ఈ రాత్రి జీవించాలని ఉంది

కటిక చీకటిలో 
మనసుపై మిగిలిపోయిన
ఆఖరి కన్నీటి 
చారికను అదృశ్యం చేస్తూ
చీకటి చిక్కపడుతుంది..
ఆకాశమల్లెలు 
ఒక్కొక్కటిగా విరబూస్తాయి
నాలుగు మాటలు 
చెప్పుకోడానికో
లేక తప్పిపోయిన 
కలల్ని వెదుక్కోడానికో
ఓంటరిగా ఆకాశంవైపు చూస్తు 
ఆక్షనంలో ఏం చేస్తున్నావంటూ 
నీజ్ఞాపకం నన్ను  
ఆడిగితే ఏమని చెప్పను 

ఎందుకో అనిపిస్తుంది  
జ్ఞాపకాల శకలాలనీ.. 
సుదూర స్వప్నాలనీ
పగటి పాట్లనీ
వాటంతట వాటికి వదిలేసి
ఈ రాత్రిని జీవించాలని ఉంది
నాలోకి నేను కాకుండా
నా నించి నేను దూరంగా..
నన్ను నేను గా
ముక్కలుగా 
వేరుచేసి విసిరేస్తూ
తేలికై పోవాలి.. 
నాలో నేను ఏకమై పోవాలి 
జాబిల్లి ఆకాశంలో ముసిముసి
నవ్వులు నవ్వుతోంది 
అది జరిగదులే అని 
వృదారయాస అని నిజమే కదూ