అందరూ స్వార్దపరులే ...వీళ్ళు మనుషులా

వేల మంది నా చుట్టూ చేరి 
గోల చేస్తున్నారు
ఎవరికి వారు సంతోషంగా ఉన్నారు
అందరినీ ఒక్కవేటుతో 
నరికెయ్యాలన్నంత కోపం,
ఒక్కొక్కరిని ముక్కలు 
ముక్కలు చేయాలన్నంత కసి
వీళ్ళేవరికి పక్కోడి 
భాదతో సంబందం లేదు
ఎవ్వడి స్వార్దం వాడిది 
వాళ్ళ స్వార్దం కోసం 
ఎదుటివాన్ని 
ఎంతైనా భాదపెట్టగలరు
మళ్ళీ ఏం తెలియనట్టు 
అమాయకంగా 
నటించనూ గలరూ
 " Selfish" మనుషులే అందరూ 

ఎవ్వరూ వెంట లేకున్నా...
నా దారి రహదారి
ఎంటో నీవు నన్ను ఒంటర్ని
 చేసినప్పటీ నుండి
ఒక్క సారిగా అగాధంలోకి
 ఎవరో తోసినట్టు 
గుండె భారంగా మనసు 
వేదనగా అనిపిస్తుంది

నా ఆలోచనలే నన్ను 
ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తుంటాయి
ఎంతసేపో తెలియని 
ఒంటరి పయనం చేస్తుంటా,
దారంటూ లేని లోయల్లోకి 
నాకు నేనుగా  జారిపోతుంటా
పైకి రావాలనిపించదు
మనసులేని మనుషుల 
మధ్యికంటే ఇదే బెటరేమో కదా