నన్నూ నేన్ను తిట్టుకొంటూ నాలోకి నేను దూరి

అల్లకల్లోలంగా ఉన్న బ్రతుకు సంద్రంలో
రాత్రి మరకల్ని కడుక్కున్న 
మరో ఉదయం ఎర్రగా 
తడిసిన మందారంలా, నిర్మలంగా
బాహ్యాకాశంలో బరువుగా పూసింది 
కలల కౌగిలిలో వెలిగి ఆరిన
కంటి కాగడాల మధ్య
వీర తిలకం దిద్దిన కాంతి 
నల్ల కాలాన్నీ కాళ్ళకు కట్టి
నాతొపాటు బారంగా లాగేస్తున్నాయి 

దరిలేని తీరాలు, తీరని దాహాలు
అలుపెరుగని అలల మధ్య
ఊతమిచ్చే మనస్సు కోసం
ఎదురు చూపులతో.. నిన్నటిలానే
పోరాటం ముగుస్తుంది..
నిస్సత్తువుగా నాలో రేగిన 
ఆరాటమారుతుంది అలసిపోతుంది 

అలిసిన దేహానికి చీకట్లు చుట్టుకుంటూ
నిశీధిలోకి మన జ్ఞాపకం నిష్క్రమిస్తుంది
నన్నూ నేన్ను తిట్టుకొంటూ 
నాలోకి నేను దూరి 
నన్నూ నేను ప్రతిసారి 
ఇలా మోసం చేసుకుంటూ 
ఒరిగిపోతున్నా వేరేదారి లేక