స్తే..
కౌగిట్లో కరిగిద్దామనుకున్నా....
దగ్గరయ్యే కొద్దీ....... మనసంతా పులకింతలు....
వొళ్ళంతా గిలిగింతలు.
ప్రేమగా పొదివి పట్టుకున్న నా చేతుల్లో
వెచ్చగా కరిగిపోతుంటే.. పరవశించిపోయా.
అర క్షణం ఆగలేక వెచ్చని నా చేతులను' చల్లగా 'కాల్చెశావు.
నీ వూపిరిలో నన్ను నిలువెల్ల వణికిస్తున్నావు...
ఎందుకింత అక్కసు నాపై?
నా సాహచర్యం సహించలేకనా?
వెచ్చని నా ప్రియ సఖి(ఇల్లు)ని వదలి
నీకై పరీతపించిన నాకు తగిన శాస్తి చెప్పావు.
నీ సోయగం మూన్నాళ్ళ ముచ్చటెనని మరవకు
తెల్లవారేలోగా కరిగి కాలువయ్యె నీకెందుకంత కులుకు.
.............నా మొదటి ప్రయత్నం' నీ 'కంకితం............
